sannie schreef op maandag, 9 mei 2005, 15:03:

Het (potentiële) 'probleem' met een touwhalster is dat het knap los zit en derhalve beweegt, waardoor je niet in alle richtingen even duidelijk en fijn kan zijn. Het is een beetje alsof je met één been beenhulpen wil geven.
Een ander potentieel nadeel is dat het dunne touw redelijk 'scherp' is en een hulp gemakkelijk van vaag (te) sterk kan worden. Alsof je aan dat ene been een spoor gebruikt.
Je kan je voorstellen dat de open versie van Egon nóg minder 'Tai-Chi-muur' geeft. Alsof je met een spoor aan ene been dat ook nog eens niet rustig ligt wil rijden.

Het cruciale is 'aanleuning', waarbij niet het deel '-leuning' van belang is maar juist het 'aan-' ervan.
Het is natuurlijk maar wat je nastreeft, doch nageven (jíj geeft na!) is pas voor het paard duidelijk mogelijk als je lichte aanleuning, een 'muur', aan alle zijden kan gebruiken met bijvoorbeeld teugels, benen, stem, zit, longe, navel, ogen, etc..

Met grondwerk loop je hier ook tegenaan met een kaptoom bv. Een bosal geeft je wel alle zijden 'muur'. Die kaptoom is dan nog eens véél stabieler en dus duidelijker dan om het even welk touwhalster. Hangt aan dat touwhalster ook nog eens een zware bullsnap, dan is het spel van aanleuning van voor het paard bepaald onduidelijke regels opgebouwd.
Let wel: een muur drukt niet maar 'geeft' wel.....

Nogmaals; het is maar wat je nastreeft. Met een goed beleerd paard lekker buiten rijden kan prima op een touwhalster, op een bitlessbridle etc. Beléren is een ander verhaal, want dan heb je met een touwhalster alleen wijken-voor-druk tot je beschikking en dat wordt al heel snel óntwijken waardoor het paard 'de-hulpen-steelt'. Dat líjkt heel 'licht' maar is dat niet en het is bovendien ongewenst tot potentieel gevaarlijk; ik heb het elke rit verschillende keren dat ik goed moet kijken waar ik heen wil en dan dóórkijken hoe de te volgen route loopt. Ik kan het daarbij niet gebruiken dat mijn paard al op mijn 'kijken of we hier links kunnen' al linksaf slaat.
Of andalusiërs in het algemeen inderdaad conform hun reputatie genijgd zijn 'de hulpen te stelen' kan ik niet beoordelen, doch die van ons zijn wel snel in het ontwijken. Het touwhalster had dus voor óns meer beperkingen dan het bitlessbridle.

Bij het bitlessbridle kan ik de neusriem wat hoger en strakker (Egon wil die los, losser, lost, wég en ik inmiddels juist strákker) instellen wat een stuk nauwkeuriger en lichter werkt. Voor het beleren is ook hierbij echter geen aanleuning in alle richtingen beschikbaar en dat moeten we met andere hulpen invullen. Als daarbij het 'aha'-muntje gevallen is, is de beperking geen probleem meer.
Een bosal of een stang zou hierbij in één keer een oplossing geven, doch ik wil principieel geen bit en ook liever geen bosal.
Bij mijn hengst heb ik geprobeerd het te los zitten op te lossen door een gevoerde stalen beugel in te bouwen maar dat gaf ogenblikkelijk dezelfde beperking als een kaptoom (en daarbij te makkelijk, ongewenst, ongewenste drukverhóging). De beugel er weer uit en gewoon de riem iets strakker (nee, niet strák) gaf beter resultaat. De laatste 'gaatjes' vullen we met andere hulpen.
Het te los zitten en de onduidelijke plaatsing van de teugels bij een normaal touwhalster blijven wel een potentiële beperking. Of je tegen die beperking aanloopt is een open vraag; elk paard is anders. Bijvoorbeeld het boek van Inge Teblick is echt héél goed ook op dit punt. Tja, en daarbij zijn de individuele mens het het gebruikdoel ook nog eens anders.

