Spirithorses schreef op zondag 19 maart 2006, 23:11:


En als dan het veulen niets tekort zal komen en genoeg calcium op zal nemen, wat zijn daarvan dan de gevolgen voor de calciumvoorraad van de merrie. waarschijnlijk wordt die dan kleiner, of zelfs te klein. Reden voor velen om te adviseren om calcium bij te voeren. Maar als ik het verhaal over magnesiumtekort op deze website lees, begrijp ik daaruit dat juiist het voeren van calcium weer een tekort aan magnesium kan veroorzaken. En als deze merrie inderdaad last heeft van insulineresistentie (waar het wel op lijkt), is het dus ook belangrijk dat zij voldoende magnesium opneemt. En dan volgt de vraag: kan dat dan slecht zijn voor het eventuele veulen, dat dan misschien een teveel aan magnesium (en dus overbelastte nieren?) kan oplopen?
Moniek

Moniek schreef :

Ik begrijp waar je naartoe wilt, en ik vind het jammer dat ik niet die fysiologische kennis van paarden bezit om je daadwerkelijk van info te voorzien. Ik kan alleen maar zo nuchter mogelijk met je meedenken:

Wat ik weet van mensen (ik ben ooit lactatiekundige geweest in mijn 'vorig' leven). De calciumbehoefte van de moeder gaat tijdens het zogen naar een lager pitje. Het is bij mensen zelfs zo (ja ja wetenschappelijk bewezen) dat wanneer een moeder langdurig borstvoeding geeft, de kans op bijvoorbeeld osteoporose aanmerkelijk verkleind wordt, terwijl ze toch heel veel weggeeft aan haar kindje.

Hoe dit bij paarden werkt weet ik niet precies, maar ik kan me zeker voorstellen dat de natuur het zo geregeld heeft dat de merrie niet helemaal 'uitgehold' wordt door het dragen van - en het zogen van haar veulen, immers het meest natuurlijke wat er is.

Ik denk verder dat wij mensen deze processen maar onnodig verstoren door aan te nemen dat er tekorten zullen ontstaan door het meest natuurlijke wat er is : Het zichzelf voortplanten.

Nu ik naar onze eigen Holly kijk die nu echt heel dun geworden is doordat ze Spiritje van 10 maanden nog steeds zoogt : Ze is superdun, maar heeft energie voor 10. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat veulen weg te halen bij zijn moeder, ik zie hoe ze er beiden van genieten en beiden gaan steeds meer zijn eigen gang, hij komt gewoon af en toe even bijtanken.. Ik kan niet geloven dat het hebben van een kind leidt tot tekorten bij de moeder.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 20 maart 2006, 0:19:


Nou, Pien, in een ideale wereld zou dat allemaal zo zijn.

In Ghana, waar de paarden al gauw de 'molenaarsziekte' heet het als ik me niet vergis, krijgen, zijn het vooral de zogende merries die met een dikke kop rondlopen en daar dus ook nooit meer vanaf komen en er dood aan gaan.
Wel degelijk leeggetrokken door de veulens.
Zal hier wel allemaal niet zo'n vaart lopen, maar het kan wel degelijk.

Isabel

Isabel van der Made schreef op maandag 20 maart 2006, 0:28:


Hoe is de voedingstoestand daar?
maw : Wat krijgen ze daar te eten?

Waarom kennen we dat hier niet dan?

Pien

Spirithorses schreef op maandag 20 maart 2006, 0:30:


Molenaarsziekte is in NL ook bekend hoor, heet bran disease in Ghana.

En in Ghana krijgen ze inderdaad niet goed te eten.
Niet genoeg gras. Is er namelijk niet voldoende, grote tijd van het jaar.

Maar daar ging het me niet om.
In die extreme omstandigheden is met het blote oog te zien, wat het doet met de moeder. In minder extreme omstandigheden zal het, zoals ik al zei, wel loslopen, maar het veulen onttrekt Ca aan de moeder. Ik weet niet hoeveel, ik weet niet hoe schadelijk, en ik weet niet op welke termijn.
Is allemaal afhankelijk van de conditie en de geschiedenis van de moeder, en de voeding die ze krijgt, neem ik aan.

Was slechts ter illustratie dat het niet altijd allemaal vanzelfsprekend goed gaat.

Isabel

Isabel van der Made schreef op maandag 20 maart 2006, 0:39:


We hebben het over de calciumbehoefte van het veulen en ik zeg dat bij een gezonde voedingstoestand van de moeder er geen gevaren zijn dat het veulen tekorten zal ontwikkelen.

