e m kraak schreef op donderdag 23 februari 2012, 18:55:


Mag hoor. Klopt dat het hier gaat om de methode en het feit dat met de methode (endoscopie tijdens het werk) een veel duidelijker beeld geeft van onderliggende problemen, die tijdens onderzoek op treadmill en/of rust niet worden gediagnosticeerd.

Feit blijft echter dat die problemen er wel zijn en dat een aantal problemen met betrekking op de bovenste luchtwegen (bv collaps van bovenste deel luchtpijp) aanmerkelijk meer voor blijkt te komen bij dressuurpaarden, iets wat door eerdere onderzoekmethode niet zichtbaar was, maar wel dergelijk een punt is.
Feit blijft ook dat dit onderzoek ook duidelijk aantoont dat tijdens behoorlijk wat interventies van de ruiter en de flexie van de nek/verzameling/lateraal gangen/werk op kleine circels en nog meer bij het zwaardere dressuurwerk klachten in de bovenste luchtwegen verergeren doordat er druk op de luchtwegen komt te staan

Dat betekent dus dat die feiten er wel zijn en dat ze met de nieuwe methode meetbaar zijn. Zouden de betreffende voorbeelden niet bestaan, dan zou dat ook op geen enkele manier aantoonbaar zijn.

Dus hoewel het erom gaat dat je met de genoemde methode een beter beeld krijgt van bestaande problemen en dus beter een diagnose kunt stellen (en kunt behandelen, wat dan ook weer meteen de bedoeling is, want de paarden moeten natuurlijk wel blijven presteren in dit soort visies) kun je niet erom heen dat de methode ook aangeeft dat bepaalde interventies van ruiter dus die invloed hebben op de luchtwegen.
In dit geval een verergering van de klachten

Maar ik denk dat er dan weinig fantasie nodig is om te beseffen dat in die mooie opgerichte hoofdhouding per definitie druk op de luchtwegen komt
En dat is iets wat mij dan aan het denken zet.

Waarom is verzameling werkelijk belangrijk? Is het werkelijk alleen voor het paard en kun je dan voorbijgaan aan het feit dat wellicht minder aangenaam is voor de luchtwegen van het paard zonder dat er meteen permanente schade hoeft te ontstaan, vanwege het feit dat het paard door de oefeningen sterker en beter dragend wordt.
Of is het dan toch zo dat een meer ontspannen hoofdhouding (fig. 1 eerste beeld in het onderzoek bv) toch aangenamer is voor het paard en dat die souplesse/kracht tot het dragen per definitie beter op andere wijze kan worden bereikt dan middels dressuuroefeningen die tot verzameling, oprichting e.d. worden bereikt

Als we dus werkelijk iets voor het paard willen doen.