Een touwhalster en de versie van Egon kunnen dus voor veel paarden en mensen prima oplossingen zijn, net als andere optomingen voor anderen.
Zo liggen míjn benen nog verre van perfect aan noch echt rustig en heb ik er ook twee nodig. Dat is zowel werkelijk als beeldspraak

Huertecilla schreef op maandag, 9 mei 2005, 17:53:


Het Libra zit zo strak als dat je zelf wilt.....das een zaak van met de knoopies schuiven....maar of het nodig is?


Ruis is door het ontwerp vrijwel uitgelosten in tegenstelling tot andere touwhoofdstellen.
En over vaag naar te sterk signaal...lees dan toch weer de site van Egon...het is niet de bedoeling dat je een sterk singnaal geeft of zelfs hoeft te geven.
Het paard voelt een vlieg uitstekend...waarom dan jou minimale signaal niet?
Ofwel...wie moet hier dan wat veranderen? Waarom moet dit signaal dan sterker worden aan de paarden kant?


Tja, over de aanleuning zijn de meningen al net zo verdeeld.
Aanleuning zoals in de wedstrijd dressuur is gewenst? het in de krul lopen van een paard? is dat een natuurlijke houding?
Kijkend naar een paard zie ik een beest dat uitstekend zelf zijn balans kan vinden, met of zonder ruiter op de rug, zeker als het paard door gymnastische oefeningen duidlijk is gemaakt waar welke onderdelen zich bevinden en wat er mee te kunnen doen.
Ofwel....heeft het paard deze aanleuning zoals "wij" het goed achten wel nodig?
Als wij zelf met een rugzak om gaan lopen zoeken we ook ons nieuwe balance...waarom zouden wij dit voor een paard moeten regelen eigenlijk? Zou het dat zelf niet kunnen dan?
Nmm. is dit gewoon een plaatje dat veel mensen nou eenmaal graag zien en heeft het niks met het balance van het paard te maken.
Leer het paard zijn achterhand gebruiken, zich bewust te maken van die achterhand en je hebt geen muur nodig om hem tegen aan te zetten en toch te drijven om die achterhand er bij te halen.


Das leuk gezegd maar meestal en helaas niet de praktijk....de muur geeft meestal minder en drukt meer....


Mmm...ik kan met de Libra toch echt de zelfde oefeningen uithalen als met een bit hoor, zie dit toch wat anders dan...

Dat líjkt heel 'licht' maar is dat niet en

Tja, ik weet natuurlijk niet hoe jij op een paard zit te kijken, maar het gaat er hier denk ik wel om wat en vooral hoe je het je paard aanleerd.
Ik kan me niet voorstellen dat mijn paard een potentieel gevaar wordt omdat ik naar de andere kant van de weg kijk....en dan lijkt het me hier toch heel wat gevaarlijker dan bij jou in de woestijn.
Ik kijk rijdend in een groep ook vaak achterom (verkeer) en dat zou dan inhouden dat mijn paard ook omdraait? Dan toch echt niet zonder de daarbij behorende resthulpen als lijntje tegen de hals en stem....maar net hoe je het ze leert dus....



Wat bedoel je nou eigenlijk met " de hulpen stelen"?


En hier nog zo een, wat bedoel je hier met "aanleuning in alle richtingen"?

Als daarbij het 'aha'-muntje gevallen is, is de

Dat is het bij geen enkel systeem als het goed is....maar hoe dat muntje valt is door ons wel te bepalen...dat kan met maar ook zonder het gebruikelijke geweld.
Het is aan de 2 bener om het op een zo duidelijk mogelijke maar ook diervriendelijk mogelijke manier uit te leggen aan het paard wat men graag zou willen dat het doet...het is tenslotte niet zijn/haar keus.
Das mijn opvatting.

