Piet schreef op maandag 12 maart 2012, 14:34:
Waar ik het in grote lijnen wel mee eens ben ook nog!
Waarom bekrachtigen zoveel sneller werkt dan straffen is trouwens nmm nog steeds een simpel statistisch rekensommetje dat ik tijden geleden al eens op PN gemaakt heb: omdat een beloning nu eenmaal per definitie meer informatie geeft dan een bestraffing (de bestraffing geeft info over wat ongewenst
was maar géén info over wat dan wel gewenst
wordt).
Wat ik mis is het vormen van concepten en dat zal ik proberen in dezelfde stijl nog maar eens een keer uit te leggen:
Stel nou dat iemand met je wil dansen terwijl je totaal niet weet wat dansen is. Dat persoon gaat aan je staan rukken
en trekken
en duwen
, trapt nog op je tenen ook
omdat je die niet snel genoeg naar de zin weg haalt...
terwijl die alleen maar leuk met je wil dansen. Tsja....
Hieruit blijkt dat dansen alleen maar leuk kan zijn als je éérst het concept "dansen" hebt geleerd en daarna moet je nog beter leren dansen ook (en dat is alleen maar training), maar zelfs dat leren dansen heeft dus geen enkele zin als je niet eerst dat concept machtig bent. Want, je snapt dan nog steeds niet waar het eigenlijk over gaat en beter dan het ontwijken van zoveel mogelijk aanvaringen zul je er niet in worden en leuk wordt het ook niet.
Dat is zo ongeveer wat door de bank genomen paardrijden met paarden doet.
Het helpt, als volgende stap, enorm als het concept op een aantrekkelijke manier wordt uitgelegd en begrepen, want dat leidt tot willen dansen, uitproberen en leuk vinden; als iemand je uitlegt dat je moet meedansen "anders trek ik je arm uit de kom en stamp ik nog harder op je tenen" ben ik bang dat je dansen nooit leuk gaat vinden, ook niet nadat je het in arren moede zo goed en kwaad als het ging ietwat geleerd hebt.
Analoog hieraan is mijn mening dat je paarden het
wijken-voor-druk waar veel van het paardrijden op gebaseerd is als concept vooraf moet uitleggen. Dat uitleggen lijkt wel wat op hoe
Parelli dat doceert (onder voorbehoud dat mijn
parelli-kennis verouderd is en op de level 1 boekjes van een jaar of 5 geleden gebaseerd is) maar om zo zeker mogelijk te weten dat dit
wijken-voor-druk niet als straf overkomt doen we het heel zacht, heel systematisch (want het gaat om álle mogelijkheden van het aanleggen van een zachte druk en daarvoor wijken) en consequent
en bridgen het. Dit is anders dan de aparte friendly game, meer geintegreerd in de handelings sequence met als grote voordeel dat je niet achteraf je waardering duidelijk maakt maar op ieder moment kan overbrengen: "yes! dit bedoelde ik, goed gedaan!". Ik ga er uiteraard van uit dat paardlief reeds klikwijs is, want dat is de kleuterschool.
Pas als het wijken of volgen begrepen is, houdt de druk op aversief te zijn en wordt een neutrale cue, een aanwijzing zoals een aanwijzing bedoeld is. Pas dan kun je nmm met dat concept een zinnige, begrepen communicatie opbouwen die tot "paardrijden" leidt.
Nmm nog beter dan
wijken-voor-druk is het op deze manier leren volgen-van-druk, zodat het contact niet ontweken wordt (wat praktisch ook niet kan als je erop zit) maar automatisch leidt tot het begrijpen van wat de peerdjeluu aanleuning noemen. Als je dat tenminste wil als rijstijl.
Het aardige aan dit verhaal is dat je er altijd mee kunt aanvangen, ook als het al te laat is, ook bij een totaal verreden paard kun je opnieuw beginnen grondig uit te leggen wat eigenlijk al die tijd de bedoeling was en dat paardrijden ook wel leuk kan zijn.
Warboel
