Christel Provaas schreef op donderdag 20 oktober 2011, 14:36:
> Als je met kruiden de voedingsbodem voor wormen onaangenaam maakt, kweek
> je toch geen resistentie?
Definieer "onaangenaam".
Onaangenaam klinkt voor mij als een situatie die niet ideal doch overleefbaar is, althans voor een deel van de populatie.
Niet alle endoparasieten gaan dus dood in die "onaangename" setting. Degenen die blijven leven waren op een of andere manier beter uitgerust om in deze minder ideale situatie te overleven, ze krijgen nakomelingen, die deze gunstige eigenschappen vererven. Degenen die het niet redden in die onaangename situatie krijgen geen nakomelingen. Dus na 1 generatie heb je uitsluitend afstammelingen van de wormen die de onaangename omstandigheden hadden overleefd.
Dan ga je weer zo'n kruidenkuur doen. Wederom ga je uit die wormen (afstammelingen van de wormen die de 1e kuur met glans hadden doorstaan) een selectie maken. De zwakkelingen eindigen weer op het gras, de beteren gaan op naar de volgende ronde. Ze krijgen nakomelingen, die nu allemaal afstammen van opa's en oma's die de 1e ronde hadden overleefd, en ouders die de 2e ronde hadden overleefd.
Op naar kruiden-kuurtje nummer 3. Je hebt nu al te maken met wormen die allemaal afstammen uit een familie van kruiden-warriors. Het aantal zwakkelingen is nu al veel kleiner, want hun ouders konden tegen een kruidenkuur, net als hun overgrootouders. Het restantje zwakkelingen wat er nog over was eindigt weer op het gras en mag niet meer meedoen voor de volgende ronde. Degenen die de kruidenkuur ook nu weer hebben doorstaan mogen weer fokken, samen met partners die ook al een familiegeschiedenis hebben van kruidenoverlevenden. Deze nakomelingen mogen door voor kruidenkuurtje nummer 4.
Vraagje.... Hoeveel wormen eindigen nog op het gras tegen de tijd dat je bij kruidenkuurtje nummer 10 bent? Zo'n 99% van de wormen zal dan lachen om die kuur, want ze zijn allemaal afstammelingen uit een familie die inmiddels al 9 kruidenkuurtjes heeft overleefd.
De eerste kuur werkte redelijk goed, maar bij kuur nummer 10 reageren de wormen nog maar nauwelijks.
En dit IS resistentie in optima forma.
> Een zware besmetting dient grondig te worden
> aangepakt, maar een wormonvriendelijke darmflora creëren kan toch niet
> verkeerd zijn?
Als je er al in slaagt om een wormonvriendelijke darmflora te creeren dan zal de pret voor korte duur zijn. Je hebt hier te maken met een vijand die kampioen is aan het zich aanpassen aan onprettige omstandigheden. Het hele leven van de worm is al een sterk staaltje van overleven van onprettigheden, droogte, vorst, opgegeten worden en in een bad maagzuur terecht komen, etc. De worm is kampioen aanpassen aan onprettige omstandigheden doordat de generaties zo kort leven en het nageslacht massaal is. Als zo'n worm 10.000 eitjes legt hoeft er maar 1 jong uit te komen dat toevallig goed tegen een kruidenkuur kan en het nageslacht is veilig gesteld.
Als er al een goede kruidenkuur bestaat dan is het zaak om er voorzichtig mee om te springen zodat we er zo lang mogelijk lol van hebben. Maar die idioten van een stel fabrikanten gaat doodleuk claimen dat er geen resistentie kan optreden, dus iedereen gaat weer even kwistig met het spul aan de gang als met ivermectine, en dus kunnen we straks deze kruidenkuurtjes ook weer afdanken als een gepasseerd station.
Penicilline was ook zo'n kruidenkuurtje, ok, kwam uit een schimmel, maar dat is ook "natuurlijk". We weten allemaal (hoop ik) dat inmiddels het grootste deel van de bacteriestammen resistent is geworden tegen penicilline. Resistentie hou je niet tegen.
Enfin, het hele voortplanten en uitselecteren van zwakkere wormen is iets dat ik zo voor me zie als in een versneld afgespeelde film, waarbij na elke ronde de zwaksten afvallen en de sterksten door mogen gaan, waardoor je na een paar rondes de populatie hebt verbeterd.
Ik vind het zo helder dat ik er met de pet niet bij kan dat dit hele gebeuren niet voor iedereen een simpele matter of fact is. Kan iemand mij nou eens uitleggen (bij voorkeur iemand die recent het kwartje heeft zien vallen) wat nou het grote obstakel is om te kunnen zien hoe resistentie ontstaat? Wellicht kan ik het dan voortaan beter uitleggen, zodat het voor iedereen duidelijk is dat als een middel niet 100% effectief is dat het dan maar heel kort kan werken voordat er resistentie tegen is opgetreden.
Misschien is een animatie iets? Een hele kluwen wormen, de zwakkere zijn blauw, de sterkere zijn rood, met alle kleurgradaties ertussen in. De jongen vererven de kleur van een van beide ouders. Dan iedere keer een kruidenkuur die de blauwere wormen verdrijft. Zodat je na iedere kuur de populatie steeds roder ziet worden, en er na elke kruidenkuur steeds minder blauwe wormen worden afgevoerd. Tot er na een tijdje alleen nog maar rode wormen over zijn en de kruidenkuur niks meer doet.
Zou zoiets het voor sommigen duidelijker maken?
Frans
Warboel
