Helms Cindy schreef op donderdag 30 juli 2009, 13:36:


Och, dezelfde DA's hakken met het grootste gemak en zonder enig gewetensbezwaar testikels af - ik zie het principiële verschil niet anders dan arbitraire opportuniteit. Prima voorbeeld van de hypocrisie alom.

Piet schreef op donderdag 30 juli 2009, 12:44:


Ik heb een paar dagen met een dierenarts meegelopen. Kwam daar een vrouw met een piepklein hondje binnen.
'Ik wil een klacht indienen over deze hond. Hij blijft maar blaffen en janken als ik hem thuis alleen laat en de buren ergeren zich daar rot aan. Wat kan ik hieraan doen?'
'Tja, heeft u niet de mogelijkheid om nog een andere hond erbij te halen mevrouw?'
'Nee, nee echt niet. Géén tweede hond, mevrouw wat ik eraan doen?'
'...Tja...'
'Een bekende van mij heeft eens over zo een halsband vertelt, kan ik deze bij u kopen?'
'Een halsband met elektro-shocks?'
'Ja, zo een ding ja.'
'Sorry, maar die dingen verkopen wij absoluut niet'

...

'Is er dan nog een andere mogelijkheid? Kunt u bijvoorbeeld de stembanden eruit opereren zodat die niet meer kan blaffen als ik weg ben?'
'Als u dat wilt kunt beter naar een andere DA gaan, mevrouw.'

Ohhh. ik stond echt met wijde ogen te kijken. Ik vond het verschrikkelijk om aan te zien bah ><

Pebbles (de 4-jarige paint van mijn dochter) krijgt in de wintermaanden onbeperkt hooi. In de zomermaanden staat ze op een onbemeste wei met langstengelig gras (een hectare voor haarzelf en haar 2-jarige fjordenvriendje). Ze krijgt nooit biks of müsli.

Toch had ze al de hele zomer een dikke manenkam en ze werd dikker en dikker.
Afgelopen zondag bleek dat er iets goed mis was. We haalden haar naar huis om haar beter te observeren. Ze liep als een oud vrouwtje, traag en voorzichtig. Het probleem leek zich rond haar achterhand te bevinden. Ze had niet de typische hoefbevangenstand, dus eigenlijk waren we niet gelijk gealarmeerd.

Die avond ging ze rond tienen liggen en de volgende ochtend om 7 uur lag ze nog op dezelfde plek. We kregen haar met moeite overeind. Nadat we de dierenarts gealarmeerd hadden en er een bloedtap is afgenomen, bleek dat haar insulinewaarde 80.9 was (normaal moet dat < 10 zijn). Ook waren haar spierenzymen verhoogd. Een lichte spierbevangenheid waarvoor we selenium/vit. E en Neutradex moeten geven. Ook heeft ze tijdelijk pijnstillers (Pro-dynam).

Ze moet afvallen en mag niet meer zonder graaskorf op de wei. Als ze op de wei gaat is dat ook zeker niet meer onbeperkt gedurende de zomer, maar voor enkele uren per dag.

Nu heeft de DA ons aangeraden om magnesium bij te gaan voeren voor ongeveer een half jaar. Dit om haar te helpen sneller de insuline naar beneden te krijgen. Toch bleek uit het bloedonderzoek dat haar magnesiumgehalte in het bloed niet te laag was. De waarde was 0.78 (normaal = 0.75 - 1.25 mmol/L)
Volgens hem is de kans op een vergiftiging minimaal maar ik vind dat ENG!

Hoe denken jullie daarover?

En heeft iemand een idee waardoor haar insuline zo hoog kan zijn terwijl ze geen biks of andere zoete rommel krijgt en op een onbemeste weide staat.

Groetjes, Trea

e m kraak schreef op donderdag 30 juli 2009, 18:21:


Last van een klein ..... ?!

Helms Cindy schreef op donderdag 30 juli 2009, 20:48:


Maak je vooral niet bezorgd, nergens last van

trea hoex schreef op donderdag 30 juli 2009, 19:38:


Ai Trea,
In onbemest gras kan ook heel veel voeding zitten...
Weet je, het ligt ook aan de aanleg van het paard. Sommige paarden zijn zo enorm sober, die kunnen van bijna niets in leven blijven.
Da's eigenlijk een enorme kwaliteit, dat zijn echt overlevers in barre tijden.
Maar in een voorjaarswei zoals nu, warm en vochtig, krijgen ze veeeel te veel.

Nu is gebleken dat ze er aanleg voor heeft, moet je er voortaan steeds op blijven letten.
Want hoe ouder het paard wordt, des te meer ze er last van krijgt (omdat ze minder groeit en dus minder voedingsstoffen nodig heeft).
Sterkte er mee
Coralie