Mascha, ik weet niet op welk soort grond jij zit, maar hier met die zeeklei gaat het dus best plotseling hoor, als de regen na een droge periode (zoals nu dus)valt, blijft de ondergrond keihard en vormt zich heel snel een modderlaagje bovenop en deze is dan spekglad.
Nu heb ik ze snachts nog gewoon thuis, dus als het gaat regenen zou ik ook een dagje kunnen wachten hoor en ze hier laten grazen op hun oude postzegel, dan is het water al wat verder in de bodem gezakt, maar toch, het is hier verradelijk op dat gebied.
Plus, dat ze zich dus hier op de vlakke bodem blijkbaar ook nog steeds laten verrassen...
En ja Wil, ze hebben 4 benen maar als die allemaal onderuit glijden is het toch boem met dat oude lijf.
Maar goed, ik lig er nou ook weer niet wakker van hoor, ze moeten maar kijken.....
Trouwens, zag ik net wel al iets meer voorzichtigheid bij de afdaling en stonden ze 2 meter voor het draad al stil.
Dus is het maar goed dat ze dit bij droogte geleerd hebben, komt vast wel in orde als het gaat regenen.
Ik zag ze vandaag ook voor het eerst grazen op de helling, moesten ze blijkbaar ook ff doorhebben, dat dat het makkelijkste gaat met je kont omlaag, dus tijdens de klim.
Eerst leek het wel of ze dachten dat ze die klim en daling maar zo snel mogelijk moesten doen, dan waren ze er snel vanaf ofzo? nu zie je dat ze het allemaal steeds rustiger aan doen, alleen het laatste stukje nog rennen.
Maar als het zo doorgaat leren ze straks nog dat ze over elke voet apart controle hebben
Groetjes Marlies

Wil schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:20:

Jep, vind ik ook. Snap ook niet dat mensen op een paard durven te gaan zitten die dat niet kan, zeker niet als je alleen maar buitenritten maakt. Kennissen (tradi) van me moeten hun paard om alle hobbeltjes of obstakels sturen. Die loopt er zelf gewoon tegenaan. Ik heb hen paard een keer aan het halster geleid (reus van een Fries) en inderdaad, hij kan zelf totaal niet uitkijken waar ie loopt. Struikelde over een blok beton op de grond. Vond het een bizarre ervaring. Zeker als je bedenkt dat paarden miljoenen jaren hebben kunnen bestaan bij gratie van hun kundigheid te been...
Het is een grote zorg minder als je op een paard zit dat zelf weet waar prikkeldraad zit en hoe de wereld werkt. En reken maar dat ze dat wel zien. Je moet het ze alleen leren herkennen. Een van de bruinen hier zit er altijd precies naar te kijken en dan moet je oppassen dattie niet het weiland in loopt als ie de opening heeft gevonden hahaha. Ze zien zelfs die spinnendraadjes in de zon glinsteren en bukken hun hoofd er onderdoor hihi.
Ik geef ook altijd de grove route aan maar het micromanagement is aan hun, de arrogantie beter te weten waar ze met hun 4 voeten kunnen lopen heb ik ook al jaren geleden opgegeven hahaha. Daar bemoei ik me niet mee. Laatst was ik wel zo dom uit schijterigheid om af te stappen bij een mega steile helling omlaag, glibberig leem op harde steen... Na 2 stappen zat ik op m'n kont naast het paard. Hij keek om alsof ie wou zeggen, wat doe jij nou weer, maf mens. Met z'n 4 benen stond ie gewoon stabiel uiteraard hahaha. Ik had beter kunnen blijven zitten.

Toen we ooit een rit maakten in NL nog waren wij met z'n 2en de weg kwijt. We waren nog aan het discussieren toen m'n paard na een tijdje zelf maar vertrok "zeg jongens, jullie lullen nog maar ff door, ik ga alvast wel de goede kant op" hahaha. En inderdaad kwamen we exact weer goed uit .
Terreinwijsheid kweken vind ik dus enorm kikken. Dat laat soms de hersentjes kraken. Na een tijdje gaan ze ook vanzelf op zoek naar leuke paadjes om te verkennen.