Nick

Isabel van der Made schreef op maandag, 9 mei 2005, 17:00:


Om even kort te sluiten: Isabel was al lang in bezit van een Cook hoofdstel, maar vond het inderdaad "prullepap". Daar hebben we nogal over gechat, en ik was zeer geïnteresseerd in de onderkruisende teugels en heb gevraagd het toch eens wat beter uit te proberen al was het maar om mij een plezier te doen met verslag uitbrengen.
Uiteraard ga je iets dat je prullepap vindt niet op een forum aanprijzen...

Tot zover, E.

Nick Altena schreef op maandag, 9 mei 2005, 18:57:
Ontwijkend gedrag. Inge legt dat goed uit onder 'de vijfde manier van leren' want dat is het inderdaad. Hoewel meeromvattend is het ook te begrijpen als 'óntwijken-van-druk'.

Je zou dat kunnen interpreteren als superlicht reageren, als focus-rijden, doch dat is een valkuil. Inderdaad is druk verkeer daarbij zonder meer vergelijkbaar met rijden in bergachtig terrein. Het is níet de bedoeling dat het paard vooruitlopend op signalen de vermeende voorbereiding op hulpen gaat interpreteren.

En ja, mijn merrie kan zich bijvoorbeeld inderdaad omkeren als ik te duidelijk omkijk. Met name in galop is het duidelijk dat je daarmee op moet passen. Je slaat daarmee, onbewust, de spijker op de kop. Ze moet wachten tot ik aandacht vraag en een hulp geef, niet anticiperen, niet de hulpen stelen.
Te snel afslaan, 'een haak slaan', is een ander goed en potentieel riskant voorbeeld. Ze moet wachten tot ik de achterhand eronder vraag en bovendien tot ik de richtinghulpen geef.

Beiden zijn ook goede voorbeelden van waarom hulpen eenduidig en helder moeten zijn.
Dit geldt uiteraard ook voor teugelhulpen; waarom de optoming de teugelhulpen eenduidig en helder moet kunnen doorgeven.
Zo is het wellicht ook helder dat onder sommige omstandigheden juist een in gewicht zwaarder hoofdstel dat zachter/breder is uitgevoerd en stevig om het hoofd zit lichtere teugelhulpen mogelijk maakt. Denk daarbij bijvoorbeeld aan bitloos mennen. Het ontwijken is daarbij overduidelijk uit den boze en het aantal mogelijke hulpen beperkt.

'aanleuning' = grenzen aangeven
Dat grenzen aangeven doe je NIET door druk, eerder door nageven. In meest extreme zin, ik aarzel het voorbeeld te geven vanwege mogelijke misinterpretatie, is dit de onderarm-blok; jíj doet niets, er is dus geen druk en geen wijken, wel bijna letterlijk een muur.

'alle richtingen' = drie dimensie + tijd; dus links-rechts, voor-achter, hoog-laag en de intensiteit; dus de hoek/mate waarin en snelheid ervan.

Zowel het grenzen stellen als het richting geven geldt in principe voor alle soorten hulpen. Vandaar dat aan aanleuning in alle richtingen ook met bijvoorbeeld stem, blik en navel invulling gegeven kan worden.

Huertecilla schreef op maandag, 9 mei 2005, 20:34:


Dit is na nmm. het ontwijken van aanhoudende/oplopende druk.
Het steeds been blijven geven bijvoorbeeld als het paard toch al voorwaarts is.....iets dat heel veel gebeurd in de rijwereld.
Of zoals beschreven op pagina 15 onderin van haar boek...
Ze omschrijft dat daar ook als gevaar van het geven van druk, veel druk in dit geval waardoor het paard reageerd op de herinnering aan dat vele druk....zelfs waneer je maar een klein signaal geeft, in het achterhoofd wetend dat er immers altijd wat opvolgde als niet aan die minimale signaal een reactie kwam.
Dit ontwijkende gedrag is niet wat ik zoek in een hoofdstel en zeker ook niet de intensie van het Libra hoofdstel.

