Marlin schreef op woensdag, 28 september 2005, 20:01:


hallo marlin,
Hoe voelt zijn rug aan? is hij lekker soepel of zitten er harde gedeeltes in de spieren die een pijnreaktie geven ? Als hij lekker soepel is en je kunt lekker blijven zitten in draf zonder te stuiteren,en je voelt je beide zitknobbels even veel dan zou ik er niks aan doen behalve lekker blijven genieten!!

groetjes ina

Marlin schreef op woensdag, 28 september 2005, 20:01:


Ik weet dat het een eind rijden is, zo'n 140 km naar Riemst,net onder Maastricht, maar het beste advies is om 1 les bij Pien te nemen. Zij zal je precies zeggen of het goed is wat je doet of voorstellen hoe je je kunt verbeteren en hoeveel moeite je daar dan voor moet doen door nog een paar keer te komen. Maar je twijfel is over!
Pien van spirithorses@skynet.be is expert "goedzittenmeteendoorhangendteugeltje" bij bosritten :)

Piet.

Piet schreef op woensdag, 28 september 2005, 20:28:


Lief toch altijd he, die Piet....

Heerlijk toch, Marlin, waarom zou je dressuurles nemen als je Fjord het verder goed doet en jullie samen een hoop lol beleven in het bos?

Kijk, ik had het over gymnasticeren, maar mijn paarden werken dagelijks hun uurtjes met verschillende mensen op hun rug en dan wordt het naar mijn mening een heel ander verhaal, en ook nog eens paardafhankelijk.
Onze Fjord, Izzy, is absoluut niet gecharmeerd van oefeningen en rondjes draaien en ik moet zeggen dat ik dat bij haar ook niet doe, ze heeft er gewoonweg ook de bouw niet voor.
Zij gaat ook overwegend mee op de recht toe-recht aan buitenritten, doet het altijd prima, maakt zich niet druk (en wij ook niet).
Al houd ik wel altijd in de gaten of alles nog goed functioneert en ze nergens last van heeft.

Maar , als jij het gevoel hebt dat er iets niet klopt, dat je scheef zit, of je paard scheef of stijf is aan één kant, niet regelmatig loopt of weetikveelwat, ja, dan zou ik ernaar laten kijken, maar of dat gelijk inhoudt dat je met je paard op les moet wil ik nou ook weer niet zeggen.

Mensen maken het rijden vaak onnodig ingewikkeld hoor, en praten mekaar erg na als het op rij-rechniek aankomt, want je 'moet' nog al gauw dit en dat....
Als je vervolgens aan ze vraagt waarom dat zo moet weten ze niet meer te zeggen dan : Omdat iederéén dat zo doet.
Daarbij vraag ik me af of geforceerd dressuurmatig rijden wel past bij een no nonsensepaard als een Fjord.

Ga lekker je gang, geniet, hou het een beetje in de gaten, maar maak het ook niet te moeilijk voor jezelf he....

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship - Natuurlijk Bekappen

Spirithorses schreef op woensdag, 28 september 2005, 20:51:


Ik vind dit heerlijke antwoorden, echt iets waar ik mee vooruit kan want inderdaad Maras mijn fjordebeest mankeert helemaal niets, rug is in orde en als ik met mijn halster aankom in de wei steekt hij zelf zijn hoofd erin dus hij zal het rijden ook wel prettig vinden ( of is dat een te menselijke gedachte??). Verder is hij goed voorwaarts en buiten het feit dat ik niet echt aan het rijden ben maar meer aan het " zitten" stoor ik hem ook niet dus dan ga ik de komende jaren maar gewoon zo verder. Neemt niet weg dat ik eigenlijk best wel eens een lesje wil in " goedzittenmetdoorhangendeteugel" van de expert dus zal eens een kijken of ik nog iemand mee krijg hier uit de buurt en dan rijden we jou kant maar eens een keer op. Mocht je iemand horen die geen vervoer heeft uit mijn regio maar graag wil, stuur hem/haar dan door naar mij dan combineren we dat. Wellicht tot ziens dus !!!