Tja, dan ben ik misschien een beetje een vreemde, maar hier heb je dus alleen maar polderwegen en geen bospaadjes met laaghangende struiken of losliggende takken en boomwortels.
In het park hierachter zijn wel een soort geultjes voor als er veel water tegelijk valt, Ik erop af maar zij er echt niet over willen he. ik heb dagen geprobeerd hoor en ze zijn ook wel eens gesprongen alsof het grote brede sloten waren, maar sindsdien vonden ze het maar een slecht idee om uberhaubt maar die kant op te lopen. Dat heb ik dan er weer uit kunnen krijgen maar erover
Groetjes Marlies

Wij hebben hier ook alleen maar plat asfalt en ik gooi dus bewust 'troep' in de paddock zodat ze leren waar ze hun voeten zetten: boomstronken, paaltjes, grote keien, dat soort dingen.
Wat ik heel eng vind is veulen Cuba die voluit in rengalop op de sloot af dendert waarvan het water 2 meter lager staat, supersteile slootkant, ik hou mn hart vast....

Martina schreef op vrijdag 6 april 2012, 16:49:


En... misschien beetje off topic... je kweekt een GPS systeem. Zo'n dier komt altijd thuis.
Althans, dat denk ik.
Anekdote: vriendin en ik, onbekend terrein voor zowel ons als de paarden, hebben midden op 'n splitsing 'n discussie. Zij wilde rechts.... maar Chaser wilde duidelijk links aanhouden. Dus ik vertelde haar dat ze vooral niet naar mij (richtinggevoel van een poffertje!!!!), maar wél naar m'n paard zou moeten luisteren.
En wie had er gelijk? Juist. Het was Chaser die feilloos richting het logeeradres stekkerde en ons thuis bracht.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Marlies Sanders schreef op vrijdag 6 april 2012, 16:42:

Zelfde als jij. Dikke, vette klei. NH. Maar het feit dat t regent maakt al wat duidelijk. En een half uur noem ik al geleidelijk. Ze zullen steeds een stukje meer glijden, waardoor ze steeds voorzichtiger zullen lopen. Ze zijn heus geen kamikazen.

Liefs Marsha

Ik ben dus ook bang voor ongelukken ondanks dat hij 'bodemwijs' is. Hij doet echt zó gestoord

Zal het wel een keer filmen.

Laatst draaide hij ook zo idioot dat ik zag dat hij z'n achterpoot verzwikte maar meneer racet gewoon door.

Arabesk schreef op vrijdag 6 april 2012, 21:46:

ik wou je naschrift quoten, maar dat gaat dus niet

bij ons (ook kleigrond) "exploderen" de paarden soms, als ze op een nieuw stuk wei mogen, of van hun paddock op de wei... rengalop met z'n allen en sliding stops net voor de omheining de pollen gras (of slijk) vliegen ons vaak letterlijk om de oren.
Mijn Jeanne (met de gratie van een bulldozer) is al meer dan eens op volle snelheid onderuit gegaan in de bocht, om dan met een enorme smak en dito snelheid, nog een eind verder te glijden. (daarna beduusd maar wat gaan grazen)
Heeft Jaqueline eens niet gezegd dat Player een wei verder is geschoven... ? of fantaseer ik maar wat?
Ik ben ervan overtuigd dat ze idd tot op de milimeter weten hoever ze kunnen gaan, maar ze kunnen toch niet berekenen hoever (en hard) ze schuiven, als dat gebeurt.
ik heb ook al vaak mijn ogen dichtgedaan en mijn adem ingehouden .. t'zijn zo van die korte paniekmomentjes.

ik heb dat ook als ze "het vliegend zot" hebben en hun gat uitslaan vlàk naast de stroomdraad, hun achterbeen rakelings erlangs en dan verder koersen.... als er zo eens ééntje met zijn voet in die (ijzer)draad blijft hangen ...

hoop dat we er allemaal van gespaard blijven, en dat onze paarden vrolijk verder gek mogen doen, zonder ongelukken.
een fijn paasweekend aan iederen, hier en ginder

Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 6 april 2012, 22:09:


great expression !
eat your heart uit 'ollanders !

Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 6 april 2012, 22:09:


Pffff, ik ben dus niet de enige met zulke kamikaze-paarden, met de gratie van een buldozer geweldige uitdrukkingen...

Groetjes Marlies

Jeanneke is een Fjord, en "elegant" staat niet in haar woordenboek

Piet schreef op vrijdag 6 april 2012, 11:53:


Absoluut!

Maar sommige paarden moeten wel leren terreinvast te worden, of beter gezegd 'moddervast'. Ik weet nog dat Dafner, die van bij Jantine op de zandgrond komt, haar eerst winter hier in de spekgladde klei met vier benen uit elkaar, schaatsend doorgebracht heeft. Wat moest díe wennen....
Rubio ook trouwens, die wil altijd net op het randje van de berm lopen waarvan hij dan dreigt af te glijen. En anderen hebben dan weer nergens last van!

Wil schreef :


Koop een Argentijn en je bent na de eerste de beste bocht zó weer thuis....
(als het aan hem ligt tenminste).