Maria Delavega schreef :


Kijk, je kunt je natuurlijk wel spiegelen aan dat wat je niet hebt en wat je graag zou willen hebben, maar ik denk dat de kunst is dat je tevreden kunt zijn met wat je hebt. Overal is wel wat, Maria.

Jack en ik hèbben dat leven met de paarden, het stuk vrijheid, de ruimte om ons heen, de eenvoud. Omdat wij die keuze bewust maakten. Mensen die hier komen ervaren het hier vaak als 'vakantie' het-gevoel-van-vrijheid, hoe romantisch. Da's hartstikke fijn en het blijft ook heel mooi om te horen.

Echter, zo idyllisch is het echt niet altijd als je voor de derde keer in één dag zeiknat geregend, bent, het koud hebt, bevroren handen, moet waden door de blub, je zorgen om je dieren maakt, wakker ligt als je het buiten tekeer hoort gaan. Je terrein in een modderbenden ziet veranderen. En dan heb ik het niet eens over de stress, het financiële gedeelte, de zorgen of je klanten wel terug blijven komen; het geregel en geplan, het nachtenlang doorwerken omdat het overdag gewoonweg te druk was om je ding te doen en daarbovenop de eeuwige vermoeidheid.

Begrijp me niet verkeerd. Wij zouden nooit meer anders willen.
Elke stap die we zetten, zetten we voor onszelf en onze paarden. Het loopt, het draait hier. Maar daar is echt wel een en ander aan vooraf gegaan. Wij zijn nu 6 jaren verder en ik zal je dit vertellen; het is maar goed dat ik niet wist wat er op me afkwam toen wij deze stap gezet hebben anders had ik er nooit aan durven te beginnen. Want ook wij hadden die romantische ideeën van lekker met je paarden, de ruimte, het groen etc. Maar er moest ook brood op de plank komen, de huur moest betaald, dierenartsenkosten, rekeningen, hooi inkopen, weides zoeken, bekendheid krijgen ennogveelmeer....

En dat is iets wat je van te voren niet incalculeert als je uit je veilige en geregelde oude leventje stapt.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:56:


Ieder geluk is relatief...

Mooi omschreven Pien...

Maar weet je wat ik wel denk? Dat mensen die ergens zo met hart en ziel voor zijn gegaan... Daar kun je van op aan dat het oprecht is wat ze doen, oprecht gemeend...
Als je ergens zó diep voor kunt gaan... Dan móet het wel je way of life zijn...

Denk dat daar hier op het forum aardig wat voorbeelden van zijn...

Al geldt dat sowieso voor ieder op zijn eigen manier...

Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:56:


Dat begrijp ik maar al te goed. Daarom dat ik ook de stap niet hals over kop zet. Die blubber, daar heeft nu zowat iedereen die z'n paarden wat natuurlijk wil houden erg last van neem ik aan...
Maar zeg nu zelf, ben je niet gelukkig?
Ik heb een Portugese merrie gekocht van een jong meisje die een fokkerij had in het Franse Larzac. Ze had toch redelijk veel paarden, dus een enorme klus om die allemaal te onderouden in een gebied waar water zeldzaam is. Daarnaast kwam nog kijken het 'gepest' van de Franse staat die voor elk ditje en datje een tax kwam eisen, een kwaaie politie die z'n werk iets te nauwkeurig deed en het arme kind is van armoede gestopt met de fokkerij. Ook deed ze wandelingen en schijnt dat de normen ook heel streng zijn om wandelingen te organiseren met eigen paarden in Frankrijk.
Ik wéét dat het niet makkellijk is, maar zoals ik al zei, dat is het nu ook niet. Het is een keuze die je maakt in je leven.
Nog even dromen voor het slapengaan...
http://www.proprietes-rurales.com/fr/achat,vente,propriete,haute-saone,residentiel,ferme-terrain-maison,8213.html

Maria Delavega schreef op zaterdag 5 december 2009, 0:07:


Dromen zijn altijd goed. :)

Vind ik zo een fijne quote:
De rede biedt ons vele mogelijkheden tegelijk, de intuïtie kiest daaruit feilloos het beste...

Merel Stoffers schreef op zaterdag 5 december 2009, 0:10:


Mooi gezegd...kende ik niet
't is gewoon, ergens voel ik me schuldig dat ik m'n Franse meisje uit haar gebied gehaald heb en wil haar terug haar thuis bezorgen. Ze is zo'n lief, gevoelig paard, heb ik nog nooit gehad...heb haar al beloofd dat we samen terug zullen gaan .

Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:56:

Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:56:


Dat is zeker zo Pien.Ik heb best met je meegeleefd die eerste winter, maar toen al besloten dat je het wel zou redden met al dat haar op je tanden
We zijn allemaal wel eens in de verleiding geweest om ons boeltje op te paken en de benen te nemen -ook ik-
Wat mij betreft had dat eerder naar het noorden dan naar het zuiden geweest. Als het hier bloedheet is , is het daar nog veel bloedheterder. Het geluk is dat dat hier altijd maar een paar weken duurt.
Na diverse mogelijkheden bekeken te hebben ben ik altijd bijtijds van mijn dwalingen genezen en hebben wij besloten nooit verder dan 200 km van Amsterdam te gaan wonen.
Dan kun je gemakkelijk ff op een dagje heen en weer als ik de hele wereldbevolking wil zien of nostalgische gevoelens heb. Voor ons levensgemak wonen we prima in een kleine provinciestad vlakbij kinderen en kleinkinderen en als ik rust wil zit ik in no time bij mijn paarden en in een kwartier aan zee.
Het leven is hier ideaal, het regent als het nat hoort te zijn, is kloterig koud als het koud hoort te zijn, waait in het waaiseizoen en als toegift voor mensen die dat zo nodig willen hebben is het af en toe ook nog bloedheet in de tijd dat het vaker heet is.
Geen land met zo'n betrouwbaar gevarieerd klimaat als dit en met het ongekende voordeel dat we ons economisch kunnen voorbereiden op de effecten ervan.

Ik weet zeker dat heel veel mensen vanuit de bewierookte landen zo met me zouden willen ruilen.

Geluk én vrijheid zitten niet in hoe je woont én waar je woont. Geluk én vrijheid horen in jezelf te zitten. Dromen? Die komen voort uit een ontevredenheid. Ontevreden zijn met jezelf of je leven, is de onderliggende bron van dromen. Dit wordt gestimuleerd door romantische beelden op televisie of film. De prins op het witte paard, het romantische huisje op de prairie. Ik heb nog nooit een film gezien met een lelijke kerel op een kreupel paard in een bouwval zonder voedsel. Dat zou ook niet leuk zijn om te zien, toch? Nee, de mooiste mannen en vrouwen komen voorbij in de meest ideale omgeving om het plaatje ideaal te krijgen ... Een vlucht uit de werkelijkheid. Dromen zijn bedrog!
Authenticiteit, jezelf zijn en daar naar leven, dat is wat het zou moeten zijn. Als er geen morgen meer zou bestaan, kun je daar dan vrede mee hebben? Door vooraf keuzes te maken, schep je voorwaarden. Voorwaarden voor wat? Eerst dit doen, dan dat leren, dan misschien nog wat anders ... kortom je stelt uit, je schept voorwaarden om iets niet te doen, maar ondertussen wel mijmeren hoe de ideale situatie er uit ziet. Pien beschrijft het zo vreselijk mooi, zij wilde iets en heeft daar de stappen voor gezet ... wellicht dat ze nu kan zeggen dat ze dingen anders had moeten doen, maar dat is de ervaring. Die krijg je alleen door dingen te doen! Vooraf alles regelen en uitsluiten, is niet mogelijk. Probeer je dat toch, dan leef je niet of durf je niet te leven en zul je altijd ontevreden zijn en blijven dromen. Vraag eens aan de mensen die de door jou gekoesterde droom werkelijkheid hebben laten worden hoe ze het gedaan hebben? Vaak zul je het antwoord krijgen "gewoon gedaan". Ofwel: mens, durf te leven!

Wijn?



We hébben nog een ´vacature´ .....

Ondertussen druk hier.
Gisterenavond heel ontspannen kroelend Vlekje geslacht. Hij heeft níets in de gaten gehad.
Voor míj stressvol om te doen, maar het geeft wel een heel goed gevoel dat je gelukkig vlees eet.
Perfecte kkkkkkkoúde nacht; alles wit berijpt nu, dus het karkas heeft aan de heerlijk helderfrisse berglucht kunnen besterven. Het gaat zo kkkkkkkoúd op de keukentafel voor verwerking.
Als alles volgens planing gaat vanavond een ´big´. Straks nog even achter een tweede katrol aan.

