Mandyc schreef op zaterdag 25 februari 2012, 7:56:


niks weten is eigenlijk beter dan denken dat je het weet en er helemaal naast zitten. Je uitleg over hormonen en alphagolven doet het ergste weer eens vrezen.


stabiele basis? bij wie. Mocht je het paard bedoelen kan ik je uit de droom helpen. Een mentaal gezond paard krijg je niet door er elke dag even op te gaan zitten maar door te zorgen dat een paard 24/7 tevreden kan leven en het dan ook best vindt af en toe met de ruiter rond te hobbelen, ter meerdere eer en glorie van de ruiter. Fysieke training kan mentaal zorgen voor een stabiele basis: ik ben bang dat we met dit soort holle frazes weer belanden in het rijk der mythes die in de paardenwereld gangbaar zijn.

Kortom je boodschap komt niet oer, probeer het nog eens.

Peet schreef op vrijdag 24 februari 2012, 19:49:


hoe loopt het paard dan op met z'n hoofd naar beneden, niet op de achterhand en ook niet op de voorhand?

Het probleem" ontstaat simpelweg omdat wij ons met de natuurlijke houding van het paard gaan bemoeien tijdens een training. Het paard zal van nature juist in de bocht wat naar binnen vallen zodat hij het zwaartepunt zo kan houden dat hij in balans blijft loopt. Wij willen weer een hele verandering door buiging op te vragen en het paard zal daardoor anders moeten leren zich te dragen en in balans te leren lopen in die houding en wending.
Deze verandering heeft tijd nodig en het paard zal daarin weer sterker moeten worden.
Als we een paard lekker in eigen houding laten lopen zonder vanalles op te vragen denk ik niet dat we het dier veel schade aan doen. Hij zal daarin ook handiger worden met deze balast. En hierin door de bossen etc. zal hij leren om zijn lichaam vanuit oneventerrein efficient te gebruiken.
De problemen beginnen als wij ze vanalles gaan vragen middels hulpen en rondjes rijdende in een bak. Voor het paard totaal niks leuk aan.

Nu we dat wel willen gaan doen zou dat mede in het belang van het paard moeten gaan. Er voor zorgen dat we het paard daar ook plezier in bezorgen.
Als je in de bak het paard niet dressuurmatig zou gaan trainen en wel hulpen gaat gebruiken die niet gehoord/begrepen worden zal het paard daar ergenis aan ondervinden en langzaam de vernieling in gereden worden.
Ga je die bak in, dan moet je je er van bewust zijn dat je met een levend wezen te maken hebt, die vanuit zijn standpunt er het nut niet van inziet om rindjes te gaan lopen en verveling klieren ongemak ligt op de loer.

Nu is het zaak om het in de bak op te leuken/afleiding. Hulpen gaan gebruiken die het paard leert begrijpen. Het begrip zorgt ervoor dat hij het leuker gaat vinden. Maar om het leren te bevorderen hebben we een goede stemming nodig. Die hangt erg af van onze stemming.
Als het paard vanuit een harmonieuze samenwerking, is hij gespannen en de ruiter blijft rustig en begripvol, is hij verveeld de ruiter gaat met variatie te werk, Is er geen begrip en de ruiter zorgt voor rustige makkelijkere hulp, dan zal het paard, wat een sociaal dier is, graag met ons samenwerken.
Het leren inspringen op het karakter is de essentie van goed trainerschap.

Het paard wat vanuit deze basis langzaam wend, zal zijn lichaam tijdens deze rondjes door de baan, steeds soepeler, volgens onze standaarden gaan gebruiken. Hij leert zijn zwaartepunt te verleggen vanuit begrip. Het paard zal daardoor zich los in lichaam (en geest) ons leren dragen. Als dat aspect er is zal hij het niet vervelend vinden om daar rondjes te lopen.
Het lichaam wat soepel en los en steeds wat sterker word (waardoor alles steeds wat makkelijker gaat), zal als plezierig worden ervaren.
De hulpen die duidelijk worden door consequent te zijn worden steeds kleiner. Het lichaam wat vrijwillig voorwaarts wil bewegen, aan de hulpen is zal zorgen voor een nagevelijk paard, wat een groot plezier is om te rijden, en voor het paard zelf steeds makkelijker wordt om in deze houding voort te bewegen. je voelt een kracht en souplesse die zich erg goed en op hele kleine hulpen reageert. De allertheid die hiermee samengaat, adrenaline, zorgt daarvoor. Een paard wat niet aan de hulpen is is traag en zonder begrip of plezier.
Het lichaam/de hersenen zorgen tijdens deze benadering voor de aanmaak van plezier.

