Frans Veldman schreef op donderdag 10 november 2005, 11:41:


De ontstekingsremmers die ze gehad heeft zijn inderdaad corticosteroïden.
De reden waarom de Da persé wil dat ze binnenstaat is omdat ze nu al 1,5 maand mank staat en omdat de zwelling (en dus ook de ontsteking) wel al weg is. En ze toch blijft manken (wat er volgens hem op wijst dat er toch iets kapot is in haar gewricht)
We gingen er zelf ook van uit dat het met rust op de wei wel zou genezen. Maar dat is dus blijkbaar niet het geval.
Ik heb trouwens een hele preek gekregen van de Da (alhoewel het mijn pony niet is maar die van mijn zus (die moest werken als hij er was))
Hij vond het onverantwoord dat we zolang gewacht hebben en haar op de wei lieten. En dat het goed kon zijn dat het daardoor erger is geworden.
De reden waarom we niet staan te springen om haar op te stallen heeft er ook mee te maken dat mijn paard ook gewrichtsschade heeft gehad aan haar sprongewricht en toen 6 maand opgestald heeft gestaan. Die ging er toen serieus aan onderdoor.
Dinsdag gaat ze naar de kliniek voor foto's. Maar wat doen we tot dan?
Gewoon op de wei laten of toch maar luisteren naar de Da en preventief opstallen voor het geval er kraakbeenschade is?

groetjes
Ans

marjolijn schreef op vrijdag 11 november 2005, 0:03:


Ze staan met hun drieën: de pony van mijn zusje, mijn paardje en de shetlander.
Erg veel bewegen doen ze voor de moment niet omdat mijn paard ook nogal kreupel is. (Zij gaat maandag naar de kliniek van Merelbeke voor een EMG) De enige die nog vrolijk rondhuppelt is Lolita, de shet. En die begint zich stierlijk te vervelen met die twee manke sloompie 's :)

Ans Jondral schreef op vrijdag 11 november 2005, 0:09:


Ans heeft ze die 1,5 maand ook op de wei gelopen en heeft dat verbetering gegeven? Als dat niet zo is kan je hem tot de foto's beter wel stallen. Paarden zullen van nature zich zo gezond mogelijk voordoen om eventuele rovers op het verkeerde been te zetten, dat zou voor het paard betekenen dat hij zich nu forceerd om gezond te zijn. Op stal hoeft hij dat niet dus krijgt het gewricht meer rust, je weet nog niet wat er aan de hand is en die vier dagen rust heeft hij dan wel te pakken, als er bv een splinter van het bot gesprongen is kan die door beweging behoorlijk wat schade veroorzaken, in dit geval zou ik naar de DA luisteren en als na foto's zeker is dat hij verder geen schade heeft kan hij wel op gevoel naar buiten als je maar zeker weet dat er niks stuk kan en daar ben je nu niet zeker van.
Ina

Michiel schreef op donderdag 10 november 2005, 21:03:


Had het al eens geplaatst....voor de nieuwe nog maar een keer dan, zie hier hoe zelfs dierenartsen over hun collega's denken.
Waarom zou het voor gezonde paarden anders zijn dan voor andere dieren?

