Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 12:49:

*****************************
Het hoofdstel maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Ik werk tot nu toe meer met wijzen omdat hij dat gewend is. Dus ik wijs naar rechts als ik naar rechts wil en ik wijs naar links als ik naar links wil (oogkleppen zullen bij ons dus niet kunnen werken). Ik kom nauwelijks aan de touwen. Ik heb het al eens met z'n gewone halster gedaan en ook eens met bit. HIj heeft geen hekel aan een bit, volgens mij maakt het hem ook niks uit. Ik kijk even wat me het beste bevalt en wat met het veiligste lijkt voor in het bos. Een halster kan als nadeel hebben dat ALS je een keer druk op de teugel moet zetten, dit eigenlijk alleen met 1 teugel tegelijk kan. Is misschien onhandig met een kar. Het bit precies andersom, 1 teugel heeft dan geen zin omdat dan het bit al snel door de mond gaat (niet fijn).

Het achter hem lopen heb ik zelf geleidelijk aan opgebouwd, ik ben a.h.w. steeds meer naar achteren geschoven. Ook dan werkte ik met wijzen, m.a.w. ik ging achter hem staan en dan wees ik simpelweg naar VOOR. Uiteindelijk lukte ook achterwaarts (dat duurde wel even hoor), ook daar wijs ik bij met beide handen iets naar achteren.

Het achterwaarts lopen neemt hij nu heel serieus, als hij denkt dat het de bedoeling is, MOET het gebeuren, ook al zeg ik ondertussen al van nee sorry, commando per abuis gegeven het was niet de bedoeling, Dan blijf ik maar rustig wachten tot hij - voorzichtig achterwaarts stappend - zacht tegen me aanbotst en een beetje in verwarring stopt, met zijn kont tegen mijn buik. Dan draait hij z'n hoofd terug en kijkt me lichtelijk geirriteerd /arrogant aan, omdat hij merkt dat er iets misloopt in de communicatie, dat het niet de bedoeling was (ja, dat zei ik dus al Torop). Eigenlijk lig ik dan dubbel, maar ik zou het niet wagen om dan te lachen hoor .

Vandaag ook weer even geoefend met de bomen. Hij heeft nu in de gaten dat hij goed achterwaarts moet mikken zodat hij met z'n achterbenen goed tussen de twee bomen uitkomt. En schrok 2 keer behoorlijk (een paard trok in het nadurige weiland een stuk van de omheining aan diggelen), maar hij bleef WEL tussen de bomen staan! Het begin is er dus wel.

Ik denk persoonlijk dat ook een redelijk schrikachtig paard best voor de kar kan, je kunt ze niet echt leren om niet te schrikken (kun je mij b.v. ook niet leren). Maar je kunt ze wel leren om stil te blijven staan ALS ze schrikken. En daar ben ikdus zelf op uit. Vandaag heeft hij 2x bewezen dat hij er op tijd aan dacht. En 1x dat hij er niet op tijd aan dacht haha.