Inderdaad is druk verkeer

Lijkt me niet de bedoeling nee....maar ik zie hierin geen verband met het Libra hoofdstel daar de druk daar nooit hoog kan of mag zijn.
Wordt het signaal niet begrepen dan moet je de fout bij jezelf zoeken en de vraag op een andere/gecombineerde manier aanbieden.


Tja, ook hier weer...tis maar net hoe je het je paard leert.
Een van de dingen die ik moest doen in mijn begin jaren om een goede zit te krijgen was het rondje in maar ook zonder het zadel, iets wat ik overigens nog steeds regelmatig doe.Mijn paard gaat daar toch echt niet door rondjes draaien in de richting waarheen mijn navel wijst.
Het lijkt mij dat er dan , indien dit wel zou gebeuren , bij je besturing te veel ruis aanwezig is geweest waardoor het paard niet weet wat te doen.
Je hebt dan blijkbaar ook signalen afgegeven waaruit het paard haalt zich om te moeten keren.


En dit is nu precies waarvan ik vind dat het Libra hoofdstel dit uitstekend doet.
Eenduidig en vooral ook helder, maar dan ook nog met zeer minimale teugelhulp.
Het is daarbij een beweging voor het paard die veel makkelijker te begrijpen is dan de normale manier van besturen.
Het trekken aan een zijde om hem die kant op te laten gaan zou eerder weerstand op roepen dan het duwen in die richting, de manier van dit hoofdstel dus. Zeker als het paard wijken voor minimale druk geleerd heeft, en das nou weer te leren zonder grote druk te hoeven gebruiken, simpel door een duidelijke uitleg te geven van wat je wil, waarmee we dan weer bij het clickeren terecht komen...niet alleen bedoeld om kunstjes te leren of grondwerk te doen...maar wel degelijk ook in het rijden te gebruiken.


Dat stevig zitten hebben we al gehad , das niet het beginprobleem.
Wat nmm. wel een probleem is is het gewicht van het zwaardere hoofdstel.
Ook dit geeft onodige (en niet gewenste )signalen af met daarbij nmm. het gevolg dat je eigen signalen al weer veel groter moeten zijn dan werkelijk nodig om te laten merken wat je vraagt.


Hier kom ik nog een keer op terug, want ik weet eigenlijk wel zeker dat mennen met dit hoofdstel ook uitstekend gaat.....maar ik wil dan wel zekerheid voor ik dit bevestig.
Hetgeen ik tot nu toe geprobeerd heb laat zien dat met een singel met ringen zoals ook voor longeren gebruikt wordt de ruis van de teugels al weghaalt en het paard gewoon reageert als dat men er opzat.
Het paard zal uiteraard wel stemhulpen moeten begrijpen.
Deze al dan niet bevesteging hou je dus van me tegoed.
Misschien zijn er al andere die hier ervaring mee hebben opgedaan?


hier verlies je me weer in je denkwijze.
Geen druk en geen wijken is wel een muur?
Het is overigens niet zo dat ik niks doe natuurlijk....
Ik kan nog steeds niet toveren en zal ook mijn paard moeten laten weten wat ik graag zou willen, net als ieder ander....alleen niet op de manier van ieder ander misschien maar daar kom je dan weer bij het punt....tis maar net hoe je het ze aanleert.
Bij mijn paard is een touwtje tegen de nek voldoende om mee te sturen samen met mijn zit en mijn stem.
Daarmee bepaal ik snelheid en richting zonder enige aanleuning op een hoofdstel,of aanleuning tegen een been, maar das haar dan ook zo door mijn aangeleerd.
Voorheen, en dan praat ik over tot 2 jaar terug, liep ze gewoon net als elk ander paard op een hoofdstel met bit waaraan hevig getrokken is om haar van richting te veranderen of in te houden omdat ze weer eens veel sneller wilde dan de ruiter aandurfde.
Ook het trekken en been geven om haar mooi in de krul te laten lopen is haar dus niet vreemd.Maar das iets wat ze voor mij niet hoeft, ik laat haar zelf maar haar balance en positie zoeken die ZIJ fijn vind.
De foto op Egons site laat zien wat voor haar fijn is, wat ie hier fout aan?
Bij de eerste is ze in stilstand, op de 2de loopt ze.
Op die en de andere foto´s is overigens ook te zien dat het hoofdstel toch echt wel netjes aansluit en geen ruis veroorzaakt, waarbij de gekruisde lijnen onder de kaak puur door het gewicht van de teugels tegen die kaak aan blijft liggen,te zien aan de doorhangende teugels, overigens in alle gangen.