31 Britse dierenartsen spreken zich uit tegen jaarlijkse vaccinatie
(Bron: Veterinary Times UK, januari 2004).
Wij, de ondergetekenden, zouden graag onze zorgen in het licht van nieuwe bewijzen met betrekking tot het vaccinatieprotocol onder uw aandacht brengen.
De Amerikaanse Veterinary Medical Association Committee rapporteert dit jaar dat de aanbeveling tot jaarlijkse hervaccinatie, vaak gefundeerd op vele vaccinatielabels, gebaseerd is op historische gegevens, maar niet op wetenschappelijke.
Smith schrijft in JAVMA in 1995 dat er "enig bewijs is dat een aantal vaccins immuniteit geven voor een periode langer dan 1 jaar.
In feite is er volgens onderzoek geen bewijs dat vele jaarlijkse vaccinaties noodzakelijk zijn en dat bescherming na 1 vaccinatie vaak levenslang is." En ook: "Vaccinatie is een medische procedure met zowel voor- als nadelen voor de patient"; en verder dat "herhaald vaccineren van patiënten met voldoende immuniteit niets toevoegt aan de resistentie voor de ziekte en het risico op post-vaccinatie problemen kan vergroten".
Tenslotte stelt hij dat "nadelige reacties veroorzaakt kunnen worden door het antigeen¹, de adjuvant¹, de drager, het conserveringsmiddel, of een combinatie hiervan.
Mogelijke ongewenste reacties kunnen zijn het uitblijven van immuniteit, anafylactische shock, immuniteitsonderdrukking, het optreden van auto-immuun ziekten, kortstondige infectie en/of langdurende infectieve dragerstatus."
Het rapport van de Amerikaanse Animal Hospital Association Canine Vaccine Taskforce in JAAHA (Nr. 39, maart/april 2003) is ook interessant om te lezen: "De huidige wetenschap ondersteunt de uitspraak dat geen enkel vaccin altijd veilig is, geen enkel vaccin altijd beschermt en dat geen enkel vaccin altijd geïndiceerd is"; "misverstanden, desinformatie en de conservatieve houding van onze professie hebben er voor een groot deel voor gezorgd dat het aannemen van protocols, die het verlagen van het aantal keren vaccineren voorstaan, vertraagd werd"; "immunologisch geheugen zorgt voor langdurige immuniteit voor belangrijke infectieuze ziekten welke zeer veel langer is dan de traditionele aanbevelingen voor jaarlijks vaccineren.
Dit wordt ondersteund door een groeiende hoeveelheid veterinaire informatie even als goed ontwikkelde epidemiologische controle in de humane geneeskunde, waaruit volgt dat immuniteit na vaccinatie extreem lang duurt en in de meeste gevallen zelfs levenslang is."
Ook toont het bewijs dat voor de duur van de immuniteit voor rabies, hondenziekte, parvo, kattenziekte en niesziekte (beide vormen) een minimum van zeven (7) jaar is aangetoond door serologie voor rabiës en challenge studies voor alle andere.
De dierenartsen die deze brief ondertekend hebben accepteren volledig dat geen enkel ander feit zoveel impact heeft gehad op de levens en de gezondheid van onze patiënten, de patiënten zelf en onze mogelijkheden om infectieziekten preventief te behandelen als de ontwikkeling van jaarlijks toe te dienen vaccins.
Wij ondersteunen echter volledig de aanbevelingen en richtlijnen van de Amerikaans Animal Hospitals Association Taskforce, om vaccinatieprotocols voor honden en katten zo te verminderen dat boostervaccinaties alleen iedere drie jaar en alleen voor kernziekten gegeven worden, tenzij wetenschappelijk een ander beleid wordt gerechtvaardigd.
Verder gaan wij ervan uit dat het bewijsmateriaal zoals nu bekend er snel toe zal leiden dat de volgende feiten worden geaccepteerd:
a. Het immuunsysteem van honden en katten is volledig ontwikkeld op een leeftijd van 6 maanden en ieder gemodificeerd levend virus (MLV) vaccin dat na die leeftijd gegeven wordt, geeft een immuniteit die goed is voor het leven van dat dier.
