Spirithorses schreef op woensdag 26 november 2008, 18:23:


Het lijkt inderdaad beter om paarden met meer kans te redden. In werkelijkheid weet je niet van te voren hoeveel een paard nog kan. Er zijn er heel wat die na een tijdje bijkomen in de kudde, buiten en ontijzerd gemakkelijk bereden kunnen worden, hoewel ze eerder totaal afgeschreven waren. Ik vang eigenlijk elk paard op dat op de stoep staat, ongeacht hun lichaamlijke conditie of leeftijd. Ik weet gewoon geen andere mogelijkheid, welk paard moet ik weigeren? In deze tijden van financiele problemen moeten veel GB'ers tot hun spijt naar Engeland terug verhuizen, en laten hun paarden achter. Dit levert weer een groten stroom extra werk op, terwijl ook hier het aantal opvangmogelijkheden achteruit loopt. Opvangers willen helaas inderdaad bijna altijd een berijdbaar paard. Gelukkig hebben opvangadressen hier wel vaak de beschikking over genoeg land.

Spirithorses schreef op woensdag 26 november 2008, 18:23:


ik ben het volledig met je eens pien

ik heb wel eens verhalen gehoord van paarden die aan een hek vastgeboden waren en achtergelaten

ik heb het me altijd heel erg aangetrokken en zo is peppie ook bij mij gekomen omdat eigenaresse geen twee stallen kon of wilde betalen en het verzekeringsgeld wel inmiddels had gevangen

ik vind dat zelf heel erg altijd omdat ikzelf dat niet zou kunnen als ze niet goed meer kunnen functioneren is het tijd om afscheid te nemen, he verdrietig dat ook is.

toen ik na mijn ongeluk zwaar verlamd in het ziekenhuis lag werd mij ook gevraagd of ik geëuthanaseerd wilde worden als ik niet meer te redden viel. waarop ik wel ja heb geantwoord.

en stel dat ik er nu nog zo bij zou liggen, vraag ik toch echt zelf om dat spuitje.

enfin, ik wil niet dat er een paard met zware pijnen rondloopt met een ant luchtzuigband die dus al 2 jaar om zijn nek zit, hoe erg dat ik dat alleen al vind! des te meer omdat ze dan onbetrouwbaar worden. ze gaan rennen vanwege de pijn, of stompen volledig af.

de dag dat ik die adv zette, leek het weer erg goed te gaan. de volgende dag pakte hij ineens weer een bezoeker. dus hij werd onbetrouwbaar.

en aangezien hij dus al bijna twee jaar bij mij is, de eigenaar nooit iets van zich had laten horen en destijds afstand van hem had gedaan, en ik het paard dus als het mijne beschouw en kan beschouwen heb ik de in mijn ogen humane beslissing genomen hem die zo verdiende rust te geven.

het heeft niets te maken met of ik het wel of niet red want ik heb net alle paarden gevoerd en ze hebben sinds langere tijd geen gevecht meer hoeven leveren om uberhaupt iets te eten te kunnen krijgen zonder dat s. ze de stal uit sloeg of mij te pakken had. ik kon ze netjes poetsen en pakken zonder dat ik ze uberhaupt vast hoefde te zetten, met s. in de buurt was dat een gevaarlijk iets en dus deed je dat niet.

ze hebben dus alle zeven die achter staan gegeten, nomaal kwam er steeds maar 1tje aan bod, de rest van de kudde dierf gewoon niet.

er is een kunst van het vast-houden en er is een kunst van het los-laten.

beide kunsten zijn er 1 van de mens, de dieren doen het ietsje simpeler.

joop schreef :


Daar draait het om: genoeg land en de liefde en inzet (ook financiëel) van een heleboel toegewijde mensen die bereid zijn offers te willen brengen in het belang van zo'n dier.

Wij nemen dus niet elk paard op dat wordt aangeboden. Paarden die met veel pijn in het land staan, paarden die enorme medische zorg nodig hebben, paarden met zware gedragsproblemen, door welke oorzaken dan ook, nemen wij niet meer hier op. Het heeft geen zin en niemand 'wil' ze. En inderdaad neig ook ik er steeds meer naar om te zeggen dat voor één ongezond paard dat gered wordt een gezond paard naar de slacht gaat.

