Cindy Helms schreef op donderdag 19 juni 2008, 22:17:


Ik vond die verdoving toch ook een goed plan.
Voor mijn paard is zelfs een simpele inenting een veldslag. Staat met praam en al nog op haar achterste beentjes. En elke keer iemand er een naald in mikt begint ze zo om zich heen te slaan dat de DA mag gaan lopen en de naald er weer uit valt. Een schatje dus.
Nu viel dat echt reuze mee. Ze kreeg eerst een kriebel in haar manen. (= de snelste manier om vriendjes te maken met een seme-knol ) dan snel verdoofd. Ze had het volgens mij nog niet door. Het was pas bij de 2 de keer ontsmetten dat ze wat zenuwachtig en wantrouwig werd. (Paard heeft de gewoonte alvast de idioot beginnen uit te hangen wanneer ze alcohol ofzo ruikt.) Maar omdat ze niets voelde, kwam er ook niet echt reactie.
Yep, ik stem voor verdoven

Cindy Helms schreef

Hier wilde de DA een praam op Pucks neus zetten en dat moet je dus niet doen bij haar en al helemaal niet als een vreemde zonder je eerst voor te stellen; hij pakte haar neus vast om er de praam op te zetten en zij ging gelijk rám de lucht in en trapte met haar voorbenen naar hem.
Ja, dat is Puck. Ik h e l e m a a l in de verdediging, 'niks praam, als het zó niet lukt dan maar geen chip op mijn verantwoording. Vedomme ze heeft genoeg meegemaakt.'
Puck gerustgesteld, in handen genomen, bak eten onder d'r neus et voilà, páts, de chip zat erin. Moet zeggen dat de DA er niets aan kon doen met die praam, want Jack en ik stonden ons net af te vragen hoe we dat met Puck zouden moeten doen. Zó dus.
Toen ze vorig jaar net bij ons was schupte ze iedereen die met een naald of ontsmettingsvloeistof aankwam zonder pardon de kersenboom in en nu stond ze daar. Ik ben blij dat ik het voor haar heb opgenomen en ik ben trots op haar dat ze zo voor zichzelf opkomt. Had ik die praam toegestaan was een heel jaar werk naar de knoppen geweest, weet ik zeker.