Vanavond heb ik mijn paard weer eens verhuisd. Halverwege de rit begon ze wat te trekken met één van haar achterbenen. Ik hoorde ook iets schrapen, dus dacht ik meteen aan een steen.
En inderdaad toen ik het verdachte voetje optilde zat er een steentje in de hoef. Maar wel in de witte lijn. Het ding zat natuurlijk muurvast en het materiaal dat we bij hadden bleek niet afdoende om hem los te krijgen. (heb je 1 keer zoiets voor, heb je natuurlijk je mes niet bij
)
Na een dikke 20 minuten knoeien was er gelukkig en vrouw die een sterke vent met het juiste gereedschap ter beschikking stelde om ons uit de nood te helpen.
Maar die man zei dat ze onmogelijk kan manken van een steen in de witte lijn, aangezien m'n daar ook wel eens nagels door durft kloppen.
In ieder geval, toen die man haar achtervoetjes onder handen had genomen met z'n aardappelmes en hoevenkrabber (Hij heeft haar beide achtervoeten uitgekrabt) en de steen had verwijderd, liep ze weer als een zonnetje.
Hoe zit dat nou, kan een steen in de witte lijn pijnlijk zijn?
Ik had namelijk wel dat idee. Voordat die man kwam helpen en ik zat te knoeien met allerlei prullen om hem eruit te krijgen, trok ze haar been telkens terug wanneer er wat beweging in het steentje leek te komen. Leek mij een pijnreflex.
de man bleef erbij dat dat niet kon.
(Man was trouwens ook erg verbaasd over hoe haar hoefjes eruit zagen.
Eerste reactie was: geen ijzers? de tweede: Zo kort
en dan zo'n eind over de weg? Ik denk dat hij mijn 'Ach ze staat altijd zo kort, gaat goed' nogal shokkerend vond.
gelukkig kon hij dat zelf ook wel zien, toen we weer verder gingen en paardje weer perfect liep.)
groetjes
Ans
Hoeven
