Britt Claeys schreef op maandag 1 juni 2009, 23:50:


Ja, hou op, schei uit! Maar het is een partij interessant hè?

Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 23:53:


Das waar! Nu ga ik terug naar de theorietjes van mijn cursussen, de godsdienst door de eeuwen heen, ook een partij interessant

Britt Claeys schreef op dinsdag 2 juni 2009, 0:01:


Doe je best!

Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 20:38:


Als het goed gaat staan ze nu ook hier.

In Spanje 2007.


In Nederland.


Hetzelfde paard maar nu gebroken.


Hard bezig om een comeback te maken / zijn eindbestemming.


Heb je verhaal "ademloos" zitten lezen. Wens je heel veel geluk en succes met deze dieren, prachtdieren!

Wat een verhaal!
en wat een super mooie paarden waren het, en ik weet zeker dat ze dat weer kunnen worden op de mooie plek waar ze nu staan.

Heel veel sterkte want je zal nog een hoop ups en downs tegen komen.

Ik ben blij dat er mensen zijn die de kennis en mogelijk hebben om zulke geweldige paarden nog het leven te geven wat ze verdienen, en ik hoop ze ook te laten vergeten wat ze hebben meegemaakt.

Groetjes Mirella

amai zeg, chapeau voor wat je doet voor deze paarden!

Hoi Anja,

Bewonderenswaardig wat je tot nu toe al voor deze twee paarden hebt gedaan! Petje af, hoor!

En wat een verhaal. Het blijft voor mij toch altijd onbegrijpelijk hoe er met dieren gesold wordt en ze de dupe worden van de mensen, die ze eigenlijk zouden behoren te verzorgen.

Ik wens je, ondanks alles, heel veel succes met de beide heren. Heb zelf ooit een verwaarloosde hond in huis genomen en juist deze dieren krijg je vaak een betere band mee, dan je ooit zou verwachten.

Groetjes, Els.

Anja, wat een verhaal... ook de erg dubieuze achtergrond, waar jij nu ook nog achteraan gaat, petje af hoor. En zo mooi dat die mannen nu een thuis hebben waar ze super verzorgd zullen worden! Ik werd al ziek als ik je beschrijving las van de garagebox... concentratiekampbeelden, gruwelijk.

Heel veel succes en plezier gewenst met je mooie jongens!

Vanmiddag zijn Nolasco en Ingenioso vertrokken naar de kliniek. Het laden ging op zich redelijk soepel. Eerst Ingenioso in de wagen, die voelde dat de ondergrond anders werd, dus hield eventjes in ... rustig gevraagd te komen en ... hij ging!
Toen ADHD-er Nolasco ... wow! Wat is dat diertje angstig, maar omdat Ingenioso er ook stond is hij toch de klep maar opgelopen, eenmaal binnen hebben ze met z'n tweeën de boel proberen af te breken.
Assistentie op het terrein van de kliniek gekregen van de vee-arts Jan Willem. Nolasco sprong met vier benen zo uit de vrachtwagen, ging bijna onderuit, maar liep daarna rustig mee naar zijn verblijf.
Ingenioso twijfelde ... hij kent Jan Willem niet. Ik heb hem overgenomen en met mijn hand op zijn neus rustig het terrein over gelopen richting zijn verblijf.
Morgen worden ze gecastreerd, overmorgen mogen ze weer mee naar huis ....
Het is beter voor ze, maar nu snappen ze er niet veel van en staan in korte tijd weer in een vreemde omgeving. Het is even door de zure appel heen bijten, gaat allemaal goed komen ... Hoop dat ze er makkelijk, zonder complicaties en met goede pijnstilling door heen komen! Spannend, allemaal ...

Anja Seijn schreef op dinsdag 2 juni 2009, 17:08:


Hopelijk gaat het vanaf nu allemaal goed, gefeliciteerd, ik zou ook voor castratie hebben gekozen, het is akelig maar hoe het anders moet weet ik ook niet.

joop schreef op dinsdag 2 juni 2009, 19:10:


Zonder al te emotioneel te worden, ik vond het zo zielig ze daar achter te moeten laten. Waren ze net een beetje in de zevende hemel, lekker buiten, goed te eten, mensen die aardig doen ... jammer hè dat je dieren niet kunt vertellen dat het allemaal goed gaat komen en dat ze straks gewoon weer mee mogen!

Anja Seijn schreef op dinsdag 2 juni 2009, 17:08:


Had de Heer Eddy Druppel geen ideeen meer voor je ?