Ik doe ook een duit in het zakje:
Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 1 april 2008, 17:02:
> Hoi Pien, Marianne, Gudrun, en andere handpaardmeenemers!
>
> Jullie weten dat ik buitenrijd op Lolita met Huppel (haar bijna
> hand, stick recht omhoog tegen mijn schouder in de andere. Het
> gaat redelijk goed, niet perfect maar redelijk, ik doe het
> alleszins graag, maar heb toch als beginner veel te leren. Dus:
>
Pfff, wat neem je veel mee, Nathalie.
Is de carrotstick nu echt nog nodig als begrenzen/aanwijzer?
Verder vind ik dat je leidtouw vrij lang is, dat geeft weer een kluwen.
Ik heb een dun 3 metertouw. Meer ruimte krijgt Spirit niet als hij als handpaard meegaat, want dat zou betekenen dat ik hem 'verlies'.
> enthousiaster dan de mama, of gaat ze galopperen/bokken en moet
> ik dus corrigeren: touw korter (weer lossen zodra ze in de
> juiste positie is) of blokken met de stick. Maar dat werkt
> natuurlijk maar tijdelijk omdat ze lopen gewoon leuk vindt.
Oefen het meer-naar-achteren-blijven op de grond, niet op het paard. Pas als het op de grond solide is kun je het te paard doen. Ik kan me echter zo voorstellen dat het op de grond wél goed gaat en door Huppel's veulengedartel buiten af en toe iets 'vergeten' wordt door haar.
In dat geval komt het vanzelf wel, buiten zijn meer indrukken en heeft ze het druk met alles in zich opnemen waardoor ze wel eens 'vergeet' waar ze moet lopen. Zoiets gaat helemaal vanzelf over naarmate ze ouder wordt en vaak meegegaan is.
Tja, dat ze misschien meer temperament heeft dan haar moeder, daar kun je weinig aan veranderen. Ik neem ook bij voorkeur gelijk-in-temperament-paarden mee als handpaard.
En Spirit corrigeer ik ook als hij jumpy wordt, door in zijn stroom mee te pulseren en hem zodoende langzamer te doen gaan ("eeeeasyyyyy").
Let er daarbij goed op dat je je adem laag houdt.
Ja, vaker kort houden en weer lossen moet ik ook.
Spirit is heel steady maar heeft af en toe ook nog wat jonge paarden dingetjes hoor, waarbij ik hem moet corrigeren (voor zover BD dat nog niet gedaan heeft). Zo had hij een tijd de neiging op plots op de rem te gaan als hij iets leuks zag of hoorde, dat is nu over maar was in die tijd niet altijd even handig
----> snók en weer een week pijn in m'n schouder.
Als je goed kijkt zie je dat er in mijn 2 e filmpje in Spirit's verhaal ook gebeurt, maar mijn dochter hield toen (toevallig) nét op met filmen. Kijk maar eens, Spirit versperde BD daar de weg in draf, hihi....
Ach ja, dat was toen, is nu ook allemaal niet meer, ik denk dat hij daar pas de tweede keer als handpaard meeging.
Gewoon doen dus. Ervaring kweken.
>Ow,
> en moe maken opvoorhand door wilde balspelletjes heeft geen
> merkbaar effect, buiten lopen is gewoon leuk!
> Nu ik het schrijf bedenk ik ook wel dat
Parelli zou zeggen dat
> ik dan maar een tijd niet moet draven
tot het in stap
> perfect gaat. Maar: ik wil graag eens draven, en dat is niet
> alleen voor mezelf maar ook om de hoefjes van beide meisjes wat
> te stimuleren. Dus. Zijn er andere tips? Conrad?
Yep, eerst in stap en als het steady is in draf, weetjewel....
> de kant van het verkeer is ook handig, want verkeersmak is ze
> al redelijk goed, en gezien zij haar moeder opzijdrumt drumt ze
> ons dan weg van het verkeer ipv. naar het midden van de weg (of
> zelfs helemaal naar de linkerkant als ik niets zou doen).
Spirit loopt in het verkeer altijd rechts van mij, inderdaad, weg van de weg. Al mijn handpaarden trouwens, ik ben rechts ook handiger dan links, dat is ook een reden.
> Vraag 3: leert een handpaard de 'slechte gewoonten' van het
> leidpaard? Ik bedoel, het schrikken en bang zijn en argwanend
> kijken naar ieder afwijkend model brievenbus (vooral als er pas
> drijfmest geinjecteerd is vlakbij)?
Ja, en nee. BD is altijd heel druk en kan enórm springerig zijn (energie) en ik sta ervan te kijken hoe cool Spirit in z'n hoofd is.
Maar ze is nooit echt bang, wel wat snorkerig, en dan denkt Spirit 'huh? ís er hier iets ofzo?'
Maar ik zou niet elk paard als leidpaard willen meenemen, ze zijn wel een voorbeeld en moeten ook een steun voor het handpaard kunnen zijn.
Paarden in de groep dragen dat enorm op elkaar over. Ken je het voorbeeld van de Slingerberg hier omlaag? Waat onze paarden een keer enorm geschrokken zijn van de plaatselijke Haflinger die van helemaal boven op een steile helling naar omlaag gekletterd kwam? Dat was even chaos bij onze paarden. Nu staan ze het hele weggetje naar beneden al op de rem want er was daar ooit iets engs. Inclusief de paarden die nooit bij dat voorval waren
zélfs Indy die pas 2 maanden bij ons is.
> Of is dat karakter? Of is
> dat vertrouwen in de ruiter? Nu stopt Huppel natuurlijk braaf
> mee telkens als wij in brievenbuscontemplatie staan, leert ze
> nu dat dit zo hoort? Ze geeft mij de indruk niet te snappen
> waarom we stoppen maar gewoon te wachten. (Wishful thinking...)
Zou Spirit dus exact hetzelfde doen, 'huh? waarom staan we hier????'
Groetjes, Pien
Warboel
