e m kraak schreef op woensdag 1 oktober 2014, 22:44:
> Alleen als je loopt te sloffen (ken je die uitdrukking?) veroorzaakt die
> manier van lopen onnodig veel wrijving en zijn je schoenen wel heel erg
> snel kapot. Dat geldt uiteraard ook voor een paard, een geit en een potto.
> Een zo goed mogelijke grip, zoals het profiel op een band, beoogt ook de
> wrijvingsverliezen te verminderen.
Ik heb nooit beweerd dat de hoef zou schuiven, integendeel.
Gevonden waar de verwarring ligt - hier is de kern van de verwarring: wat jij grip noemt ontstaat juist door wat natuurkundigen wrijving noemen. Wrijving is niet 2 vlakken schuiven over elkaar in deze context (dynamische wrijving). Wrijving in deze context is statisch - dat 2 vlakken een kracht kunnen overzetten op elkaar (zoals bij de tandwielen maar dan veel kleiner omdat er moleculair allerlei plak-eigenschappen zijn die ook de slijtage veroorzaken) en uiteraard dat ze NIET gaan schuiven. Dit noemen we dus ook wrijving. Op wikipedia staat bv: "Zonder statische wrijving zou er ook geen beweging kunnen zijn. Bij het lopen zorgt de statische wrijving ervoor dat de voet zich kan afzetten tegen de vloer."
Nu snap ik waarom Noortje een kleinere voet beter zou vinden: minder wrijving. Hier wordt intuitief vanuit gegaan dat wrijving iets slecht zou zijn en moet verminderd worden, absoluut niet! nee wrijving is iets noodzakelijk voor de beweging (zo krijg je grip).
> Een voet, een hoef, wordt op een zekere plaats neergezet, dan volgt er een
> hele afstand niets terwijl ze verzet wordt totdat de voet op een andere
> plaats wordt neergezet. Alleen indien neergezet rust er gewicht op die
> tezamen met de grip ervoor zorgt dat de voet liefst helemaal niet beweegt
> t.o.v. het vlakje waar die is neergezet maar da's een theoretische
> perfectie want er zijn allerlei goede, biologische redenen waarom er wel
> ietsie beweging in zit die vokomen gecompenseerd wordt door groei.
> Maar dat de voet natuurkundig verantwoordelijk is voor versnelling en
> wrijving kan echt niet; dat doet de rest van een lichaam terwijl die voet
> juist zonet op een geschikt plekkie daarvoor is neergezet.
De voet en been zorgen ervoor dat de massa van het lichaam mooi op hoogte kan blijven en de beweging van deze massa niet in het zwaarteveld op en neer gaat, maar (min of meer) langs een equipotentiaaloppervlak kan gaan. Paarden kunnen zo snel lopen omdat hun massa maar gering in hun benen zit.
De voet is verantwoordelijk voor de beweging in dat vlak omdat dit de enige raakpunt met de grond is, dus de enige plaats waar de aandrijfkracht kan overgezet worden, het is niet door windjes te laten dat een paard vooruit gaat, noch door met zijn manen te wapperen.
Gewicht is de kracht die een massa ondersteunt, dat gaat uiteraard door de voet, maar bij beweging zijn er ook andere krachten aanwezig. De massa van het been heeft een zekere impuls naar voor, de voet raakt de grond en deze voorwaartse impuls (tov het paard) moet teniet gedaan worden alvorens het been in de andere richting kan slingeren (mbv de grond en grip). Hier is de snelheid van het been van belang om te weten welke bijkomende kracht er op de voet treedt bij het neerkomen, maar het neerkomen was niet iets waar ik het over had, enkel over de afwikkeling en bijhorende teenslijtage.
> En over dat Pascal en Nm... als we een moer vastdraaien gebruiken we Nm op
> de momentsleutel hoor.
> Wie het denkt te snappen en beter uit kan leggen heeft mijn zegen...
Nm is in dat geval de eenheid moment, een moment is een torsie, dat is uiteraard iets anders dan een energie, energie is niet vectorieel, moment is een vectorieel product van kracht en afstand, heeft met druk niet rechtstreeks iets te maken.
We kunnen dus stellen dat bij het afrollen de kracht die we vanaf nu grip gaan noemen (ipv wrijving, als dit duidelijker is) van het paard enkel op de teen inwerkt en juist daar door allerlei moleculaire plak-eigenschappen aan slijtage onderhevig is. (we zullen de richting van de kracht dan maar buiten beschouwing nemen).
Warboel
