Esther schreef :
>> Onze Puck is een vreetmonster eerste klas; ze eet werkelijk
>> alles wat we haar voorhouden. Maar tegelijkertijd heeft ze een
>> 'neus' ervoor als er ergens medicijnen of een wormkuur
>> inzitten, dan raakt ze het eten NIET aan.
>
> Misschien ligt dat wel aan je intentie Pien? Je uitstraling?
Ja en nee, bij Puck ligt het ook in een stuk slimheid en haar levenservaring. Toen ze de chip kreeg wilde de
DA haar een praam opdoen omdat ze enorm tekeer ging tegen hem (een vreemde die aan haar klooit is bij voorbaat al verdacht). Hij was mij iets te snel af daarbij, had het ding al gegrepen voordat ik er erg in had. Alleen al tasten naar de lip maakte haar zo woest dat ze steigerde en maaide met haar voorbenen richting DA. Ik zag dat gebeuren (stond op afstand omdat anderen op dat moment waren aan het helpen) en heb hem weggebonjourd (daarbij ben ik niet al te vriendelijk ja) en heb haar bij me genomen, gerustgesteld en een bak eten onder d'r neus ingeduwd. Toen ze 10 seconden later gekalmeerd was ging die sjip er zó in, ze heeft het nog niet eens gemerkt. Als dat niet gelukt zou zijn zou ik haar niet hebben laten chippen, het is voor ons belangrijker dat dit paard vertrouwen houdt, er is genoeg met dit paard gebeurd in haar vorig leven en ik wil niet meer dat er met haar gesold wordt.
Toen Iskander geboren was en het niet gelijk goed ging mocht een andere
DA ook niet in haar buurt komen (hij wilde checken of ze wel voldoende melk had). Terwijl Jack er zó aan kan. Waarmee ik aangeef dat het in dit geval om de intentie en het vertrouwen ging. Puck laat alleen iets met zich doen als Jack of ik erbij zijn. Meer nog bij Jack dan bij mij trouwens. Hij is echt 'van haar'.
Als we het dan toch over intentie hebben: Ik begrijp heel goed dat een paard als Puck dit niet wil. 'Zomaar' aanraken, onder die uier in graaien, een chip in je jassen zonder zich vóór te stellen. Als een
DA nou eens eerst contact zou maken zou dat heel anders uitpakken.
Ander voorbeeld van intentie dat ik wekelijks meemaak bij mijn grondwerklessen: Groot plastic zeil ligt op de grond, tweebener wil dat paard eroverheen loopt maar zegt: "Ja ja, ik zie het enge plastic, je hoeft niet bang te zijn hoor". Hét voorbeeld van intentie waarbij paardlief denkt : ow, als mijn leidfiguur al aangeeft dat het wel eens eng zou kunnen zijn dan zal dat wel zo zijn en ga ik er maar beter niet overheen.
Groet, Pien
Warboel
