Hoi John,
welkom hier!
Ik wil je ook graag mijn mening laten weten, een heel wat andere methode dan
Parelli. Probeer ajb geen kritische toon aan mijn geschreven woord toe te dichten, zo bedoel ik het nl niet want niemand heeft de waarheid in pacht, maar zo kijk ik nou eenmaal tegen zaken aan en lees je reactie graag.
>>>Ze werd enorm dominant en begon
>>> haar willetje door te drijven totdat ze me een keer afbokte.
Het doordrijven van een wil, is iets wat je nogal tegenkomt in de omgang met mensen...mensen spelen spelletjes met elkaar en dichten dit gedrag dan ook vaak aan dieren toe. Mijn ervaring met (niet getraumatiseerde) paarden is echter dat zij zich hier helemaal niet mee bezig houden. Ik vind het dus ook raar om paarden menselijke karaktereigenschappen als dominant of weerbarstigheid toe te dichten. Wel hebben paarden een eigen wil en het laatste wat ik wil, is ze deze afnemen. Sterker nog: ik wil dat mijn paard bokt en steigert, dat is knap van hem en hij probeert mij er iets duidelijk te maken ermee. Straffen komt niet in mijn hippisch vocabulair voor...en ik rijd op een pony zonder enig tuig, die ooit geprobeerd heeft zijn trainer dood te drukken in de stal, hierna is het paard nooit meer gestraft en ik val er ook nooit vanaf, eerder zorgt hij ervoor dat ik niet val, want lekker samen doorrijden vindt hij veel leuker.
>>> Echter nu kijk ik hier op een andere manier heen. Ik straf haar
>>> niet omdat ik dit ook nooit heb gedaan en hier zal het antwoordt
>>> op haar gedrag ook wel vandaan zijn gekomen. Haar straffen op de
>>> gepaste wijze.
Ik denk eerder dat het gedrag waar jij haar voor wil straffen, een aanwijzing aan jou is dat ze ergens niet blij mee is. Haar gevoeligheid op dat gebied kan echter wel heel hoog liggen, waardoor zij snel ongewenst gedrag vertoont...ik denk dat het dan aan jou is die gevoelige grens te respecteren. Zelf ben ik erg aanhankelijk met paarden, hang lekker even tegen ze aan in de wei, arm over de schoft en de meeste paarden vinden dit fijn. Afgelopen zaterdag echter ontmoette ik een paard dat zijn kont naar mij toe keerde toen ik mijn arm over zijn schoft legde....dan kan ik twee dingen denken: 1. dat paard mag zijn kont niet naar mij toe keren, ik straf hem 2. Dit paard is hier niet van gediend, ik doe het niet meer. In mijn ogen is het keren van zijn kont zijn stem...hij kan toch niet anders communiceren? Was geen moment bang voor een klap trouwens, waarom zou hij?
> Hoi Marleen, die leeftijd van mij is eigenlijk een blok aan mijn
> been. Ik ben ze wel maar eigenlijk ook niet.
Gemeend proficiat! Je moet soepel van lijf en geest zijn om heerlijk paard te kunnen rijden...zo te lezen kan jij daar nog lang plezier van hebben...in deze luxemaatschappij vind ik het heel knap dat je zo in conditie kan blijven!
> sprak boekdelen en ik begreep het niet, ook nu nog niet maar we
> beginnen respect voor elkaar te krijgen.
Ik kan niet van respect spreken als de één het handelen van de ander beperkt omdat het in zijn ogen niet gewenst gedrag is. De 6 paarden waar ik mee werk worden nooit, maar dan ook nooit bestraft...ongewenst gedrag ken ik dan ook niet, wel gedrag wat mij eens wat minder goed uit zou kunnen komen, maar als het paard geen zin heeft om te werken met mij, heb ik het niet leuk genoeg gemaakt en mag ze terug de wei op...volgende keer beter!
Een fijne avond!
Marlies
Warboel