Even ter referentie. Dinsdag is een nationale feestdag en iedereen neemt maandag ook vrij. Doordat de koude laat is heeft iedereen de slacht uitgesteld en is dit weekeinde Het Grote Matanza Feest.
De eerste varkens hoorden we voor zevenen al gillen. Het zal best dat die een prima leven gehad heben, maar stressloos zoals wij hier doen is toch wel een héél stuk humaner.

Maria Delavega schreef op dinsdag 1 december 2009, 13:04:


Ik ben al bijna 7 jaar vegetarier en ben niet van plan om daar ooit met te stoppen, wat een dokter of ander ook mag zeggen :)
Ik doe dit uit respect voor alle dieren.

Verder geef ik je volkomen gelijk, er zijn zoveel mensen die paarden hebben en die zeggen "ik eet vlees maar geen paardenvlees hoor!" Dan vraag ik me af wat een paard zoveel meer heeft dan een ander dier?

Ik heb al filmpjes en foto's gezien van Anky,
zij zou beweren dat ze enkel op training haar paarden zo diep tot tegen de borstkas rijdt zodat ze toch nog zeker is dat ze op wedstrijd op de loodlijn lopen.
Vind dit bull shit, dat is gewoon werken met al je macht dat je maar hebt.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat op zo een manier rijden nog leuk kan zijn voor jezelf laat staan voor het paard.
Nuja, eenmaal als het op presteren aankomt... daarom houd ik niet van wedstrijden en eigenlijk ook niet van demo's.
Mensen hebben altijd grote verwachtingen van je wat mij afschrikt.

Wat wil je gaan doen dan?

Jaarlijks als er salon du cheval is staan er telkens wat standjes tegen dierenmishandeling, ook tegen stieren (die arme drommels worden zomaar vermoord terwijl mensen erop staan toe te zien voor het "genot")
Ik schenk daar altijd geld aan, je kan heleboel dingen kopen van hun stands voor weinig geld en de opbrengst gaat naar dieren (mishandelde ezels, honden, katten, stieren, paarden, etc...)

Maria Delavega schreef op dinsdag 1 december 2009, 17:44:


Die stieren in spanje hebben ook een goed leven gehad en dan toch worden ze gedood in stierengevechten.

Dus een mens dat tot aan zijn 40jaar een goed leven heeft gehad mag dan ook zonder wapens of iets letterlijk voor de leeuwen gegooid worden?

Ik weet dat jullie bedoelen de manier waarop maar het komt wel raar over ^^

Piet schreef op zaterdag 5 december 2009, 8:17:


Voor 99,99% van de NLers is NL het ideale land Piet.

Zeuren geeft echter blijkbaar een bevrediging en redenen om gewoon eígenlijk heel tevreden door te sudderen.
Niets mis mee met dat leven, alleen met dat wel zéuren en ondertussen niet doén.

Dromen zijn trouwens helemaal geen bedrog maar een nuttige hersenactiviteit.
Relativerend vermogen erbij maakt bepalen van prioriteiten mogelijk.
Ga je voor je droom of heb je geen zin in de prijs.
Kies en niet kiezen is ook kiezen. Ook goed en leer dan daarvan te genieten in plaats van te verzeuren.
Je hoeft er niet voor te gáán. Bedenk wel dat je dood gaat, dus hoe je ook leef; het is wat je hebt, je weet niet hoelang/hoeveel, geniet ervan; verzeur het niet.

Huertecilla schreef op zaterdag 5 december 2009, 9:34:


Ik wil niemand voor zijn hoofd stoten ... maar hier word ik toch een klein beetje niet lekker van!
Lekker kroelend Vlekje slachten? Verwacht je nu een lintje van de koningin? Kom op zeg! Vee dat geslacht wordt, daar heb ik niet zo moeite mee, anders moet ik ook geen vlees eten en dat eet ik wel. Maar in mijn ogen doet een echte slachter het in stilte met respect voor het dier en gaat er zeker geen poëtisch stukkie op een forum over schrijven. Moet ik nu ontroerd zijn dat Vlekkie zo lekker kroelend de pen door het hoofd kreeg of de strot door gesneden is? Fijn voor Vlekkie hoor .... chapeau!!! Ik vind het een beetje een ego-strelend verhaal, erg goedkoop!