In de praktijk maak ik mee dat paarden het leuk vinden om samen te ondernemen, ik zie dat paarden er beter uit gaan zien, dat is niet alleen de spieropbouw, maar ook de vacht die er beter, glimmend uit gaat zien.
Ze gaan ons steeds beter begrijpen, de samenwerking wordt alleen maar beter.
Voor mij is het duidelijk dat door bewuste training afgestemd op het paard het paard veel goeds brengt. Zolang er niks geforseerd word, kan het er bij mij niet in dat we het paard schade aan doen. Ik zie heel wat anders, wat het dier zelf aangeeft en laat zien.

joop schreef op zaterdag 25 februari 2012, 10:18:


Gewoon in balans toch? Een heel natuurlijke houding, zou ik zeggen.
Of denk je echt dat die graashouding slecht of schadelijk voor 'm is?
Dan heeft de natuur wel een hele grote fout gemaakt. :)

Mandyc schreef op zaterdag 25 februari 2012, 10:26:

-knip


welke methode gebruik jij om "hulpen" aan te leren?


hulpen, wat voor hulpen? In de praktijk wordt hier vaak een bit en andere accesoires ingezet. Daarom worden paarden nageeflijk, oftewel proberen ze de druk te ontwijken.


dopamine is betrokken bij leren, adrenaline is angst en stress hormoon. Gebruik je doorsnee ijzerwerk kan adrenaline uiteraard de hoofdrol gaan spelen. Er is dan echter van leren geen sprake meer.

Peet schreef op zaterdag 25 februari 2012, 10:30:


De graashouding lijkt mij totaal onschadelijk, het gaat er even om of het paard dan in balans is. Heeft het paard tijdens grazen meer gewicht op de voorhand kan je er van uitgaan dat dat onschadelijk is.


de natuur maakt wel grote fouten hoor, breek me de bek niet open

Mandyc schreef op zaterdag 25 februari 2012, 10:26:


M.i. noem je hier een essentieel punt, waar het in principe om gaat...

Dressuur is er, ook in deze visie, niet voor het paard, maar omdat de mens rondjes wil rijden in de bak, omdat de mens op bepaalde wijze die bocht door wil, bepaalde kunstjes wil doen etc.

In die optie is dressuur er dus niet voor het paard, maar voor de mens.
Rijden is ook niet voor het paard, maar voor de mens, maar vanuit jouw post zeg je ook zelf dat het daartoe niet nodig is dat je paard dressuuroefeningen doet.

In die zin gaat dressuur voor het paard dan ook niet op, net zo min als de noodzaak om op de achterhand te lopen e.d. Een paard loopt van nature perfect en als wij niet zo'n storende factor zouden zijn, zou het dat zelfs, door opbouw, met ons kunnen leren.
Zolang wij maar balans hebben en onze pootjes van dat hoofd af houden en niet vanalles zus en zo willen en die neiging hebben te verbeteren

Maar misschien ligt daarin ook de aantrekkingskracht van de dressuur. We willen zo graag van alles verbeteren. Menselijke eigenschap, denk ik dan..

