Piet schreef op vrijdag 4 november 2005, 11:00:


Maar als je wilt, wil ik hier best wat dieper op ingaan, hoewel de behandeling van hoefkraakbeenverkalking hier al een keer aan de orde is geweest en Rik toen vond dat ijzers in de vorm van kunststof hiervoor de aangewezen oplossing waren omdat er dan meer werking van het hoefmechanisme zou zijn. Hij vond zelfs een nieuw woord uit: "hoefmechaniseren"

Hoefkraakbeenverkalking kwam vroeger heel veel voor bij grote zware paarden o.a door slechte bekappingen en de schokken die ijzers op harde ondergrond gaven.
Geen betere manier om dit te voorkomen door nooit ijzers onder te slaan en het op te lossen, als die er al onder zitten, door ze er zo snel mogelijk van onder te halen.
We maken dan gebruik van de optimale doorbloeding van de hoef om dit proces van verkalking te stoppen. Lukt dat niet meer, dan geven we het hoefbeen toch zeker alle ruimte om zo vrij mogelijk te bewegen, zodat het zo min mogelijk zacht weefsel beschadigd inplaats van af te knellen door er ijzers onder te slaan.

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Simon Lingbeek schreef op vrijdag 4 november 2005, 11:48:


Geef eens aan wanneer Simon en in welke gevallen?

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op vrijdag 4 november 2005, 11:57:


Hoi Piet,

In die gevallen waarin je de zaak moet fixeren kun je soms niet om een ijzer heen.
Bijvoorbeeld:
Mijn Shire heeft 2 jaar geleden een paar flinke kwartierscheuren gehad. Deze bleven maar terugkomen, ondanks regelmatig bekappen. Uiteindelijk op advies van mijn DA en hoefsmid indertijd toch maar ijzers onder geslagen.
Na een maand of 8 of 9 was de hoef weer helemaal vrij van scheuren en zijn de ijzers eronder vandaan gegaan.

Indien om wat voor reden dan ook een hoef zo ongeveer helemaal uit elkaar valt, moet je weleens fixeren. Bijvoorbeeld in het geval van een stevige hoornzuil, waarbij grote stukken wand verwijderd moeten worden.

Maar zoals gezegd dit zijn uitzonderingen.