Wij hebben verschillende soorten paarden(rassen) die elk een verschillend "opleidingsnivo" en een verschillende gevoeligheid hebben.

Holly (Quarter), Stef (Halfinger), Winner (Quarter) rijden wij altijd zonder bit, ook op buitenritten. Zelfs alleen een nekrope is bij hun al voldoende. Ze kennen alle hulpen en zijn van nature zeer meegaand, dus we hebben een goede onderlinge communicatie.

BD , mijn Arabier, rijd ik net zo goed met alleen een neckrope, maar uitsluitend dan wanneer ik weet dat het een rustig ritje zal worden.
Gaan we veel gallopperen dan hang ik er liever een duidelijker instrument aan. Dat varieert van stalhalster tot bosal of bit, al naar gelang onze mood van die dag.
Zij heeft nogal eens de neiging om zelf te gaan bepalen wat haar volgende stap is, ik ben het daar niet altijd mee eens. (Bijvoorbeeld zoals vandaag een berg op te willen sjezen terwijl er zo'n 30 schreeuwende padvindertjes om ons heen waren aan het klimmen....)
Dat zegt meer over haar temperament dan over mijn controle. Ze zal onder alle omstandigheden bij mij blijven, ik rij haar met een pink, maar ze loopt dan wel te dansen en te stomen onder mij.

Izzy, onze allerkleinste, maar een van de felste is een hogesnelheidstank. Met haar ben ik hard aan het werken om haar te 'fine-tunen', maar zij is nog net niet klaar voor een touwhalster, dus blijft zij nog even met bit. Ik hoop dat dat niet lang meer hoeft te duren.

Ik vind het verkeerd een beeld te schetsen waarin iedereen maar zonder bit moet rijden. Je paard en jijzelf moeten daaraan toe zijn.
Het is wel een mooi streven, en daar doe ik graag aan mee !

Ik moet er niet aan denken Cherokee (Appaloosa) een (touw)halster te rijden, dat is in mijn geval spelen met mijn leven.
Ik vergelijk het met dressuur : Je kunt ook niet mee op Z nivo als je de basis niet beheerst of als je paard er gewoonweg niet geschikt voor is.
Ik ga graag hard, (ben uiteindelijk niet voor niks een Barrel Racer) , maar wel gecontroleerd. Ik geef mijn paard graag carte blanche om te doen wat zij wil, maar dan wel onder mijn leiding, want ik wil stilstaan zodra ik dat wil, en echt, met die snelheid en met die wendingen:
geen meter verder.

Ik moet er werkelijk ook niet aan denken wanneer een van mijn paarden ervandoor schiet zonder rem, en vervolgens zijn of haar galop bergaf voortzet . En dat gebeurt heus wel eens hoor.
Mijn paarden zijn behoorlijk voorwaarts, sommigen erg gevoelig en derhalve niet allemaal geschikt voor beginners.

Zou ik met alleen een touwhaltser of het Egon-hoofdstel rijden met deze paarden, hoe zou ik dan moeten stoppen ? Ik kan niet "omtrekken" want dan verschuift het halster, ik kan niet inhouden met 2 handen, want dat werkt te hard in op de neus....
Wat dan? Ik beheers de basis wel, mijn zit is onafhankelijk, maar ik heb nou eenmaal ook een paard die daar niet gevoelig voor schijnt....
Dit paard ook kan a b s o l u u t geen enkele druk hoog op haar neus verdragen, dus daar ga je dan al.... Ik rijd haar nu met een bit, geen neusriem, want dat vind ik zowiezo flauwekul.

Dan wil ik het volgende opmerken over de overigens zeer mooie foto's van jouw Russische vriend Oleg (weet ff niet meer zeker of dat zijn naam was) : Het geheel ziet er aardig uit, precies datzelfde doen wij hier ook.
Wat mij opvalt is dat hij op zijn 'blote' paard zit in een omheinde bak.... Het maakt pas echt indruk op mij wanneer hij dit ook buiten in een open veld kan. Ik zeg heel eerlijk dat ik zover nog niet ben. Ik heb dat touwtje om de hals nog nodig.....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:


Overigens vind ik by the way dat elk paard ingereden dient te worden op alleen een halster.
Als je je hulpen vanaf het begin af aan verfijnd weet te geven kun je met bijna elk paard blijven communiceren in fase 1, hooguit 2.
Elk paard is zo gevoelig dattie een vlieg kan voelen op zijn kont, en haast elke ongevoeligheid is er door mensen ingeramd, daar blijf ik bij!
(Ja, ja, er zijn uitzonderingen, Peter, ik weet het en ik ben het met je eens)

De onduidelijkheden tussen Cherokee en ons, en de harde mond en voowaartsigheid van Izzy zijn het gevolg van het vele trekken aan het bit en het uitsluitend communiceren via die mond door de vorige eigenaars en het kost mij nu weer een boel werk om deze paarden gevoeliger op ander soort hulpen te maken.

