Hai, ik heb een gewetensvraagje: stel, ik stop met rijden, doe ik mijn paard dan te kort?
Hij (19jr) loopt met 3 shetjes, waarvan 1 zijn vriendje, 24u buiten met inloopstal. Zou hij zich voldoende vermaken met eten en rotzooien met de shetjes?
Hoe denken jullie daarover?
Gr. Ingrid

vagebond schreef op zondag 23 augustus 2015, 14:52:


Heel divers. Hoeft niet, kan wel. Je merkt het toch aan je paard? Als je paard blijk geeft van: "jeezus EINDELIJK gaan we weer es op pad" dan weet je het. En dat ligt natuurlijk weer aan hoe belonend het op pad gaan cumulatief ervaren is.

Wil je helemaal niet meer de wei uit met hem, of nog wel af en toe een wandelingetje ernaast maken? Als je nog wel naast hem op pad wilt gaan, zou ik me er persoonlijk geen moment schuldig over voelen. Als je hem helemaal niet meer uit de wei wilt halen, ligt het denk ik maar net aan het karakter en temperament van je paard. Ik denk dat het voor ons lastig in te schatten is, je zult zelf waarschijnlijk wel aanvoelen of je paard het altijd leuk vond om op pad te gaan.

Mijn pony's komen in de winter maar weinig buiten hun wei, omdat ik i.v.m. werk doordeweeks bijna nooit bij daglicht bij ze ben. Soms voel ik me daar wel schuldig over. Het helpt mij dan om me voor te stellen dat het geen pony's maar schapen zouden zijn. Bij een wei vol schapen vragen de meeste mensen zich niet af of het sneu is om die dieren alleen maar binnen de omheining te houden

Schapen kennen niet anders dan die wei. Een paard dat voorheen volop erop uit is gegaan en daarna ineens niet meer, zal het best gaan missen. Erop uitgaan sterkt het zelfvertrouwen en dat is toch wel een heel mooi kado dat je je paard kunt geven. Dat hoeft niet persé onder zadel, maar kan ook aan de hand.

Ik kan mij persoonlijk niet voorstellen dat een paard het prettig vindt met iemand op zijn of haar rug. Ik rij lang zo vaak niet meer en heb eerder last van schuldgevoel met rijden!
Denk dat je je paard er juist veel plezier mee doet lekker in de wei te laten en inderdaad eens gaan fietsen of wandelen of spelen samen.

Jean Mclean schreef op maandag 24 augustus 2015, 7:48:


Dan moet je toch eens deze site goed gaan lezen:

http://www.homocaballus.eu/NL/welkom.php

Tja, zoals ik al zei, ik vind persoonlijk dat een paard liever niet dan wel iemand op zijn/haar rug heeft. Ongeacht wat deze meneer er van vindt. Hij schreef trouwens jaren geleden op deze site. Ik geloof dat hij het met niemand eens was
Als je het echt goed wil doen vanuit het paard dan moet je hem/haar in een kudde zetten met heeeel veeel ruimte en afwisseling van landschap lijkt mij.
Kiezen tussen rijden en op een vaste plek staan, nou..ik denk dat de paarden dan liever op een vaste plek staan

Jean Mclean schreef op maandag 24 augustus 2015, 7:48:
Antropomorfisme.


Anders dan onder zadel kun je niet af en toe vol gas geven zoals bij het behendigheids-crossen over smalle duinpaden. Ik heb de stellige overtuiging dat paarden daarvan genieten.
"Lekker in de wei" klinkt sympathiek vanuit menselijk oogpunt met daaraan gekoppeld het visuele beeld van grazende paarden, maar als je 24/7 "lekker in de wei" staat terwijl je het ook anders kent, is de term "veel plezier ermee mee doen" niet helemaal op zijn plaats.

Coralie schreef op maandag 24 augustus 2015, 11:20:


Hartstikke mooi dat die website nog bestaat, zeg!
Voor Peter weegt ethiek heel zwaar, voor mij juist niet. Zo af en toe door de jaren heen heb ik PN voorgehouden dat alle ethiek t.o.v. andere diersoorten hypocriet, inconsequent en onwetenschappelijk is als je ze net zo makkelijk mag (laten) vermoorden. Zo doende is ethiek niets anders dat het toppunt van een culturele consensus in "wij vinden" zonder onderbouwing.

Het is denk ik echt niet zo dat paarden een hekel moeten hebben aan bereden worden. Het is eerder zoals met de vraag van TS... de een wel de ander niet. En dat hangt weer samen met het geheel aan herinneringen, verwachtingspatronen en beloning.
Gezien de globale praktijk van onderwerping, knevelarij en geleerde hulpeloosheid zullen er veel zijn die het "niet prettig vinden" maar volgens mij kan het ook weer niet zo zijn dat een paard dat vrolijk aan komt huppelen en zich presenteert om vooral snel te zadelen en op pad te gaan daar een hekel aan heeft.
Ik ben er van overtuigd dat de twee hengsten die ik de afgelopen 30 jaar bereden heb dat behoorlijk prettig vonden!

