Jet van Gulik schreef op maandag 30 maart 2015, 21:53:


Ik schreef verder...

Als je de fysieke grens overschrijd dan deelt je harses een trap na uit (koppijn) en na mentale inspanning weigert de knie bijvoorbeeld te buigen. Even zoeken dus naar wat wel en niet kan en dit verandert ook nog wekelijks. Maar van rechts verlamd tot met zonder handen de trap weer op in drie maanden, zeker in combinatie met mijn karakter, doet mij vermoeden dat er nog wel schot in zit. Eind 2015 verwacht ik zelf weer een kruiwagen mest te kunnen wegwerken...

Met betrekking tot scheep gaan: mijn zeemijlen klotsten voornamelijk van mijn achttiende tot ongeveer dertigste tussen Ipswich en Scheveningen, wedstrijd uren. Drie uur op en een uur af, vaak als stuur, altijd in een team. Tot we een weiland kochten en onze bonte overbeet aanschaften. Heel wat anders dan wat jullie van plan zijn. Net als Egon bezorgd, toch wel. Over de voorbereiding die in mijn ogen onontbeerlijk is: in je eigen scheepje rondje Markermeer met minimaal 6 bft, regenbuien als die van gisteren en dan heelhuids aanmeren. Niet ziek geworden en uur na uur moeten improviseren? Dan ben je al op de helft.

Geeft niks, van die emotiedingen. Marlies ziet ze op haar laptop wel. Ik hou het wel bij die ik uit mijn hoofd ken