Marlin schreef op woensdag, 28 september 2005, 22:39:


Euh...
Wat ís dresseren eigenlijk???? Dat is het aanleren van bepaald gedrag op bepaalde cues. Niet meer niet minder. Dit is voor ieder paard voor ieder gebruiksdoel nodig. Dit is het kénnen.
Gymnastiseren is bij het paard het lijf nét even meer en beter voorbereid op het dragen van het ruitergewicht onder de te vragen omstandigheden te maken. Bijvoorbeeld te leren meer gewicht op de achterhand te leren dragen. Dit is nodig voor elk paard bij elk gebruik en omvat zowel lenigheid, kracht, conditie als vaardigheid; het kúnnen.
Hoé je dit wil bereiken is de methode. Bijvoorbeeld 'klikkeren' is een invulling van het hoe binnen de gekozen methode.
'Dressuurmatig' is een term waar ik niets mee kan. Geen idee wat die inhoudt.

Mijn doel is het te paard van de schitterende omgeving hier genieten en beleer, dresseer, mijn paarden om betrouwbaar op mijn navigatiekunsten te reageren. Dat ze begríjpen wat ik vraag.
Ik gymnastiseer mijn paarden om mijn gewicht voor hen zo min mogelijk belastend door het zware terrein hier rond te kunnen zeulen. Dat ze kúnnen wat ik vraag.
Ik rij alle paarden zonder dwang (en bitlessbridle) en strééf ernaar zoveel mogelijk op een halsring te doen al is dat op zich een hulpmiddel naar het doel.
Het eerste is het dresseren, het tweede het gymnasticeren en het derde de methode van beiden. Met Parelli, Teblick, Guérinière, De Saunier, Solinski, Steinbrecht, Podhasjky, mijn eigen ervaring met o.a. honden en roofvogels en vooral Kikkuli hebben we een paar invullingen van ons hoe hier.

Ik zou zeggen; neem een paar half jaar vrij en rij deze kant uit
Drie maanden heen, week hier, drie maanden terug... Transavia is practischer

Huertecilla schreef op woensdag, 28 september 2005, 23:08:


Veel mensen verwarren dressuur met gymnasticeren.
Het moet allemaal snel en resultaatgericht, terwijl, als je je paard zelf de kans geeft zich te leren dragen hij er ook heus komt, maar dan moet ie wel krachtig genoeg in zijn lijf zitten en de ruiter weten wat ie vraagt.

Je paard binnen 10 minuten aan een kort teugeltje omlaag rijden (desnoods met een hulpstuk) is geen gymnasticeren, maar wordt helaas wel maar al te vaak gezien als "dressuur".
(Ja HC, ik volg je).

Ik zie nog te vaak om mij heen dat een paard (na 23 uur) van stal wordt gehaald, opgezadeld, in de knoop gelegd met hulpteugels waardoor het onopgewarmde lijf in de krul moet lopen, aan de longe gehangen, met de zweep eroverheen gaand gelijk in galóp moet.
En pas bij het afzadelen gaat de riem eraf - kan ie gelijk door naar de stal.
Maar wel de keurig gestreken witte sjabrak erop he.... staat zo camp.

Helaas is dat de dressuurmentaliteit op veel 'stallen'.
Als dat is wat ze tegen jou zeggen, Marlin, dan bleef ik lekker in dat bos

Overigens : Dat half jaar richting HC : Ik zou het doen.
Grote kans als je daar aankomt, dat je niet meer hoeft te leren gymnasticeren.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Marlin schreef op woensdag, 28 september 2005, 20:01:


