Peet schreef op donderdag, 21 juli 2005, 14:01:


kort en simpel: ja
elk onderdeel van de plant is giftig.
Isabel

biancawaamelink schreef op donderdag, 21 juli 2005, 13:51:


Het boerenwormkruid staat nu ook volop in bloei en vanaf een afstandje heel makkelijk met JKK te verwarren. Het heeft dezelfde kleur geel, ongeveer vanaf een afstandje het zelfde blad, even hoog, groeit hier door elkaar.. Pas als je er dicht bij staat zie je de (duidelijke) verschillen tussen de 2 planten.

Frans Veldman schreef op donderdag, 21 juli 2005, 13:54:


Alvast wat adressen van mijn kant. Lang leve Google!

/www.regering.nl/contact/index.jsp

http://www9.minlnv.nl/servlet/page?_pageid=601&_dad=portal30&_schema=PORTAL30

Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit
Bezuidenhoutseweg 73
2594 AC Den Haag
Postbus 20401
2500 EK Den Haag
T (070)3786868
T (070)3784062 Infotiek
Fax (070)3786100

info@denieuweomroep.nl

DeNieuwe Omroep
Lloydstraat 5
3024 EA Rotterdam

De nieuwe omroep houdt zich o.a. bezig met dit soort zaken http://www.denieuweomroep.nl/ Je kan je aanmelden voor hun nieuwsbrief

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 21 juli 2005, 13:40:


Ik weet het niet hoor Ilona of schapen er echt wel tegen kunnen, ik zou het er toch niet op wagen om dat op de website te schrijven. Overal lees ik dat het ook giftig is voor schapen.
http://www.agripress.be/start/artikel/16999/nl
Ik weet trouwens niet wat het LTO is, ( ik meen belangen boerenorganisatie) maar die zijn er dus wel over bezig tenminste dat maak ik op uit dit artikel. Ook staat er iets over de bestrijding met dichloorfenox. Geen idee wat voor goedje dat is.

greoten Esther

Esther schreef op donderdag, 21 juli 2005, 13:47:


Hm, zoals ik het lees stelt dat "convenant" weinig voor, en hebben de natuurfreaks gewonnen daar.
Het wrange is dat S. jacobaea totaal geen biologisch bijzondere of zeldzaamheidswaarde heeft, maar dat tussen de oren van natuurliefhebbers wel heeft vanwege die St. Jacobsmot. Dat is al 10tallen jaren zo. Staaltje van provinciaal denken helaas.

Groeten, Egon