jose schreef op dinsdag 7 november 2006, 10:48:
> Ik heb het wel eerder gezegd maar maak nou eens onderscheid
> tussen suikers en suikers.
Het is hier al vaker uitgelegd, maar je hebt gelijk, het kan wel weer een keer opnieuw:
Suikers is technisch gezien de verzamelnaam voor koolhydraten. Dit zijn lange ketens van koolstofatomen (met daaraan wat waterstofatomen e.d.), en in de kortste vorm (een keten van 1 koolstofatoom) heb je glucose. Dit is de gemakkelijkst verteerbare suiker, de suiker die je lichaam gebruikt voor de verbranding. Worden de ketens langer dan noemen we ze zetmeel. Dan wordt het verteringsproces (afbreken tot enkelvoudige suiker) navenant trager. Worden ze nog langer dan wordt het cellulose.
In de volksmond bedoelen we met suiker eigenlijk de zoet-smakende, kortere koolhydraten.
Mensen doen het het beste op middellange ketens. Zetmeel zeg maar. Kortere ketens, zoals in vruchten zitten kunnen we ook redelijk goed verwerken, maar de allerkortste, glucose, geeft ook voor ons mensen problemen. Glucose komt in de natuur overigens nauwelijks voor, alleen in bananen en rozijnen voor zover ik weet.
Paarden daarentegen zijn gespecialiseerd in de langere ketens. Van zetmeel tot cellulose. De kortere ketens, zoals die in fruit zitten, zijn voor paarden veeeeel minder geschikt dan voor mensen.
> Mensen kunnen prima wortels eten,
Inderdaad, dat kan tot op zekere hoogte, hoewel diabetici ook al worden gewaarschuwd niet teveel wortels te eten. Voor mensen is het op het randje. Maar voor paarden is het net óver het randje: wortels bevatten voor hen al teveel gemakkelijk verteerbare suikers.
> Ze bevatten ook weer
> vezels waardoor de suikeropname geleidelijk gaat.
De vezels die in wortels zitten zijn lachwekkend vergeleken met de vezels die in hooi zitten. Voor mensen zijn die laatsten onverteerbaar, maar paarden zijn erop gespecialiseerd. Als je wortels gaat voeren zijn die vezels veel te onnozel voor een spijsvertering die helemaal ingericht is om hooi te verwerken, en komen de suikers dus veel te snel vrij.
> Zijn het verkeerde of zijn het goede suikers.
> Kort gezegd: het verschil tussen een suikerklontje een een
> bruine volkorenboterham.
Bij mensen inderdaad. Voor paarden is een bruine volkorenboterham ook al veel te licht verteerbaar. Bij paarden kun je beter denken aan dingen die voor de mens niet meer te verteren zijn, zoals gras en boombast.
Appels zou ik ook niet voeren. Dat paarden zoete dingen lekker vinden is net zo relevant als het feit dat kinderen snoepjes, limonade en ijsjes lekker vinden. Lekker is niet altijd gezond. Voor paarden zijn wortels en appels hetzelfde als wat voor kinderen limonade en ijsjes zijn.
Overigens is hier, net als bij kinderen, sprake van gewenning. De veulens hier hebben nooit zoetigheid gehad en toen we dit eens gingen uittesten vonden ze wortels en appels maar zozo. Khabal wilde het na wat aarzelen wel eten maar leek het allesbehalve lekker te vinden, Camee spuugde het direct weer uit en was heeft aan wortels en appels een nog grotere hekel dan aan een wormspuit. (Als je het niet gelooft, ik wil er wel eens een filmpje van maken). Net als met kinderen: het is maar net hoe je ze opvoedt.
Groeten,
Frans