epona schreef op maandag 21 november 2005, 17:43:


Tja, tis ook een ervaring die in geen van beiden deel

Een andere heel gevleugelde uitdrukking dan: 'de stal ruiken'

Huertecilla schreef op maandag 21 november 2005, 18:34:

Oeps: 'het zíjn ook ervaringén die ik.....'

Piet schreef op maandag 21 november 2005, 17:02:


jazeker, stalmoed is dat een paard even op exploderen staat, als ie 's-ochtends de stal uitkomt. ik heb zo'n merrie. superbraaf, alleen nu nog, inmiddels 19jr, nog steeds last van stalmoed. ze loopt nu bijna altijd buiten, maar als een vreemde haar uit de stal ergens toe zou moeten leiden.... voor je t weet, vlieg je d'r ergens achteraan. t is gewoon de eerste 10 minuten even gestoord doen.

Ja, ik ben het echt volledig met je eens, HC, maar ik heb dus ook inmiddels ondervonden dat er uitzonderingen zijn die deze regel bevestigen, en 'gewoon' effe af en toe blind gaan, getuige Cherokee.
Jammergenoeg, want voor de rest is het zo'n leuk paard....zo vol vertrouwen, moedig, en stoer.


Daarom heb ik het zelf 'huisnijd' genoemd.

En het valt me op dat mensen het vaak zomaar accepteren dat hun paard zo 'gewoon effe moet stuiteren' want ik vind dat niet zo gewoon.
Toevallig gister nog over gehad toen er iemand naar de lessen kwam kijken en het viel deze persoon op dat de paarden bij ons zo ontspannen zijn en de één gerust rondjes kan gallopperen terwijl de ander doodgemoedereerd en ontspannen in het midden blijft staan.
Ik wijt dit volledig aan het feit dat de paarden altijd de ruimte hebben, als ze willen stuiteren zie ik ze dat onderling wel regelen, eigenlijk zelden of nooit in de les. (Naja, weer die uitzondering he....het blijvende levende wezens).

Groet, Pien
www.spirithorses.be
western natural horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

ingrid van der post schreef op maandag 21 november 2005, 19:03:


Oh dát heeft die van mij dus! Het heeft een naam! 14, altijd buiten, lief en eerlijk, maar beslist niet voorspelbaar. Als hij er zin in heeft gedraagt hij zich de eerste 10 minuten alsof hij 3 dagen in een box heeft gestaan ipv op de wei En als een vreemde hem uit de wei neemt knalt hij er vandoor alsof de bliksem achter zijn staart is ingeslagen.

ElkeW schreef op maandag 21 november 2005, 19:55:


even iets anders over traag, vorig jaar deze tijd stonden mijn wpnnrs onder 2 dekens. overdag buiten en 's-nachts binnen. nu geen dekens, en 1 paard, waarvan de ijzers nu 3 mnd af zijn staat ook 's-nachts buiten een beetje te hangen. want ik ben erg bang voor hoefzweren die ie op kan
lopen op stal. afijn, toen waren ze maf als een deur, ook met rijden en buiten werd ik zowat gelanceerd. Nu echter, met rijden eigenlijk normaal, buiten ook wel. alleen ze komen nu rustig aanstappen als ze mij zien i.p.v. knallen, en die ene zonder ijzers is net een slowmotion paard geworden. Ze eten en mesten normaal, geef ze elke maand een sandclear kuurtje omdat ze geen gras meer hebben en overal elk grassprietje wegknabbelen (ook in de bak). Ze krijgen onbeperkt hooi (vorig jaar ook niet). ik hoor darmgeluiden uit de buik, dusse....toch maak ik me zorgen. heeft iemand ook deze ervaring van dekenloos, en dan wat rustiger gedrag? Met rijden gingen vorig jaar de dekens natuurlijk af en dan kregen ze een kouprikkel, dus dat kan ik me wel voorstellen dat ze frisser zijn. Trouwens een supervoordeel van dekenloos, je kunt rustig buitenrijden zonder dat je paard het koud kan krijgen. nou moet ik alleen nog warme boots kopen.

Michiel schreef op maandag 21 november 2005, 13:52:


Hoi Michiel,

Ik ben nieuw hier op het forum. Dit is zelfs het eerste berichtje wat ik verstuur.
Wat jij met je paard hebt herken ik wel een beetje. Mijn Bright kan de eerste paar kilometers ook heel moeilijk doen. Ik heb het opgelost door er voor haar ook een gezellig uitje van te maken. We gaan op een lange rit onderweg altijd wel een paar keer grazen. Als het niet anders kan gewoon aan de kant van de weg, in de berm. Het is voor haar altijd een verrassing wanneer ik van haar rug afklim en ze van het frisse groen mag genieten. Dat doe ik expres. Als je een vaste afstand aanhoudt die ze eerst moet afleggen gaat ze zich daarop instellen. We houden altijd een lange pauze waarin ik ook mijn boterhammetje oppeuzel van ongeveer een half uur en een paar korte pauzes. Ze weet nooit wanneer dus ze loopt altijd vrolijk door. Als ze lang gras ziet waar ze wel trek in heeft kan ze gaan zeuren dat ze wil stoppen. Dan geef ik haar nooit haar zin. Ze moet weten dat ik diegene ben die bepaald waar en wanneer we gaan eten. Ik weet niet of je hier wat aan hebt. Bright heeft normaal geen vers gras tot haar beschikking en ik begreep dat jouw paard in de wei staat. Je kan het echter altijd proberen. Succes ermee.

Sandra Boshuizen