Rosita Compagner schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 15:17:
> Bijna mee eens, Frans. Ja, je gaat variabel belonen. Alleen de
> clicker is een 'afgesproken signaal' het vertelt dát wat je nu
> doet (r.voorbeen optillen bv) is wat ik wil. Op het moment dat
> het optillen van het voorbeen vrijwel een 2e natuur wordt van
> het op op een bepaalde cue (commando) ga je variable belonen. Te
> weten variabel clicken....
Dat laatste gebruik je voor shaping. Met variabel belonen wordt volgens mij toch echt bedoeld dat je niet meer op iedere click een beloning uitdeelt. Dat is tenminste wat er bedoeld wordt met operante conditionering, en dat is hoe de professionals het doen.
> Jouw vergelijk met geld is een hele goede. Vroeger deed je een
> heitje voor een karweitje. Je waste een auto en kreeg meteen je
> beloning; een kwartje, een gulden, whatever. Tegenwoordig is dat
> dusdanig afgebouwd dat je rustig een maand wilt wachten op je
> geld. Maar je wilt het nog wel steeds hebben dus enig onderhoud
> in je beloningen is noodzakelijk anders krijg je inderdaad
> extinction.
Ook dat bedoelde ik anders:
click = kwartje
beloning = ijsje
Je kunt natuurlijk direct na het geven van een kwartje deze inwisselen voor een ijsje. Maar na een tijdje, als iemand kennis heeft gemaakt met het kwartje, wordt het kwartje zelf de beloning. Kinderen zijn blij met een kwartje, terwijl ze een kwartje niet eens kunnen eten!
Maar ok, ik weet hoe
clickertraining in de "populaire" vorm eruit ziet. Alleen halen ze daar nooit de spectaculaire resultaten mee als die ze halen in het circus, bij de opleiding van hulp- en geleidehonden, bij de filmindustrie, etc. Jammer dat niet iedereen die gaat clickeren eerst een psychologieboek gaat lezen over operante conditionering...
Groeten,
Frans
Groeten,
Frans
Warboel