Ik weet zeker dat wanneer ik ze zelf ingereden zou hebben dat hele bit niet nodig geweest zou zijn.
Jammer.... het zal even duren maar we komen er wel, alleen nu via een omweg. Pien

Ik begrijp iets niet goed, Egon.
Dat je een onervaren ruiter een touw van 3 mm in handen te geven. Dat snijdt als een mes! Een onervaren ruiter die trekt met de handen vliegt aan de longe, potverdrie! Handen horen bij de zit; kan je niet zitten, dan kan je niks met de handen, laat staan dat je ze kan gebruiken. Je handen zijn (omdat je ellebogen naast je lichaam horen te blijven) eigenlijk de verlengdes van je zitbeenknobbels. Wat je zit dan doet, doen je handen ook en vice versa. Als mijn beginnende ruiter een klein beetje kan zitten, dan krijgt hij een veilig breed halster, dat het paard beschermt, want trekken zal die ruiter nog steeds doen. Pas als dat goed gaat, kan hij een paard leren nageven, waardoor het paard z'n rug gaat gebruiken en hem weer beter kan laten zitten. Dán pas, als iemand werkelijk geinteresseerd is in de fijnere biomechanica van hoe een paard beweegt, krijgt iemand een bit, en kan hij z'n handen écht leren gebruiken (dat is wat ik bedoel dat je niet báng moet zijn om je handen te gebruiken, maar dat je moet léren om ze te gebruiken).

Overigens begrijp ik ook het gemak niet waarmee je op het PNH-systeem duikt om het gebruik van het bit te plaatsen in een rij-evolutie. Gisteren (dressuurclinic Kottas) heb ik iemand zien rijden met Level 3 Parelli, die de meest onwaarschijnlijke antireklame was voor het PNH-systeem. De man kon gewoon niet zitten. Het zelf-aangereden paard liet duidelijk zien wat het daarvan vond (ik heb het gefilmd), en Kottas suggereerde longelessen om te leren zitten. En het is niet de eerste keer dat ik dit zie gebeuren - ook een Belgische vrouw die aan haar Level 3 bezig is mag trouwens niet op mijn paard.

Nu, gisteren sprak ik iemand (ze heeft je gemaild) die gematigd enthousiast is over je rijhalster. Ze heeft het geprobeerd met verschillende paarden. Het ene deed het goed (een opluchting dat er niet in haar mond getrokken werd), het andere minder (voelde zich opgesloten en panikeerde). Maar ze vond de uitwerking heel scherp, hoewel het loslaten wel duidelijk bleek voor de paarden. Maar dan moet je wel al timing hebben - een ruiter die nog niet zo goed rijdt heeft die timing niet, die reageert juist andersom.
Ze overliep de dingen die ze zou veranderen: bredere neusriem (je kan een padding om het neusgedeelte schuiven en misschien iets om het insnijden achter de oren tegen te gaan en de rest koord laten), en iets om het te stabiliseren rond het hoofd. Dat stabiliseren vind ik zelf heel belangrijk, Egon, maar wat zou dat kunnen doen? Want zo kom je snel weer bij Cook terecht. Zou je daar iets op kunnen vinden? Ik kan mij wel een aantal situaties voorstellen waar ik het dan bij zou gebruiken.

met vriendelijke groeten,
Inge

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 8:15:


Het 'probleem' met hengsten zijn feromonen; dit vluchtige hormoon in de lucht = reflexmatige reactie.

Ik probeer met een registrerende hartslagmeter énig inzicht te krijgen wat er wanneer waarom in de bol van mijn pielemans gebeurt en was verrast door het effect van feromonen.
Mijn hengst zit in draf onder de 100, in galop tegen een lóódzware helling op 180 en hoger komt hij door inspanning niet. Als hij echter de lucht van een hengstige merrie oppikt, dus zonder ook maar íets te zien, vliegt hij bijna binair naar de 225.
Dat is een niveau van stress waarbij normaal gedrag niet normaal is.
Hoe hij bij dat stressniveau bereikbaar is, is vooral opvoeding. Hoe lang hij op die 225 blijft ook enigzins. De initiële reactie op de feromonen echter is voorgeprogrammeerd.

Omdat je in de wijde buitenwereld niet helemaal kan voorzien waar en wanneer je een hengstige merrie tegenkomt en ook niet wat er dan allemaal nog meer aan externe factoren zijn, kan het soms 'interessant' zijn.
Gisteren kwam ik langs een stal waarvan ik weet dat er nu een paar merries hengstig zijn. Ging daarom ook helemaal goed en hij liep als een poedeltje aan een losse lijn mee. Alleen staart en neusgaten verraadden zijn staat van opwinding (en de uitlezing thuis in de pc). Dat er op dat moment een trekker met bonkaanhanger langskomt waar hij wat voor moet uitwijken en er een stuk van de zijkant van het pad wegschuift laat hem zowat ontploffen. Normaal is hij van dat soort dingetjes niet van zijn stuk te brengen, maar met een stressniveau van 225 bpm zijn het de spreekwoordelijke druppels.

