Cindy Helms schreef op dinsdag 29 september 2009, 21:08:


Maike , daar moet je voor oppassen!
Aan de ene kant is hij zo verschrikkelijk braaf , en aan de andere kant loopt hij dwars door je heen.
''Helaas'' mag hij dat allemaal van mij .

Maike heeft het zwaar met dit leven , en ik word er altijd zo vrolijk van als hij zich even laat gaan .
Hij mag al geen mening hebben van de dames , ik word hier alleen maar blij van , dat hij zelf laat zien wat hij wil.
Met zijn moeilijke lijf zo lopen bokken , dan vergeet hij ook al zijn problemen even...

Gr Esther

Michiel schreef op dinsdag 29 september 2009, 21:53:


Ik hoop het Michiel!


Ik wou haar al wat kunnen sturen , ernaast lopend , maar ben niet verder gekomen dan stilstaand links en rechts inbuigen.
Ik ben niet consequent genoeg met de teugeldruk , en bedacht mij ook tijdens het proberen dat ik ooit een paard wil wat erg subtiel kan reageren.Ik was dus al vergeten om met mijn navel te sturen....
Doordat ik niet precies weet waar ik allemaal op moet letten , kan ik ook geen goed plan maken , en ben ik bang dat ik de boel verknal...


Is zeker ook een manier , maar jij hebt iets meer ervaring dan ik vrees ik...en waarschijnlijk ook veel zekerder van je zaak?!

Soms wou ik dat ik net zo onbevangen was als toen ik Maike zelf ''beleerde''.
Er gewoon op gaan zitten , en links is links , en rechts is rechts , klaar!
Ik denk teveel , en dat schiet gewoon niet op.
Nu Moet er iets gebeuren vinden wij , dus vandaar het uit handen geven van het beleren van Namkje.

van lennep schreef op woensdag 30 september 2009, 10:58:


Ik begrijp wat je bedoeld, maar ...
Ook al heeft Invierno in de kudde ook (nog) geen makkelijk leven (Cora is weg, en hij mag nog steeds geen stap verkeerd zetten van Rock en Enno) ...
bij mij krijgt hij het enkel makkelijk de momenten dat hij 'braaf' is en mij respecteert. Hij mag een eigen mening hebben, mij best hoor, maar mij negeren, van me weglopen, door me heen lopen, ... dat wordt toch even recht gezet, zodat dat geen 2de x voorvalt. Waar eindig je anders binnen een paar jaar? Ik denk dat je het hen juist makkelijker maakt als je van in het begin al duidelijk maakt wat kan en wat niet. Dan voorkom je verwarring, discussies en disputen achteraf.

Cindy Helms schreef op woensdag 30 september 2009, 13:37:


Ik begrijp volkomen wat je bedoelt , en dat verder alle mensen dit nooit van geen enkel paard zullen accepteren.
Ik accepteer het ook alleen maar van Maike.
Eigenlijk is het ook geen paard [dat zei Conrad ooit eens over hem ] , en zou hij s'avonds bij mij in bed moeten kruipen hihi
Ben bang dat er iemand anders is die het daar weer niet mee eens is....

Met een moeilijk leven bedoel ik meer zijn lichamelijke problemen , en de daaruitvolgende [gedeeltelijke] geestelijke problemen.
Door zijn lichaam kan hij zich niet verdedigen , of vluchten , en het zit er gewoon ook niet in bij hem om zijn tanden eens te laten zien. Hij draaft over je heen als je echt in de weg staat , omdat hij niet eens dat bochtje kan maken.

Hij is echt de uitzondering op de regel , en leeft op deze manier al 6 jaar nu .Door al zijn problemen leeft hij met de dag zoon beetje.
Juist omdat hij die uitzonderingspositie heeft en krijgt is hij er nog , en ja , ook daar zijn niet alle mensen het over eens....

Ik lees wel eens wat oude berichten door , zo ook die over Namkje .
Dat is inmiddels toch een zeer net opgevoed paard in de buurt van mensen , waar ik al veel mee kan. Als ik dan lees over alle opvoedkundige problemen die ik als groentje , en zij als 8 maand oud veulen, heb gehad , dan ben ik best wel trots op wat ik bereikt heb , ook al heb ik er dan 5 jaar over gedaan , en andere mensen bereiken het in een maand.
Ik kan het wel . Maar eigenlijk zou je Maike moeten kennen , dan zou je goed begrijpen waarom juist hij dit allemaal wel mag van mij.

Sorry voor mijn lange verhaal en verdediging...

Gr Esther

Vergeet ik helemaal te vermelden ; een kind van 8 jaar kan alles met hem , zonder dat er ook maar iemand bang hoeft te zijn dat er iets gebeurd. Hij weet precies bij wie hij wel iets kan flikken en bij wie niet.
Toen hij niet op het gras stond , was wandelen aan de lijn een voortdurend opletten of hij niet in het gras zou duiken. Met dat kind van 8 jaar heeft hij het niet eens geprobeerd!
Zoon paard is het...