Het is echter niet zo dat men met dit Libra hoofdstel een paard niet in de krul kan laten lopen of geen aanleuning zou kunnen geven, ook dat is uiteraard getest.
Dit kan met het touwtje(teugel ) aangenomen tussen 2 vingers....daar heb je niks geen kracht voor nodig.

De goede kijker ziet overigens dat voor deze foto´s niet eens de werking van het hoofdstel tot uiting komt.
Ik trek niet aan de binnenteugel, neem hem zelfs niet eens echt appart op, om haar toch in een wending te krijgen.
Hier wordt dus niet tegen de buitenkant van de kaak geduwd maar puur op het touwtje tegen de nek gewend, waarbij mijn benen ook slap langs het paard hangen zonder enige druk.

Nick

Nick Altena schreef op maandag, 9 mei 2005, 22:02:

Nee, ontwijken is echt wat anders; vooruítlopen op een verwachting.


Ontwijkend gedrag is wat niemand zoekt.


Dat laatste is wat ik al aangaf.
OK, je hebt dus gewoon, nog, niet op je netvlies wat ik met 'stelen van de hulpen' probeerde uit te leggen. Jammer, want ik kan het niet duidelijker.
Inge legt het veel duidelijker uit. Lees dat nog eens.

Ja, dat ís de muur nu net. Je hébt het!

Huertecilla schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 9:52:


Ik heb heel de discussie over het bitloos rijden met veel interesse gevolgd, ik heb touw en ringetjes gekocht om zelf een halster/hoofdstel te knopen. Hoewel ik nu rijd met een myler bit wil ik graag overstappen op bitloos. Vandaar dat ik deze discussie helemaal gevolgd heb. Ik heb van mezelf niet het idee dat ik dom ben maar ik kan er werkelijk geen touw aan vastknopen! Als mijn paard te hard loopt verander ik mijn zit en zeg: "rustig meisje", als ze moet gaan draven zeg ik: "draf", enz. En dat werkt óók hoor. Dat ik nog met bit rijd heeft alles te maken met de natte apen. Ik hoop dat bitloos rijden mij en mijn paard ook lukt ondanks dat het heeeeel ingewikkeld lijkt...
groetjes, T

Huertecilla schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 9:52:


Ja, ik begrijp al een tijdje wat je bedoelt. Naar mijn mening is dat echter iets dat je zelf onder controle hebt. Dit anticiperen kan heel ver gaan: zo is het mij bijvoorbeeld overkomen dat "het paard op de cirkel zetten" al gebeurde voor ik daarvoor het commando kon geven, domweg omdat ik dan het touw overpak in mijn andere hand, dat soort dingen. Of sideways, door het hek als ondersteuning te gebruiken werd het hek een signaal voor sideways.
De oplossing is simpel: Hou alles wat geen cue moet worden variabel. Net zoals met rijden. Spring drie keer rechtsachter in de bak aan in galop, de vierde keer doet het paard het vanzelf. Wil je dat niet? Geef dan het commando voor galop iedere keer op een andere plaats.
Belangrijk is focus. En dat is NIET dat je paard loopt waar jij naar kijkt, maar alleen waar jij naar kijkt met de intentie om erheen te willen. Ik kijk ook echt wel om me heen tijdens het rijden, en dat wordt geen slingergang. Mijn paarden reageren bijzonder gevoelig op beenhulpen, maar ik kan tijdens het rijden een daas platwrijven met mijn been zonder dat het paard erop reageert.
Naar mijn mening, dit eventjes gevolgd te hebben, denk je veel te mechanisch. Je zoekt de oplossing in andere optomingen, je wil "fijnere hulpen" kunnen geven met sporen e.d., terwijl je gewoon nog niet optimaal hebt ervaren wat je met focus kunt bereiken.
Ik ken je, je bent onderzoekend en ongeduldig, en wil van iedere methode wat leren en alle stromingen op hun merites onderzoeken. Daar zit alleen wel het gevaar in dingen over te slaan.
Je hebt je met Parelli level-1 beziggehouden, maar dat is slechts beginnerscommunicatie. Je wilt verfijning? Vergeet al die dingen als sporen en allerhande optomingen maar ga eens verder met level-2, en ontdek hoe je die verfijning kan krijgen door meer gebruik te maken van focus, zónder dat je paard op hinderlijke wijze gaan anticiperen, en zonder daarvoor mechanische hulpmiddelen nodig te hebben. Het zit hem niet in de tools maar in degene die ze gebruikt. Zolang ik mensen zie die op een paard zonder optoming een piaffe e.d. kunnen rijden besef ik dat ik nog lang niet toe ben aan de "verfijning" die tools kunnen bieden. En dat is precies wat een aantal mensen op dit forum je proberen duidelijk te maken.

Groeten,
Frans

trea hoex schreef :

Hoi Trea, de hulpen die je je paard geeft veranderen niet door het met - of zonder bit te rijden, ze blijven gewoon hetzelfde.
Er is maar één verschilletje en dat is dat er niet een stukje ijzer in de mond zit maar iets om de neus van je paard. -Dit laatste voor de mensen die (nog) denken in termen van 'controle'.
Verder, rijden vanuit je zit, en op je stem, is toch al een heerlijk lichte manier van rijden?
Laat het bit nog weg en je bent er al.
Niks moeilijks aan, probeer het maar.

En op een gegeven moment heb ik zelfs het hoofdstel ook nog weggelaten.
Wij rijden nu een paar paarden op alleen een halsring in de les : Draven, galopperen, wendingen, stops, rollbacks incluis.
Kun je ook - is niks geks aan, je hebt alleen een bereidwillig paard nodig die een beetje ontvankelijk is voor jouw manier van communiceren.

Ik ben van mening dat je zowel met, als zonder bit heel licht zou moeten zijn in de hulpen. Het is niet zo dat je zonder bit opeens met lange teugel ofzoiets moet gaan rijden als je dat met bit niet zo gewend was. Dat is meer iets wat de ruiter prettig vindt.

Het is ook niet zo dat wanneer je geen rustige handen hebt je maar beter geen bit in moet doen en dan maar bitloos rijden, nee, dan is de informatie niet overgekomen.
Voor elke manier van rijden heb je rustige handen nodig en met geen enkel werktuig zou je mogen trekken.

Ik denk wel dat het zo is dat de meeste bitloze rijders lekker relaxt aan een lang teugeltje willen rijden omdat dat allemaal meer bij hun rijstijl past en in dat licht bezien ook de bitloze optoming.
Bij mensen die bitloos rijden zie je eigenlijk ook nooit martingalen of bijzetteugels. Gewoon omdat ze ontdekken dat daar de 'controle' (he, vervelend woord) niet in zou moeten zitten.

Je merkt het niet eens in de reaktie van het paard, in die zin dattie nu niet opeens minder gevoelig gaat reageren.
Andersom denk ik overigens van wel : Veel paarden ervaren het als een bevrijding wanneer je dat bit uitlaat, dat is bij al mijn paarden het geval, het waren stuk voor stuk bittenpaarden voor ze bij ons kwamen.
We hebben ze niks geleerd, nee, gewoon dat bit eruit gelaten.
(Nu na een jaar hapt Steffie overigens nog net zo lief in de neusriem van de side-pull) > Hoezo conditionering?