b. Een volgende vaccinatie met een MLV een jaar later zorgt ervoor dat de antilichamen van de eerste vaccinatie die van de tweede neutraliseren zodat er weinig of geen effect is: het dier heeft geen extra bescherming gekregen, noch worden er meer memory-cellen toegevoegd.
c. Niet alleen zijn jaarlijkse extra beschermende vaccins voor parvo en hondenziekten onnodig, ze zorgen ervoor dat het dier bloot wordt gesteld aan potentiële risico's zoals allergische reacties en immuniteitsgemedieerde hemolytische bloedarmoede.
d. Er is geen wetenschappelijke documentatie die de labelclaims voor jaarlijkse toediening van MLV vaccins wettigt.
e. Puppies en kittens krijgen antilichamen binnen via de moedermelk. Deze natuurlijke bescherming duurt 8 tot 14 weken.
f. Puppies en kittens moeten niet gevaccineerd worden op een leeftijd jonger dan 8 weken. De vaccinatie zal geneutraliseerd worden door de immuniteit via de moeder en er zal geen extra bescherming geproduceerd worden.
g. Vaccinatie op een leeftijd van 6 weken zal absoluut de timing van het eerste effectieve vaccin vertragen.
h. Vaccinaties die met een tussenpoos van twee weken gegeven worden zullen eerder het immuunsysteem onderdrukken dan stimuleren. Dit zou de volgende nieuwe handleiding kunnen geven:
1. een serie vaccinaties wordt gegeven vanaf een leeftijd van 8 weken (bij voorkeur later) en wordt 3 tot 4 weken na elkaar gegeven, tot een leeftijd van ca. 16 weken.
2. Een extra boostervaccinatie wordt gegeven na een leeftijd van 6 maanden, die dan een levenslange immuniteit geeft.
In het licht van recent beschikbaar gekomen gegevens die het onnodig gebruik en de potentiële schade van jaarlijkse vaccinaties aantonen, roepen wij onze beroepsgenoten op te stoppen met de dagelijkse praktijk van het jaarlijks vaccineren.
Is het verwonderlijk dat cliënten vertrouwen verliezen in vaccinaties en zelf op zoek gaan naar de achtergronden ervan?
Wij vinden dat ze hierin gelijk hebben.
Politiek, traditie en het economisch gewin van dierenartsen en farmaceutische bedrijven zouden geen factor moeten zijn in het nemen van medische besluiten.
Het is algemeen geaccepteerd dat een jaarlijkse gezondheidscontrole van een huisdier aan te raden is. We schatten onszelf echter laag in wanneer we deze belangrijke dienst aan onze cliënten ophangen aan de vaccinatie, terwijl we uiteindelijk voor de gevolgen zullen moeten boeten. Moeten we wachten totdat men actie neemt tegen dierenartsen, zoals gebeurd is in Texas door dr. Robert Rogers? Hij beweert dat de huidige praktijk van het marketen van vaccins voor huisdieren bestaat uit fraude door het geven van een valse voorstelling van zaken, fraude door zwijgen en diefstal door misleiding.
De eed die wij als pas afgestudeerde dierenartsen afleggen is "om te helpen, of op zijn minst geen kwaad te doen". We willen onze positie in de maatschappij behouden en het vertrouwen dat men in ons heeft, gebaseerd op ons beroep, niet beschamen.
Daarom geloven wij dat diegenen die in het licht van deze nieuwe ontwikkelingen toch jaarlijks blijven vaccineren, zich misschien wel tegengesteld opstellen ten aanzien van de gezondheid van de dieren die aan hen worden toevertrouwd.

Met vriendelijke groet,

Richard Allport, BVetMed, MRCVS
Sue Armstrong, MA BVetMed, MRCVS
Mark Carpenter, BVetMed, MRCVS
Sarah Fox-Chapman, MS, DVM, MRCVS
Nichola Cornish, BVetMed, MRCVS
Tim Couzens, BVetMed, MRCVS
Chris Day, MA, VetMB, MRCVS
Claire Davies, BVSc, MRCVS
Mark Elliott, BVSc, MRCVS
Peter Gregory, BVSc, MRCVS
Lise Hansen, DVM, MRCVS
John Hoare, BVSc, MRCVS
Graham Hines, BVSc, MRCVS
Megan Kearney, BVSc, MRCVS
Michelle L'oste Brown, BVetMed, MRCVS
Suzi McIntyre, BVSc, MRCVS
Siobhan Menzies, BVM&S, MRCVS