Hallo Marlin, qua loopwerk kunnen we onze paarden niet vergelijken daar ik een z.g. 'gangenpaard' bezit, een Tennessee Walking Horse. Maar wel qua manier van rijden.
Ik rij (nog) niet bitloos maar wel altijd met een doorhangende teugel, deels gemakzucht maar ook omdat hij helemaal geen teugel nodig heeft. Hij weet wat de neckreining is, dus als ik m'n hand maar ietsje naar links of naar rechts verplaats gaat hij die kant al op.
Ik heb lange rondgevlochten leren teugels, die aan het eind met een leren veter bijeen gehouden worden. Die zijn vrij zwaar.... en meestal heb ik ze in 1 hand.
Tegen mij is ook vaak gezegd: hij moet ronder, meer aan de teugel lopen.
En ja... ik kan hem keurig in de 'krul' laten lopen. Tuurlijk 'draagt' hij dan beter.
Nou... om kort te gaan: hij heeft een gloeiende hekel aan bakwerk dus dat doe ik zo min mogelijk. Want dit kun je ook op een buitenrit doen op hele ontspannen wijze... b.v. boompjes slingeren...)
Een Walker loopt het liefst rechtuit... is een lange-afstandspaard waar in vroeger tijden de katoenplantages mee geinspecteerd werden. Zulke paarden moesten dus uiterst comfortabel zitten, daar worden ze op gefokt.

Ook omdat de beenzetting niet diagonaal, maar bijna lateraal is. Een Walker kan eigenlijk alle gangen, van diagonaal naar zuiver lateraal uit de kast trekken en zoals ik begrepen heb van onze IJslanderliefhebbers (maar dat ben ik ook), lekker schweinepassen maken! Het allerliefst loopt dit paard in een flink-tempo Rack.

In de Rack gaat z' hoofd echt omhoog, je krijgt frontverheffing en de achterbenen worden naar achteren toe weggegooid.
Dat is zijn meest geliefde tempo en ik peins er niet over om hem dan naar beneden, dus dressuurmatig, te rijden.
Vraag ik hem wel dressuurmatig, dan kan hij dat ook. Maar hij heeft er niet echt plezier in en zal altijd proberen om zijn liefste tempo, de Rack, te kunnen lopen.
Ik denk dat de kunst is om hem zo ontspannen mogelijk te laten lopen, en vooral dat hij ook nog LOL heeft in wat hij doet.
Ik rij hem nu 6 jaar, veelvuldig en het allerliefst op fikse buitenritten die weleens 4 a 5 uur lang zijn... Heb nog nooit gemerkt dat hij een stijve rug heeft of last van z'n spieren.
Oh ja... hij is deze zomer 15 geworden en ik hoop dat hij nog minstens 10 jaar meegaat!

Mijn mening? Ik denk dat je moet doen wat je 'gevoel' t.o.v. dit paard je ingeeft.... het feit dat je advies vraagt geeft al aan dat je twijfelt aan wat 'anderen' zeggen...
Jij en je paard vinden het fijn om zo lekker ontspannen buiten te rijden en gezien je verhaal lukt dat heel goed. Geniet er dus lekker van!

groetjes,

Wil.

Wil schreef op woensdag, 28 september 2005, 23:58:


Goeiemorgen Wil,
Prettig verhaaltje schrijf je daar weg, fijn om te lezen en voor mij weer een bevestiging dat ik het nog niet zo verkeerd aanpak met mijn paardje. Overigens had ik voor ik Maras ( mijn fjord) kocht ook jarenlang IJslanders dus de gangenpaarden ken ik zeer goed alleen ook daar liep ik tegen het feit aan dat als je weinig doet op paard ze hun Tölt makkelijk kwijtraken. Mensen die verstokte schweinepassers hadden of paarden hadden die niet wilde draven vroegen mij dan een uurtje op hun paard te rijden in het bos, en dan draafde ze . Ik vond dat nooit zo grappig want ik wilde ook tölten maar zelfs mijn natuurtolter werd steeds lateraler. Volgens de kenners waar ik dan wanhopig maar weer les van nam moest ik er eens wat minder ontspannen op gaan zitten maar het is me nooit gelukt om goed te kunnen tölten. Dus toen mijn laatste ijslander naar de kust ging ( exceem) heb ik besloten over te stappen naar een ander type paard en liep toevallig echt heel toevallig tegen Maras aan. Dat heeft zo moeten zijn want Maras is helemaal mijn paard. Ik vind de Tennessee Walker ook prachtig en hoop voor jou dat je paard nog minstens 10 jaar met je door de bossen " Rackt".

