Hoi,
Klein verhaaltje mag wel in aansluiting op het vorige allemaal.
Gisteren lekker weer, paardje aan de hand mee naar buiten, zonder schoenen. Ze was fris en vrolijk en ik zette haar aan in draf tussen de rijtjes huizen door.
Het viel me toen pas op wat een harde hoefslag ze had (ze had al tijden niet meer gedraafd op blote voetjes) en het geluid galmde en weerkaatste tussen de huizen. Dat zweepte haar kennelijk op, want ze ging harder en harder. Zo hard dat ik wel enorm genoot van het geluidje en het gebries naast me, maar ik kon haar niet meer bijhouden en ze trok mij meer mee dan dat ik nog liep, dus helaas, ze moest wel stoppen van mij.
Maar wat een heerlijk geluidje was dat zeg. Ik begin nu voor mezelf echt op het punt te komen dat ik voel dat ik dit voor de kar ook kan gaan proberen. Dus een volgend stadium komt weer naderbij
Echter overigens niets met hoeven te maken, maar ik kon haar echt met zeer veel moeite weer inhouden toen ze zo opgezweept was, dus dat
bitloos mennen dat is nog een stapje te ver hoor op dit moment.
Groeten,
Ingrid
Hoeven