Ik heb besloten om 1x per week te rijden en ook in de bak spelletjes te doen met hem. Ik heb het gevoel dat hij het fijn vindt om buiten te rijden, heeft altijd de oortjes naar voren en is voorwaarts. Af en toe een hap uit een boom, lekker relaxed. Ach, hij is tenslotte 19jr.
Pas als hij iets gaat mankeren, ga ik er definitief mee stoppen.
Bedankt voor jullie reacties.
Gr. Ingrid

prima oplossing lijkt mij. Zo doe ik het ook!
ps oortjes naar voren betekent toch niet dat ze blij zijn maar opletten wat er voor hun is. Het voorste paard heeft zijn oren naar voren, en het achterste paard de oren naar achteren gericht

e m kraak schreef op maandag 24 augustus 2015, 12:45:


Leuke youtube, maar zegt niet of er ook gereden gaat worden he?

Maar ben het met HC eens dat de mens/ruiter de zwakste schakel in het geheel is.

Jean Mclean schreef op maandag 24 augustus 2015, 12:09:


Denk ik ook. Moet die vaste plek wel leuk en goed genoeg staan. Veilig, met vertrouwde fijne vriendjes en genoeg bewegingsruimte en uitdaging.

Als rijden noodzakelijk zou zijn om een paard gelukkig te houden, dan zouden we toch wel diep medelijden moeten hebben met alle jonge en oude paarden die nog niet of niet meer gereden worden. Ik vind het dan ook altijd bijzonder vreemd dat mensen bij een jong paard stellen "is er aan toe om aan het werk te gaan." Alsof paarden weten dat ze met 3 of 4 of 5 jaar ingereden behoren te worden en een cariere als rijpaard dienen te gaan maken. Ik heb het in al die jaren nog nooit herkend bij een paard, dat ie er aan toe was om aan het werk te gaan. Voor allen, hoe goed het beleringsproces naar mijn mening ook ging, was het een hele overgang van blij-in-de-wei naar moeilijke en spannende dingen. Alleen al het hele leerproces wat er aan vast zit geeft al aan hoe ver het eigenlijk van de natuurlijke gang van zaken voor het paard af ligt.

Zorg dat je huisvesting en sociale structuur dik op orde is en geen paard die per see gereden dient te worden.

Ben ik daarom tegen rijden? Nee hoor! Het kan een hele prima en leuke aanvulling zijn voor het paard. Maar noodzakelijk? Dat vind ik dus niet.

Karin schreef op maandag 24 augustus 2015, 20:18:


Zou het een kwestie van karakter zijn?
Ik ben zelf een ondernemend type, en zoek steeds nieuwe uitdagingen in mijn leven om te voorkomen dat het saai wordt.
Ik zie misschien daarom des te eerder dat een paard, van huis uit een rond trekkend kuddedier, te weinig kan beleven in de wei, ook al zijn er vriendjes en voldoende bewegingsruimte.

Maar als je het wil weten voor jouw eigen paard: als je bent wezen rijden en terug bent aangekomen bij je huis of de thuisplek van je paard, probeer dan eens zonder blikken of blozen door te rijden en een nieuw ritje te beginnen.
Het éne paard zal heftig protesteren en proberen om te stoppen. Het andere paard zal vrolijk en blij met je mee gaan, op naar het volgende avontuur.
Ik heb meerdere paarden gehad die het laatste deden! (En ook meerdere die het eerste deden .)

Coralie schreef op dinsdag 25 augustus 2015, 14:34:


Ongetwijfeld is het ook verschillend per paard. Maar ook bij die paarden die nog een keer op rit willen, zie ik dat nog niet als noodzaak. Al helemaal niet met een mens op zijn rug.

Ik zou het jezelf anders afvragen. Zet je paard eens een maand op de wei. Of 2 maanden. Lang genoeg om de gewoontes van "om 16.00 uur komt het mens en gaan we iets doen" eruit te slijten. En ga dan gewoon eens heel wat keren in de wei zitten en kijk naar je paard. Krijg je dan sterk de indruk dat ie zich kapot verveeld? En zo ja, ligt dat dan in de huisvesting? Aan de sociale structuur? Of ligt dat aan het gemis van dat ene uurtje op stap gaan?

Als je niet al te vooringenomen met een open mind naar je paard kijkt, krijg je vanzelf een antwoord. En die zal misschien niet bij elk paard hetzelfde zijn.