> Het is juist omdàt ik je kén, dat ik de diepere ondertoon van
> je vraag mmaar ál te goed begrijp.
> Precies ook dààrom mijn gerichte reacties.
>
> Kruip eens héél diep in jezelf, dan kom je al een heel end.
> En dan hoeft deze onzin inderdaad niet (meer).
>
> In alle sereniteit, ik wéét dat jij me ook begrijpt.
> _______
> Herman
> "Kwek kwek kwek!. Ik ben wel goed, maar ik ben niet gek"
Wat?!
Herman, met alle respect, jij kent mij helemaal niet. Je hebt hoogstens een aantal gesprekken met mij gehad omdat Avanti enige tijd heeft gestaan op de ranch om een lichamelijke achterstand in te halen.
Ik ben altijd zeer correct geweest op zakelijk vlak. Dit heeft u mij verschillende keren beaamd. U heeft mij zelfs verschillende keren bedankt voor de nauwkeurige opvolging van Avanti en u heeft mij zelfs uitgenodigd om samen 'een pint te nemen in Leuven' waar ik gezien mijn lak aan tijd niet op in ben gegaan. In privé-gesprekken ben ik ook altijd zeer neutraal geweest en heb ik nooit diepgaande gesprekken gevoerd, noch ooit een zijde gekozen, noch ooit iets negatiefs met u gemeend.
Nu meen ik dus ook niets negatiefs te doen hé! Misschien heb ik nu door inhoudelijk gesprek met Eddy over het fotoalbum nu eens een kans om deftig met hem te spreken en wie weet eens gewoon samen te praten. Weet u, dat zou misschien interessant worden, misschien leer ik er nog wat uit en kan ik Eddy op een rustige manier ook wat tips geven?
Met uw kritiek neemt u mij gewoon de kans tot een serieus gesprek met Eddy weg.
Wat u vertelt is echt onzinnig gewoon! Ik hoop dat u ooit iets meer vertrouwen krijgt in het leven dan dit want dit is zo erg voor een onvolwassen persoon. Ik weet niet wat u allemaal heeft meegemaakt, maar dit vind ik zo jammer. Echt triestig.
Zoals ik al zei, laat het dan gewoon zijn, voor hier weer 'ik weet niet wat nog allemaal' ontstaat. Als ik geen vragen stel en maar gewoon 'ja' knik krijg ik misschien wel positieve antwoorden ... Dit is toch niet normaal, echt triest.
Warboel
