In een vorig topic over
clickertraining en de al dan niet afwezigheid van het gebruik van lichaamstaal, het vervolg...
Iemand reageerde dat ze bij
clickertraining het idee heeft dat alle concentratie op het paard ligt tijdens de training en er weinig concentratie op de omgeving ligt, terwijl wij dat als 'leider in de kudde' zouden moeten blijven doen, ook al zijn we aan het trainen
Ik ga een antwoord dat kort samengevat beschrijft hoe ik de rol van de mens in de kudde als zgn 'alerte leider op de omgeving' zie én hoe
clickertraining wel vertrouwen brengt tussen paard en mens, ook zonder bewust bezig te zijn met de omgeving
Een voorbeeldje:
Dit weekend. ik zat met mijn zoontje van 14 maanden in onze tuin te spelen onder een paraplu. je kent ze wel, die grote paraplu's met houten standaard die ongeveer 3m diameter hebben (ja van die grote dus
)
Ongeveer 5m verder begint de weide waar de paardjes staan te grazen. Opeens zet er een ongelooflijke wind op en vliegt de paraplu uit de standaard om vervolgens een weg te nemen naar de wei. De paraplu vliegt de wei in, richting de paarden die net allebei aan het soezen zijn in de wei, en raakt de paarden nét niét. Hij gaat nog twee keer verder over kop om in een hoek tegen de draad te blijven liggen. De wind die weer is gaan liggen maakte dat de paraplu nu stilligt waarna ik mijn zoon even alleen laat en de wei in kan gaan. De paarden zijn ontzettend geschrokken en lopen te briesen in de wei. Om een idee te geven van de slag: twee weidepalen gebroken en draad af. Ik vouw paraplu dicht , wat niet zo makkelijk ging, om daarna de paarden er bij te roepen. Letterlijk roepik Queenie en B bij me die toch wat twijfelen maar na mijn
bridge (click) te horen toen queenie een stap naar mij kwam, kwamen ze toch af. "ooo dat ken ik, die click, het is gioed wat ik doe en dan vertrouw ik het wel". 1m van de paraplu bleven ze staan, beide met gestrekte hals richting paraplu, ruiken en en toch alert zijn dat die paraplu niet meer opspringt. ik
bridge en vrijwel meteen daarna gaan beide paarden met hun neus tegen de paraplu. Dit is ongeveer 3min nadat de paraplu weggevlogen is, met inbegrip van de anderhalve minutt die ik nodig had om paraplu terug dicht te vouwen
Ze staan nu helemaal rustig bij en naast de paraplu en raken hem aan als ik dat vraag. Ik open de paraplu en ook dat gaat goed; geen onrust. Ik gooi de paraplu zelfs even weg om het effect van een wegvliegde paraplu te bekomen en ook dat gaat goed. Beiden blijven staan en blijven het spelletje "paraplu is leuk" tof vinden.
In de ogen van mijn paarden moet ik wel een heel dappere leider geweest zijn, die niet verschoot van de wegvliegende paraplu maar meteen er achterna ging om deze dicht te vouwen en de kudde bij elkaar riep om tot hier te komen...
ben ik nu een leider die te vertrouwen is?
verhoogt dit ook mijn leiderschap?
nocthans was ik op het moment dat de paraplu wegvloog helemaal niet alert op mijn paarden, neen, wel op mijnen knappe zoon
Bij deze: ik denk dat je paard jou als wel of geen betrouwebarer leider accepteert; niet naargelang hoe alert je bent op omgeving (terwijl er niets gebeurt - do not fix wath is noet broken) maar wel naargeklang je reacie op momenten dat het er op aankomt.
Bij deze mijn bijdrage...
------------