Hij is goed opgevoed, heeft vertrouwen etc., dus met 'alles-los' doet hij niet meer dan twee schrikstappen, maar het is wel een heel duidelijke indicatie dat een hengst met feromonen in de neus al uitzónderlijk braaf is als hij 'normaal' doet....
Fase4 toe willen passen terwíjl hij 'flipt' is dom; dan werkt alleen 'alles-los'. Een iets duidelijker signaal daarna is echter wel zinvol om aandacht te vragen omdat zijn prikkeldrempel dan te hoog is voor zijn normale lichtheid. Lopend met een touwhalster geef je dan één of twee scherpe rukjes. Niks bruuts, gewoon een duidelijk tikje.
Door het dunne touw is dat knap duidelijk, al snel vijf keer zo duidelijk als bij zacht leer. Met een touwhalster heb ik ook geen énkel probleem en is een licht tikje genoeg. Dat niveau heb ik echter met een leren hoofdstel niet ter beschikking; vandaar de metalen inzet. Ik denk dat die bijna het effect van een touw heeft al halveert de geometrie van de kruisende teugel de kracht; voor een attentievragend signaal is het echter wel voldoende.
Zie het als stemverheffing en zodra hij oplet kun je weer belonen voor gewenst gedrag en is hij weer verderlicht.
Ik acht het heel goed mogelijk, waarschijnlijk zelfs, dat zijn prikkeldrempel voor mij ook bij dit soort piekstress omlaag gaat door verdere opvoeding.

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:

[KNIP]

Ik vind het niet verkeerd. Maar dat hangt inderdaad samen met belering van paard EN RUITERTJE!


Fijn! Ik ben volledig overtuigd van je goede bedoelingen daarin al zolang we elkaar kennen, maar zoals je (en heel eerlijk en praktijkbeschrijvend) de rest van je persoonlijke ervaringen in deze post beschrijft, verward mij enorm en staat model voor waar ik al langer over in verwarring ben: aan de ene kant lijkt jou het "nieuwe omgaan" met je paarden d.m.v. echte begrepen samenwerking te trekken, vrijwillig van beide kanten, en aan de andere kant trekt je "ruige cowboy-achtergrond" even hard. Moeilijk lijkt me dat.

Het is in de grond natuurlijk niet anders dan Peter (andere achtergrond/locatie/etc.), die (en wrsch. terecht zoals de vlag er naar zijn beschrijving heden bij hangt) er vanuit gaat een fase x nodig te hebben om de effecten van zijn jonge hengst in veilige banen te houden.

Mag ik er mijn mening tegenover stellen dat ik met jullie paarden dan persoonlijk gewoon nog liever niet ga buitenrijden? Of misschien zelfs er liever nog helemaal niet op ga zitten? Ik denk nl. dat we leukere (vooral voor mij maar ook misschien wel voor paard) en zinniger dingen kunnen doen.
Hoevaak is hier op het forum nou al niet de opmerking gepasseerd in de trant van "jij bent extreem, en zo kunnen wij toch niet met paarden omgaan". Wat een kulkoek toch! Maar ik ga niet op een paard zitten zolang ik me daar ongedwongen niet voldoende veilig bij voel... en laten mijn gezonde hengsten nou ook hormonen hebben! Maar die vormen geen enkel probleem - is juist extra leuk.

[KNIP]


Mee eens. Er staat ook vooraan/bovenaan de presentatie van mijn hoofdstel-idee dat het niet voor "beginners" is, en daarbij nog duidelijk de aanwijzing dat zowel paard als ruiter minimaal wijken-voor-druk als concept moeten hebben leren begrijpen. Dat is toch geen Chinees?


Ik noem maar een paar dwarsstraten hoor... maar bijv. door simpelweg "ho" te zeggen, of een correcte ophouding te maken (hoe subtiel dat kan leer je juist nmm door gebruik van mijn opzet), of door achterover te gaan zitten zoals de westerners doen. Er zijn legio manieren om een signaal over te brengen.


Ik zal het doorgeven.
Groeten, Egon

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 8:15:


Herbeleren dus. Volgens mij was de weg korter/makkelijker/duidelijker geweest als je opnieuw begonnen was met "level 1/les 1" dan de ongewenste handelingen van voorgaande ervaringen voort te zetten. Met je halstertje dus en de hele rimram die jij ook kent.
Geen tijd misschien? Paard ASAP inzetten in lessen? Uiteindelijk moet jij ervan leven... ik heb alle tijd.