Tot op zekere hoogte ben ik het met je eens. Als je dan zo nodig in de bak rondjes wil rijden, dien je dat op de minst vervelende manier voor het paard te doen.
Ik zie heel erg goed het verschil tussen mensen die wereldkampioen dressuur willen worden en de mensen binnen bv klassiek dressuur, die jaren en jaren bezig zijn met het verbeteren van zichzelf en het paard tenminste de kans geven om spieren op te bouwen, in plaats van een plaatje na te streven. Dat een aantal paarden gereden op die manier wat meer plezier in het opgelegde werk krijgen, heb ik ook met eigen ogen gezien.
Desalnietemin vraag ik mij af of diezelfde paarden niet nog meer plezier zouden krijgen in werk als dat in het terrein gebeurde, met een ruiter die niet lastig is. Lijkt me van wel, maar ik kan ernaast zitten.

Maar hoe dan ook.... ieder verzet van het paard zoals te snel, bokken, verveeld, maar ook hangen op het bit e.d. wijst er voor mij op dat iets niet erg leuk is. Niet voor het paard iig.
Lijkt me dat een opgewekt paard nergens op gaat hangen, maar lekker levendig voor zich uit stapt.
(zonder adrenaline want dat is een kul verhaal. Adrenaline is een stresshormoon en bereidt voor op een vlucht of vecht reactie)

Daarnaast denk ik zomaar dat een groot aantal paarden nooit het nut van een bak zal gaan inzien, hoe graag mensen dat ook willen. Zelfs als de ruiter zijn best doet, denk ik dat zeker paarden met een 'koel' hoofd al snel de pé in krijgen als ze wel moeten lopen en dan ook nog moeten lopen naar het idee van de ruiter, maar nergens komen.
Dit zijn overigens vaak de meest ideale buitenrij-paarden

Trek ik dan een voorbarige conclusie als ik denk dat de wens om gewicht naar achteren te verschuiven middels verzameling (gaat dan echt gewicht naar achteren of buigt het paard dan alleen meer zijn achterbenen?) en sterker/soepeler maken voort komt uit de wens van de mens om die bepaalde oefeningen te doen in de bak, om welke reden dan ook?
Zelfs als dat betekent dat het risico dat je te snel wil gaan het paard overbelast en dat verzameling cq oprichting misschien toch niet helemaal zo lekker voor het paard voelt dan lekker ontspannen houding zoals het van nature loopt? (bv mvt druk op de bovenste luchtwegen door flexie nek-zie de illustratie in de fotoalbum)

joop schreef op zaterdag 25 februari 2012, 10:43:

Druk, een vraag en release, antwoord.


Een paard wat nagevelijk is snapt de hulpen en kan daar vanuit ontspanning op reageren. Hij is los en soepel door zijn lijf. Dat krijg je niet voor elkaar met forseren.

Schop niet zo tegen me aan want dat gevoel heb ik. Als er mensen zijn die opmerkingen maken waarvan duidelijk is dat ze een dier kwaad/pijn en ongemak bezorgen snap ik dat.
Ik ben zelf bewust bezig zodat het paard blij is, het communiseren lijkt er voor mij op deze manier op, of ik me moet verdedigen terwijl we over een onerwerp praten waar we volgens mij allemaal het welzijn vh paard voorop stellen. Samen werken werkt beter dan schoppen.....


Adrenaline is een actie hormoon die een kwik gevoel geeft, en als je de balans in je leven op de rit hebt, kan je hiermee overweg zodat je er op het moment goed gebruik van kan maken. De natuur heeft het allemaal goed voor elkaar.
Adrenaline kan voor angst en stress zorgen als het niet in goede banen wordt geleid. Een paard zal van nature in schrik vluchten adrenaline word voortijds aangemaakt waardoor hij effectief efficient met zijn zelfbehoud om kan gaan. Overleven. Het paard in onze maatschappij willen we graag naar ons plooien zodat hij merkt dat je niet altijd hoeft te vluchten en kan kennis maken met mensen dingen en ons leert vertrouwen. Op deze manier kunnen we adrenaline in goede banen leiden. Je hoeft niet telkens op de vlucht te slaan, zou wel erg gevaarlijk worden.

Je hoort mij nergens zeggen dat een paard opgesloten moet staan, een paard hoort zich vrij te kunnen bewegen. Daar hadden we het niet over, we hadden het over een verantwoorde training van het paard in handen.