Wat hier echt regelmatig voorkomt : Lessers die pas na weken in de gaten hebben dat ze zonder bit rijden en dan zeer verbaasd zijn dat ze inderdáád geen verschil voelden. Daar sta ik echt vaak van te kijken.
Vorige week nog iemand die een eigen hoofdstel ging kopen en mij vroeg hoe het bit heet waarmee hij altijd in de les rijdt want dat was zo fijn en dat wou ie ook kopen . Helemaal verbaasd toen ik zei dat er geen bit was. En nog erger te merken dat ik hem notabene zelf geleerd heb het bitloze hoofdstel aan te doen.
Ik zeg het ook lang niet altijd van te voren, het is voor mij zo vanzelfsprekend dat de paarden zonder worden opgetoomd.
Voor mij een beetje dubbel, van de ene kant is er het "zie-je-wel-dat-het-net-zo-goed-zonder-kan gevoel", van de andere kant vraag ik me dan af waarmee ik bezig ben , want ik heb het altijd weer over 'met je paard verbinden'. Niet geschakeld dus!
(Ja, ja, ook dat kom ik hier tegen). Maar dat was even terzijde....

Met of zonder bit rijden zit voor een heel groot gedeelte tussen je oren, en voor een klein gedeelte in de zogenaamde controle van je paard.

Succes ermee.
Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 14:31:


Idd goed gezegd Pien
Toen ik mijn pony kocht was ze heel hard in de mond, neus vooruit en hollen maar dat was wat ze deed. Ik ben op een gegeven moment met stalhalster gaan rijden, dat hollen hadden we zowiezo al ver opgelost gewoon omdat we elkaar erg aardig vinden denk ik. Geen verschil. Heb haar niet speciaal 'getraind' of laten wennen aan het halster. Ik zag op een dag 'het licht' en dacht dat stomme ding moet uit die mond. Nu rijd ik met de libra rb en dat werkt nog veel 'fijner'. Ik weet dat de libra bedacht is met een 'ingebouwde instructeur' voor de ruiter, dat is zowiezo erg goed maar ik merk dat Idunn er ook veel verfijnder door wordt. Misschien komt dat wel omdat ik er anders door ga rijden, ik weet het echt niet. Moraal van het verhaal: less is more dus. Mijn Idunn is van een lompe stoomwals in een fijn te rijden pony veranderd juist door dingen weg te laten. Mensen die Idunn nu zien kunnen het zich niet eens voorstellen denk ik, want ze is zo lief en braaf (zit heus nog wel genoeg pit in hoor trouwens )
Dus twijfel niet, het maakt echt geen verschil zoals Pien al aangaf.

O ja, vond het ook erg goed dat je zei dat 'gewoon praten' tegen je paard ook goed werkt. Dat sluit wel weer erg aan bij wat Esther zegt, wij zijn geen paarden hoe hard we ook proberen. Paarden zijn er veel handiger in ons te begrijpen. En als je paard snapt dat ie in draf moet als jij doodgewoon draf zegt......mooi toch? In IJsland snappen pony's dat ze voorzichtig weer van de kroeg naar huis moeten met hun straalbezopen 2 bener op hun rug (in NL komt dat ook wel voor denk niet dat die 2 bener op dat moment nog erg bezig is met lichaamstaal Maar das weer een ander verhaal....

Saskia

trea hoex schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 10:33:

Mijn toelichtingen op de twee vragen van Nick zijn algemeen en niet op alleen bitloos van toepassing.

k heb van mezelf niet het idee
¡Píng!
Je zegt kalm 'rustig', of vrolijk 'een béétje sneller', waarschuwend 'euh!' of scherp '¡néé!' etc. en dat is heel eenvoudig een vorm van aanleuning met de stem
Of je dat met/zonder bit of wat voor optoming ook doet is irrelevant.