Ik heb het niet over extremen met te weinig of verkeerde voeding, want dat zal op ons overvolgevreten westerse halfrond met eerder teveel dan te weinig sappig gras wel meevallen, lijkt mij zo.
Er zijn meer overvoede paarden hier dan ondervoede.

Een oud gezegde luidt : "Ieder kind kost je een tand" en daar bedoelen ze kalktekorten mee, maar dat was tóén, vóór de boterberg en de melkzee.

Ik ben het met je eens dat het niet altijd vanzelf gaat en dat voedingstoestand van de moeder een grote rol speelt, maar het veulen neemt niet zoveel dat de moeder eronder lijdt hoor. Dat ze mager wordt , oké, ze geeft veel energie weg. Tuurlijk onttrekt het veulen Ca aan de moeder, het is ook haar taak dat aan haar veulen te geven, de vraag is alleen of het werkelijk zo dramatisch is dat je Ca moet gaan aanvullen als je weet dat mensenvrouwen een veel lagere energie en kalkbehoefte krijgen, juist om hun lichaam te sparen voor tekorten.
Zou het werkelijk bij paarden zoveel anders zijn ?
Die dieren staan dichter bij de natuur dan wij mensen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 20 maart 2006, 1:07:


Ik hoop dat dat inderdaad zo is; dus dat de moeder geen Ca tekort gaat komen. Voor het veulen ben ik niet zo bang dat het iets tekort komt. Maar is het ook mogelijk dat het teveel van iets krijgt, namelijk magnesium.

groet....Moniek

Ik denk dat de moeder ook veel meer calcium op gaat nemen uit haar voedsel. Oke als er dan geen voedsel is en geen calcium, dan wordt dat natuurlijk lastig. Maar calcium bijvoeren, zodat het te veel wordt, wordt toch allemaal weer uitgescheiden door de nieren.

En wat houdt insulineresistentie precies in? In mijn beleving is dat, dat insuline zijn werk niet meer kan doen er dus te veel glucose in het bloed blijft EN te veel insuline. Weet dan ook dan je een reuzenveulen krijgt van te veel insuline (als ik aan mag nemen dat het hetzelfde is als bij mensen) En mocht dit paardje dat echt hebben, bereid je dan voor op een zeer zware bevalling.

Spirithorses schreef op maandag 20 maart 2006, 0:19:


Mijn beide merries met veulen zijn eigenlijk te dik. Je moet goed drukken om de ribben te kunnen voelen. Een van de merries is drachtig en heeft ca 3 weken geleden haar veulen zelf afgespeend. Het nieuwe veulen kan elke dag komen. De andere merrie is gust en haar veulen tankt regelmatig nog even bij.
Deze merries en veulens krijgen onbeperkt hooi en sinds januari een keer per dag ca 800 gram haver aangevuld met 400 gram lucerne. Een liksteen hebben ze niet. Wel geef ik heel soms een handje mineralenkorrel door de haver.
Wanneer de guste merrie haar veulen afspeent dat zie ik wel. Over een maand is het veulen een jaar.
Groet
Hans

Hans van Keeken schreef op maandag 20 maart 2006, 10:38:


Goed he Hans, zo kan het dus gaan en regelen zij het zelf.
Is ook eigenlijk te stom voor woorden dat wij mensen menen te bepalen wanneer een veulen 'groot' genoeg is om van zijn moeder gescheiden te worden, alleen omdat dat ons mensen handiger uitkomt.
Alsof wij dat beter weten dan de natuur.

Ik heb wel even getwijfeld hoor, toen Holly zo mager werd, maar telkens weer zag ik dat het veulen haar zoveel goeds doet : Voor haar plaatsje in de groep (BD slijmt de hele dag bij haar omdat die zo gek is op Spirit, ik denk dat ze anders niet naar Holly zou omkijken) . Bovendien zijn alle vorige veulens van haar afgenomen met een paar maanden en nu is die stress er gewoonweg niet, terwijl ze wel uren zonder mekaar kunnen inmiddels.
Ik moet haar wel veel bijvoeren nu, 3 kilo haver per dag en dezelfde hoeveelheid lucerne. Ook ik meng er mineralenkorrels door.

Holly is van het type dat niet durft te eten als er andere paarden bij lopen te schandalen (staat niet hoog in rangorde en is snel bang voor de andere paarden als die heftiger zijn dan zij).
Ik denk dat dát de reden is dat ze zo mager is.
Niet omdat die kleine zoveel wegdrinkt. (Nouja, kleine : Hollands welvaren)....
Nu trek ik haar een paar keer per dag uit de groep voor haar bijvoer, en we zetten haar ín het voerhok met haar eten. Zo kan er geen ander paard bij en heeft ze de rust.

Groet, Pien


Groet, Pien