Lily is nu bijna 4 maand bij ons, het voelt alsof ze er altijd al geweest is. Kim net zo.

Toen Lily bij ons kwam was ze ontzetted hard in de mond, liet zich alleen door ruw aan de teugels te rukken sturen, voltes groter maken alleen door hoofd naar buiten te rukken. Ze had een enorme onderhals en liep hektisch als een eend met haar neus in de lucht en doorgedrukte rug; wel stapte ze heel ver onder, een heel vreemd gezicht...

Longeren en rijden maakt een ontzettend klein deel uit van wat ik "werken" noem, het bestaat voornamelijk uit vertrouwen geven, wennen aan bezems e.d. waar ze zeer waarschijnlijk vaak mee geslagen is, voetjes geven, wandelen, borstelen, ogen en neus schoonmaken, beleefdheid in de omgang, proberen uit te vinden wat we aan elkaar hebben en wat de ander bedoeld ZONDER bang te zijn als je het niet begrijpt gestraft te worden en gewoon elkaar gezelschap houden. Longeren doe ik momenteel twee keer per week (vaak maar 10 minuten of hooguit 15 minuten), ik stap er een keer per week op voor een kort ritje, wandelen en oefeningentjes in de bak doen we bijna elke dag. Leren hoe het werkt als je samen ergens door moet, niet proppen of drukken, maar WACHTEN als het krap wordt, IK los het wel op. Lily doet heel erg haar best en probeert alles wat ik haar vraag te begrijpen. Soms lukt het niet omdat ze toch terugvalt op hoe ze altijd reageerde, maar uit die situatie heb ik haar altijd nog kunnen halen. Als ik naar Lily kijk, hoe ze veranderd is, haar houding met longeren / rijden, denk ik dat ik aardig op weg ben, al hebben we nog een lange weg te gaan.

Ik heb nu al een paar keer om de oren gekregen dat ik het helemaal fout doe. Ik moet haar longeren met bijzetteugels, aan een longeerlijn en haar tempo moet omhoog. Nu volgde ik de (voor mij) logische gedachtengang dat een paard wat met veel geweld/druk hektisch gereden is en overal doorheen loopt met haar enorm sterk ontwikkelde onderhals allereerst moet ontspannen. Alles zoveel mogelijk weg dus wat stress veroorzaakt. Lily is nu in staat alleen met halster in een rustig tempo te draven, waarbij ze ver ondertreedt en haar hoofd op een ontspannen manier houdt. Na enkele ronden draf komt haar hoofd vanzelf iets hoger, haar hals is licht gebogen en haar neus iets voor de loodlijn. Ik krijg nu regelmatig te horen dat ze hiermee haar rug stuk loopt en dat ik haar met bijzetteugels "de weg naar beneden, naar aanleuning moet tonen". Zelf zitten dat soort figuren op driejarigen die elke dag gereden worden en waarop ze ook nog dressuur- of springles krijgen.

Nu pak ik het heel anders aan, zodra Lily toevallig de juiste houding vanzelf laat zien, prijs ik haar de hemel in en ik stop waarna ik haar lekker ga borstelen of een stukje met haar wandelen. Eerst snapte ze er niets van, nu zie je haar hersenen gewoon malen om erachter te komen wat ze goed gedaan heeft. Door dit simpele belonen is ze met sprongen vooruit gegaan. Ik merk nu van week tot week tijdens de stukjes dat ik met haar rijd, dat de rug steeds meer swingt en dat de bewegingen lichter worden. Haar hoofd blijft beneden en ze loopt rechtuit, zwalkt niet meer van links naar rechts. De onderhals is grotendeels verdwenen, de hals is al iets anders gespierd.

Om een lang verhaal kort te maken: hoe hebben jullie aan de houding van jullie paardjes gewerkt ZONDER allerlei toeters en bellen?

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 12:06:


Precies zo! Naar mijn mening doe jij het super goed!

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 12:06:


Precies zo, ze gewoon maken dat je handgebaren een vraag tot spieren gebruiken zijn, en gewoon belonen op het juiste moment.
Met sprongen vooruit, dat is heel herkenbaar..
Succes nog! en vooral veel plezier

EW

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 12:06:



Als je met bijzet en andere opknoopteugels gaat klooien, krijg je in het gunstigste geval een valse knik en van achter gebeurt niks. In het slechtste geval krijg je een bot, boos paard dat helemaal niks meer wil.
Je doet het prima, laat je niks wijsmaken!
Wat heel goed is en ook erg leuk om te doen, is langeteugel werk. Lekker aan de slag op de lange rechte zijde, heel rustig met wat lengte buiging beginnen, op de volte wat ondertreden met één achterbeentje, om en om, is het allereerste begin van verzamelen. Paard zal het lollig vinden dat de baas er nu achteraan moet. De oefeningen gaan langzaam en bedachtzaam, in veel rust. Dat bouwt verder aan het vertrouwen. Zonder ruitergewicht kan het paard even zelf uitzoeken hoe het moet, het gaat ook makkelijker. Als de oefeningen bekend zijn is het met ruiter ook weer makkelijker, de basis is er. Het geeft ze veel zelfvertrouwen, ze moeten langzaam leren bewegen. Enne, gewoon bitvrij, hoor.
Veel plezier

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 0:27:


Ja lang teugelwerk, dat vind ik dus ook leuk om te doen. Heb via een tip van Piet, de DVD in huis gehaald en vind het ontzettend leuk om te doen.
Weet je wat ik ook heb gedaan? Wij hebben voor Ingenioso omdat hij blind is een houten omheining gemaakt. Midden in een weidje hebben wij een picadero à la Hempfling gebouwd. Kan eventueel ook als paddock worden gebruikt is een kleine 12 x 12 m (vierkant hé). Daar doe ik veel grondwerk in vrijheid in. Ik vind het waanzinnig om te doen en mijn Jeen loopt in die ruimte helemaal in vrijheid verzameld te draven. Machtig om te zien en waanzinnig leuk om te doen!

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 0:27:


....dat slaan we nog maar even over....
Baasje erachter lopen is nog niet lollig, Lily werd altijd met een quad opgedreven, ze gaat momenteel nog op de loop. Zodra ze zover is zullen we het eens proberen!

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 12:53:


ocharme, da's niet eerlijk zeg.
En aan het halster wat beginnen met overstappen met de achterbenen? Dan strek je alvast om en om de spieren als voorbereiding.

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 15:22:


Overstappen van de achterbenen doen we al, ook het eerste begin van zijwaarts is er. Haar linker kant is buigzamer dan de rechterkant, maar ze geeft aan dat ze weet wat ik bedoel en probeert het.

Groeten,
Monique