Gr Esther

oei heb ik alles gewist

soit, geen probleem hoor, Esther. Ik hoor graag wat je te vertellen hebt. Iedereen heeft zo zijn eigen beweegreden in het leven ... Dat maakt het juist interessant, niet? Je zult je redenen wel hebben, waarom hij het wel mag en anderen niet. Daarvoor hoef je je niet te verdedigen.
Ook bij mij mag elk paard met zijn eigen karakter, iets specifiek meer als een ander. De ene is schattig, de andere is hypergevoelig voor koliek, de andere is toch zoooo lief en gevoelig, de andere heeft dan weer ooooh zo'n capaciteiten, ... zo is er altijd iets bij mensen. Zo lang je jezelf maar niet in gevaar brengt, want dieren bekijken ons niet door diezelfde bril

van lennep schreef op woensdag 30 september 2009, 14:21:


Die illusie heb jij maar zo werkt het niet
Reëler is te veronderstelling dat, om wat voor reden ook, die 8jarige belangrijker gevonden wordt. Dat veroorzaakt het gedrag dat je waarneemt of meent waar te nemen. Zoek zelf maar uit waarom.

e m kraak schreef op woensdag 30 september 2009, 16:31:


Zo voorzichtig als hij met dat kleine meisje was , zo was hij toen ik hem net had ook bij mij.
Ik had wel ontzag voor hem , hij was nog hengst .
Toen hij 3 jaar was , op zijn verjaardag , ben ik op hem gaan zitten , zonder wat voorn voorbereiding dan ook , plof , daar zat ik!
Hij deed niets , bleef doodstil staan. Toen ik vroeg of hij wilde gaan lopen , zette hij een paar pasjes , maar zodra hij voelde dat ik niet meer recht zat , stopte hij direct.
Ik wil graag denken dat hij dat voor mij deed , maar hij zal het wel gedaan hebben , omdat ik hem uit zijn al zeer slechte balans haalde...

Een paard zal echt alles wel doen omdat hij er beter van kan worden , en gedeeltelijk zal hij ook zo zijn door de opvoeding van mij.
Toch is het zoon ander paard dan de dames.
Maike heeft een waanzinnige interesse in baby's , ik vermoed door de geur.[ik heb niet zoveel met baby's , sorry] Maar hoe komt het dan dat hij als hij een babyvuistje in zijn mond gedouwd krijgt , hij er op gaat sabbelen. Hoe kan het dat hij weet dat hij daar voorzichtig mee moet zijn?[we schrokken wel toen we het in de gaten kregen , baby hing over de schouder van pa]
En zo zijn er nog wel tich andere voorbeelden , waarvan ik niet begrijp hoe hij dat weet , maar oh zo voorzichtig handelt .

Als ik met hem wandel of fiets , dan ben ik voortdurend bezig om hem expressief te laten zijn , en probeer hem uit te dagen.
Dat heeft als resultaat dat hij gaat bokken , gekdoen , en even flink wil galopperen , waar ik dan weer blij van wordt ,en als beloning mocht hij dan een paar happen gras , wat hem zal stimuleren om het de volgende keer weer te doen , en zo wordt het van kwaad tot erger.
Dat meisje vroeg hem alleen maar om met haar mee te lopen , verder helemaal niets.
Misschien was hij wel blij dat hij nu eens een keertje niet gek hoefde te doen.....

Conclusie;
Het is mijn 'droom'paardje , welke ik graag interpreteer op de manier zoals het mij het beste uitkomt , en hij handelt alleen maar naar wat hij ziet , en waar hij het beste van wordt , wat ik vervolgens dus interpreteer alsof hij het voor mij doet , zoiets?

Maar Egon , waarom is jouw huispaardje anders dan de andere paarden?
Is dat ook omdat dat paardje in een uitzonderingspositie leeft?
Waarom nou juist dat paard , en geen andere?

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 1 oktober 2009, 10:28:


Kan. Ik weet het niet. Ik ken jullie immers niet? Nooit ontmoet...


In veel opzichten is ze helemaal niet anders.
Ik ben er zeker van dat er wel meer zijn die dolgraag huispaardje zouden willen worden en dat ook zeer zeker zou kunnen. Deze zekerheid ontleen ik aan dat ik er nog een heb die dit geprobeerd heeft; alleen vind ik één huispony wel genoeg dus helaas pindakaas. Essentiële deuren zijn hier dan ook uitermate pony-onvriendelijk te openen
Eenmaal huispony (of, in veel "derdewereldlanden" huisezel/geit/etc.) ligt het in de normale lijn van operante logica dat er heel veel aanpassingen en (zelf)beleringen aan deze omgeving plaats vinden.
In derdewereld-bananenrepubliek-Nederland vindt men het echter normaal dat uitgerekend honden "huisdieren" zijn, terwijl men daar in grote delen van het mensdom verspreid over deze planeet nu net niet over piekert!