Spirithorses schreef op maandag, 21 maart 2005, 11:37:
> Daartussen zitten iets van 3 seconden die haar de tijd geven om
> te reageren. En zelfs dat is bij ieder paard verschillend. Mijn
> Haf heeft wel 6 seconden nodig voor hij reageert, en dat krijgt
> ie van mij.
Tja, met aansporen héb je de tijd. Ik hoef bij die van mij alleen mijn billen maar samen te knijpen maar dat terzijde. Met stóppen of de richting MOET het hier wanneer ik het vraag en wel PER DIRECT anders gaat het echt niet goed op een geitenpad naast een afgrond bijvoorbeeld.
Ook is het niet handig als het paard té licht is omdat een wiebel mijnerzijds dan snel tot een vervelende interpretatie kan leiden.
Wat 'scherp' betreft m.b.t. touw en leer, dun en dik: ik vind het touwhalster vrij scherp voor algemeen gebruik. Mijn interpretatie. Verder rij ik met vrij dunne teugels, bij pielemans zelfs met ca. 9 mm. dunne ronde.
Een idee voor minder handige knutselaars: een side-pull kun je héél makkelijk tot een bitlessbridle omtoveren.
Haal de halsriem eraf en rijg 5 meter 9 mm. koord door de ogen van de sidepull en de lussen voor de halsriem. Open eindes van het koord op gewenste lengte knippen en vastnaaien. Klaar.
Je kan nu héél licht op de teugels rijden en toch heb je de 'bite' van een side-pull die vergelijkbaar is met die van een touwhalster én je rijdt met lekker lichte dunne teugels.
Ik vind zelf de sidepull wat overkill en bovendien te weinig vaquera voor hier, vandaar dat ik met een Ludoma-hoofdstel aan de gang gegaan ben.
Giteren hier een spontaan campofeest gehad; rit gemaakt, met een stel paardenmaten een lam geroosterd, weer een gezamelijke rit naar de caños waar andere maten aan het 'picknikken' waren en tot slot op huis aan.
Arabella was geweldig hyper, helemaal omdat het met aangeschoten zondagrijders erbij chaotisch is en niet opschiet.
Ben tussendoor een paar keer met haar in de olijfboomgaarden gaan spelen; daar liggen ook overal hoopjes bladafval-en-stokjes van het oogsten op de grond. Bomen en hoopjes maken in combinatie met de hellingen, stenen en greppels een gewéldig 'dressuur-terrein'. Met doorhangende teugels kon ik haar in alle gangen álles laten doen.
Vóor de caños was er al aardig wat 'verfrissing' in de mannen gevloeid en uiteraard moest er regelmatig iemand een sprintje trekken. Arabella is nogal dominant en absurd competatief, dus daar niet achteraan gaan vindt ze héél moeilijk. Met stem en een paar tikjes van hooguit 100 gram op de dan uitaard niet doorhangende teugels kan ik haar dan echter duidelijk maken dat dit niet de bedoeling is. Als op een lekker stuk camino alles rustig is mag ze een enkele keer wel; ga ik een stukje verder voor rijden, dan zeg ik zacht 'Arabella' voor aandacht, knijp met mijn billen en fluister tegelijkertijd 'galop' en tátááá. Met mijn zit regel ik dan de snelheid van de galop.
Voor stoppen kantel ik mijn bekken, voeten iets onderuit, draai de binnenkant van mijn hand naar boven en hef licht de teugels. Afhankelijk van hoe nadrukkelijk ik dit doe staat ze binnen 10 of 5 meter stil.
In alles behalve rengalop maakt ze op verzoek ook een 180 of 360 graden draai zó fluks dat ik de rengalop niet probeer......
Op de terugweg klotsten de mannen zowat van de cola+ en ben ik vrij snel alleen verder gegaan. Zelfs een paar greppels en muurtjes gesprongen.
Het laatste stuk de rivier door het water gevolgd; kon ze lekker rustig stappen en de pootjes laten afkoelen.
Zo'n dag maakt mij weer duidelijk dat ook een dominante nerveuze merrie in een ongedisciplineerde groep prima op lichte hulpen te besturen is en ze van een zachtleren hoofdstel bij onbedoelde manouvres nooit een onbedoeld te scherpe 'ophouding' kan krijgen. Ook dat het een héérlijk paard is.
Warboel