Groeten, Egon

Inge Teblick schreef op zondag, 20 maart 2005, 10:30:


Je zegt het anders wel correct: in HANDEN.
Misschien is het je onduidelijk doorgegeven, maar nergens heb ik ook maar de indruk gewekt dat dergelijk dun materiaal om een paardenhoofd moet. Integendeel.


Probeer nu eens andersom te denken.
Ik heb het gevoel dat onze denkpatronen volkomen langs elkaar heen gaan. Waarom zou ik die naam "Libra" die Peter er voor bedacht heeft nou zo bijzonder passend en goed vinden?


Nogmaals, je kent mijn meningen over Parelli als geen ander. Ik "duik niet met gemak" daarop, maar gebruik het als wereldweid vrij bekende "methode" en geef daarin een referentiepunt aan: "het moment waarop Parelli naar een bit grijpt". That's all.


Op mij kwamen haar mails juist heel enthousiast over, en daarbij inhoudelijk ook heel interessant. Zoals je dan misschien ook weet heb ik haar daarbij nog een tip gegeven om (meten=weten) haar eigen "handgevoel" drastisch te verbeteren.


En ik vind juist de instabiliteit heel belangrijk en heb daar mijn redenen voor.


Wat mij in de korte tijd na beperkte publikatie (hoofdzakelijk hier via PN) opvalt, is dat de reacties van daadwerkelijke gebruikers veel positiever zijn dan die van niet-gebruikers/testers. Daarbij vlak ik de bemerkingen omtrent hun ervaringen van wat er nu precies wel of wat minder goed gaat echt niet uit, maar het lijkt (in ieder geval aan de paard-kant) aardig intuitief te werken, terwijl de mens-kant wordt beleerd. Dat komt overeen met mijn bedoeling.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 20 maart 2005, 16:26:

Ik bemoei me nergens mee. het is niet aan mij gericht, wil alleen even opmerken dat ik bij het lezen van de post van Pien, automatisch aannam dat ze het over een noodstop had.
Piet

Piet schreef op zondag, 20 maart 2005, 16:59:







Hahaha. ik had me er wel mee willen bemoeien maar drukte op het verkeerde knoppie...gelukkig maar voor jullie hij was weer errug lang...

Het kwma er eigenlijk op neer dat ik een vraag had aan Pien.
Met daarbij de vermelding dat ik geen bal af weet van westernmethodes en ook niet meer wist door alle door Pien genoemde namen van haar paarden met welke ze nu wel of niet op die manier rijd...

De vraag was....zover ik het western ken , is het mij opgevallen dat nou juist daar ondanks dat al het materiaal wel aanwezig is....de teugels heel vaak slap hangen...
Dat vind ik nou juist het mooie om te zien....dat men zelfs met slaphangende teugels zo´n enorme snelheid kan omzetten naar een stop....slidingstop heet dat geloof ik?
Ik dacht dus dat men dit deed op en puur alleen met de zit/positie van de ruiter?
Maar hier schijn ik me dan dus te vergissen...want ik vraag me dan dus af waarvoor dat bit dan nodig is? als je toch zo een perfecte snelle stop kan maken.
Er zat...als ik me het goed herinnner ook nog een vervolg achteraan..(althans...dat kon)....met het stoppen ook een halve draai ofzo??? zonder het beest om te moeten trekken meen ik dat hier ooit eens geschreven is....ziedaar de noodrem?

Overigens heb ook ik inmiddels het halster op een wat andere manier getest...maar dat komt nog beschreven...ik ga nu uit eten....zou ik mijn geitenwolle sokken en klompen aan mogen houden in het resteaurant? ik merk het wel....als er iets uit moet heb ik er geen last van....andere misschien wel maar ik ben al aan de geur gewend hahaha

Gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

e m kraak schreef op zondag, 13 maart 2005, 19:40:


the KRAAKEN

Peter Donck schreef op zondag, 20 maart 2005, 20:01:


******************

The Nopy Pully

e m kraak schreef op zondag, 20 maart 2005, 16:26:



by the way : mijn jonge hengst heeft tot op heden 2 1/2 jaar
nog niets anders dan een doordeweeks stalhalstertje aangehad
met een gewoon touw.
hij staat naast zijn (hengstige) moeder en buiten tussen alle paarden
2 ruinen en 8 merries, waarvan regelmatig een paar hengstig.
waar is de X-fase nu waarvan sprake ?
niet vooruitlopen op de dingen :
de ene hengst is de andere niet
als zijn bloed begint te koken en hij voor mij
of mijn gezin (vrouw en dochters) een "vermoed" gevaar oplevert
gaan zn ballen eraf
daar helpt géén lievemoederen aan !

dankuwel,
Peter