Mooi geformuleerd Bianca en wat een ontzettend leuke foto van jou en je paard! gr anna

Thanx, Wat betreft die foto: we kunnen zo uren samen liggen te zonnen, boekje erbij.....glaasje wijn erbij.....
Dus we benijden jou daar in Indonesie, want het is hier zi NIET te geloven nat-druilerig-vies, bah, bah!

gr.

Monique Meijer schreef op maandag 8 januari 2007, 14:09:


Daar ben ik het toch niet mee eens want mijn ervaring is dat een paard je erg kan helpen om je zelfvertrouwen terug te vinden / op te bouwen en je rust en ontspanning te vinden. Als dat nog niet in je eentje met je paard lukt vraag dan hulp! Maar blijf zeker contact houden met je paard... is mijn ongevraagde mening... Veel sterkte en succes! @

Anna van Rheeden schreef op donderdag 11 januari 2007, 2:50:


Beste Anna,
Een paard kan je inderdaad helpen dat je rust en ontspanning vindt, maar als je zelf niet sterk genoeg in je schoenen staat, hoe moet een paard dan bevestiging krijgen dat hij je met een gerust hart kan volgen?
Als je zelf in de knoop zit kun je erg vreemd reageren. Een mens kun je vertellen dat je overspannen bent en hopen op begrip, maar hoe maak je je paard duidelijk dat je het niet zo bedoeld hebt?
Ik denk dat je het van geval tot geval moet bekijken. Ik was in ieder geval zo ver heen dat ik niet meer in staat was om op een eerlijke manier op een paard te rijden. Wandelen ging wel goed, we hadden allebei plezier en daarmee vond ik na een tijd mijn innerlijke rust terug, zodat ik ook weer kon beginnen met rijden.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op donderdag 11 januari 2007, 9:11:


Wandelen is toch ook contact hebben met je paard? Geen druk, geen moeten, onderweg een klankbord van je paard maken.....zoals Michiel zegt: Going with your horse!
Piet