Zo heel af en toe nemen Jack en ik wel een ziek/probleem paard op waarvan wij het gevoel hebben dat we dit paard wel beter krijgen, zoals indertijd met Puck en met Bombita. Maar dat zijn dan paarden die bij ons kunnen blijven, waar wij persoonlijk dat stukje verantwoordelijkheid voor nemen.
Ook hebben wij de verantwoordelijkheid naar onze andere paarden toe. Je kúnt het nou eenmaal niet maken om tig paarden te willen redden maar dan moeten ze wel hutje mutje staan. Ook wij zijn wel eens de fout in gegaan door een paard te willen 'redden' dat niet meer te redden was. Denk aan Mazir bijvoorbeeld, wat hebben we daar achtereenvolgens hoop, vertrouwen en toen verdriet van gehad.

Wat Sharky betreft: Ik vind het een prachtig initiatief dat jullie hem willen redden en teruggeven aan de vorige rechtmatige eigenaar, maar wat krijgt hij daar voor leven? Heeft iemand dat al onderzocht? Misschien komt hij daar wel dag en nacht op stal. Hoe gaat hij gereden worden? Stel, dat paard gaat terug en hij krijgt een dik vet bit in en prikkende sporen tegen zijn flanken, of wordt alsnog verhandeld; heeft iemand daar al over nagedacht?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 26 november 2008, 18:59:


pien

hij komt dan weer op stal, na bijna 2 jaar veel buitengelopen te hebben
gaat dan weerop kuilgras en op 4 kilo biks oid
en een te krap zadel, want de drukplekken zitten nog steeds op de schoft
ik heb er nooit een zadel op willen leggen, wel grondwerk gedaan, gewoon omdat ik vind dat je niet op een paard met pijn rijdt.
ik had hem graag als leerpaard gehad want het was een paard met initiatief, maar ook daardoor een paard wat problemen heeft gekregen.

ik had een heel mooi hoofdstel voor hem gekocht western en een borsttuig bijpassend, we hebben het nooit gebruikt.

dus iedereen bezint voordat ge hieraan begint.

joop schreef :


Dat klopt, maar door de jaren heen hebben wij redelijk leren inschatten vooraf wat voor kansen een paard nog heeft en of het paard te herplaatsen is. En wat ik al zei: op het moment is er zoveel aanbod dat we zijn gaan selecteren. In praktijk komt het echter zeer zelden voor dat een paard niet bemiddeld zal worden hoor, hoewel we proberen ze zolang mogelijk bij de huidige eigenaar te houden totdat we een adoptiegezin gevonden hebben en we vragen de huidige eigenaar zelf ook mee te blijven zoeken/denken. Tenzij de situatie zo dringend is dat het paard snel wegmoet maar dat komt niet zo heel vaak voor bij ons. Meestal zijn het 'afgeschreven' paarden, paarden waarmee geen klik is, scheidingen, verhuizingen, 'weg wegens beëindigen hobby' of financiële redenen.
Door te selecteren kunnen wij daardoor wél garanderen dat die paarden ook een paardgerichte toekomst tegemoet gaan.

Groet, Pien

PaardEnSchool schreef op woensdag 26 november 2008, 18:44:


Jij...... liegt dat je barst. Je hebt Sharky opgehaald op 17 juli 2007 en volgens jou eigen schijfsels op Bokt was het dier kerngezond.... je had hem 'geread'.
'Hij' legde meteen z'n hoofd in jouw handen en vertelde je dat ie graag voor je zou werken toch?
Je hebt hem dus nu ruim 1 jaar. En ondanks al je kennis.... heb je hem niet kunnen genezen.

)

De manier waarop je hier de eigenaresse van Pep door de modder haalt zegt wederom ALLES over jouw eigen zieke geest.

Oh.... en paarden met pijn vallen soms ook hun 'verzorger' aan....
Toch?????

PaardEnSchool schreef op woensdag 26 november 2008, 19:09:


Je hebt met een lange longeerzweep achter hem aan lopen jagen in je weiland.
Het resultaat was dat ie je aanviel...

Je laatste zin zou je eerst eens op jezelf toe moeten passen....

PaardEnSchool schreef op woensdag 26 november 2008, 18:44:


Vincenza, ik krijg meer en meer een vermoeden dat we hier met een van je alter ego's te maken hebben.
Vandaar jouw wisselende reacties, je charme-offensieven en het niet reageren op kritiek aan jouw adres.

Pien

4bozzza schreef op woensdag 26 november 2008, 12:52:


Geef maar een nummer door om te storten. Van mij ook 50euro.
Leontine

Wil schreef op woensdag 26 november 2008, 19:22:


we hadden geen longeerzwepen bij het weiland, dar was geeneens een stal

en op een groot land achter hem aanrennen kan IK al helemaal niet want ik kan niet meer rennen, helaas, dat is sinds mijn ongeluk verleden tijd, dus zo goed ken jij mij.