Hoi.

Als je ook af en toe een greppeltjes neemt, over boomstronken heen stapt, tussen de bosjes/bomen door slingert en er eventueel een heuveltje is die je op en af kunt......
Dan is het toch prima?
Natuurlijk bewegen in een natuurlijke omgeving.
Dessuur is ontstaan toen de paarden als transportmiddel niet meer op de weg te zien was.
En het paard toch moest bewegen.
Net als dat je je kind op een sport doet omdat hij anders alleen maar op de bank hangt.
Behalve dan omdat bepaalde ruiters het zo leuk vinden om rondjes in de bak te draaien of om het wedstrijdelement.

Maar het is geen must dat dressuur.

jo schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:27:


Woon jij in Noorwegen? Schitterend land maar vooral koud in de winter lijkt me, of valt dat mee? En wat voor een prachtig stevig exemplaar staat daar op de foto?

Marlin schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:39:


Ja, en je snapt dat ik veel in de natuur rij. :)
We hebben een bak, maar dat is alleen maar saai als het ook anders kan.


We wonen aan de kust.
Dus de kou valt wel mee.
Max.-18.
Maar er valt ook hier veel sneeuw en de paarden worden net beren in de winter..........ze ruiken dan ook zo lekker.


Dat is een Dølepaard.
Jammer dat ze de andere kant op keek, maar okè.
Het is een koudbloedpaard en een noors ras.
Op de foto is ze vier jaar, ze is nu nog iets groter.

jo schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:43:


Een beetje nieuwsgierig ben ik wel maar hoe kom je erbij om in Noorwegen te gaan wonen, niet direct het populairste emigratieland volgens mij?
Veel mensen uit onze omgeving gaan naar Denemarken ( voor de landbouw en veehouderij) of Oost-Duitsland maar Noorwegen? Heb je nog meer foto's van je Dolepaard,ze is echt heel apart ( en groot).

Marlin schreef op donderdag, 29 september 2005, 10:09:


Ik rij met een Ruin (Victor) bijna 27 jaar wekelijks Bosritten en nauwelijks dressuur en hij voelt zich er prima wij. Loopt ook 24/7 buiten (kan wel naar binnen maar dat doet hij niet)
Gr. Pascal

Marlin schreef op donderdag, 29 september 2005, 10:09:


Dan heb je niet goed de kranten en/of tv gevolgd. :)
Noorwegen is erg in trek op het moment.
Maar ik was er al voor die tijd, nu bijna negen jaar.
Ja, hoe kom je er bij?
We waren eerst naar Afrika (thuisland) geemigreerd.
Kwamen daar in de geweldsgolf net na de vrijlating van Mandela terecht en nar drie jaar hielden we het niet meer.
Het geweld (moord, moord en nog eens moord) kwam zo dichtbij dat we terugkeerden naar NL.
Maar NL had het niet meer voor ons: te druk, te veel mensen, overal lawaai, files, enz.
Waar is het dan nog wel stil, is er voldoende veiligheid en stond ons wel aan?
Scandinavië.
Hier waren artsen nodig (wat mijn man is) en we vertrokken weer.


Het paard kwam pas voor twee jaar terug in beeld.
Toen we wisten dat we hier nog wel een poosje zouden blijven en ik bij paarden begon te werken.

Ik heb wel wat foto's, maar niet op het net........ben een analfabeet wat dat betreft.
Ze heeft heel veel en hele lange manen.
Is helemaal zwart en wat kort op de benen.
Binnen de Døle heb je ook weer drie stromingen: dravers-lichtgebouwde, zwaardergebouwde (dat is mijn paard) en de echte grove jongens-het al oude ras.

Er is ook wel een site met wat foto's van Dølepaarden.
Als je wilt, kan ik het opzoeken.