Piet schreef op maandag 31 maart 2008, 8:27:


En zolang er geen andere optie is, zal dat 'plaatje' blijven bestaan.

Ergens jeukt het me om hier iets mee te doen, maar beschik (nog) niet over de mogelijkheden. Heb vroeger wel eens les gegeven aan kinderen, nee.. ik heb geen diploma's. Wat ik wel weet sinds kort is dat ik aan mijn eigen meiden kan overbrengen wat ik graag wil wat ze doen met hun paardjes.. en wat niet. Zelfs de oudste heeft al één keertje weer gereden op Nancy, bitloos.. en ze gaf haar precies de ruimte die ze nodig had. Was trots op haar. Helaas wordt ze nog steeds gevoed door anderen en wil niet achterblijven, anders zijn (wat ik best begrijp) Maar goed, wat ik wil zeggen is dat ze precies door had wat ik zei en dat in praktijk bracht.

Ergens kriebelt dat, wil ik er iets mee.... alleen wat. En ergens twijfel ik nog, 'kan ik dit wel...???'.

Maar goed, zou het heerlijk vinden ergens bij kid's een andere basis te kunnen leggen. En dan niet alleen rijden, hup erop en 'karren maar'. Maar juist ook dat andere, de basis, de verzorging, wandelen met je paardje... ect. ect.

Aafke schreef op maandag 31 maart 2008, 8:29:


Ik bedoel er niks mee hoor Aafke,
Je prioriteiten liggen toch ergens anders,
Er zijn dingen die leuk zijn, en dingen die belangrijk zijn, zoals je gezin en werk!.
Ik kan zondags ook niet, omdat er hier wat is, dat is mijn prioriteit, dan kan ik dus niet weg.

Andere paarden erbij rijden doe ik niet meer, ik had er 3 dat was echt teveel.
Heb net de 2 de stopgezet.
Ik heb geen tijd.
En wil elke dag naar Zalitha om met haar te wandelen etc. en in de gaten houden.

Piet schreef op maandag 31 maart 2008, 0:29:


Ik reageer nu maar even op je hele bericht, Piet, opdat je niet denkt dat ik maar de helft gelezen heb
We zíjn geen luis in de pels meer.
Ik vraag altijd aan de mensen die hier komen hoe ze aan ons adres komen; veel is van mondelinge reclame, maar de meesten hebben ons gewoon via Google gevonden.
Dat betekent dat mensen gericht op zoek gaan naar die andere manier van paardrijden (en houden-van). Ze gaan zoeken op 'natuurlijk paardrijden' etc.

Het gros van onze klanten zijn volwassenen die jaren in een tradi manege hebben meegedraaid maar het toch echt op een andere manier willen gaan doen. Ze willen meer contact met het paard, communiceren ipv een mep met de zweep of een prik met de sporen geven. Het Grote Bewustwordingsproces is op gang gekomen, er is een zaadje geplant dat nu is aan het groeien. Mensen laten zich niet meer zomaar de wet voorschrijven, maar willen zelf beslissen, zelf keuzes maken, en ook kiezen daarin ook voor een stukje diervriendelijkheid.
Zo willen ze ook hun kinderen opvoeden. Veel ouders die hier komen wíllen niet eens dat hun kind op een tradi manege rijdt.

De meesten weten in eerste instantie echter nog niet wát ze precies zoeken,maar dat ze het anders willen staat buiten kijf. En dan zien ze het hier en alles valt op de plek. Zo willen ze het. En ze zien dat het allemaal zo moeilijk niet is, dat het niet méér is dan keuzes maken.

De reden dat ik geen lessen geef aan jongere kinderen (onder de 14) ligt oa in het feit dat wij daar de paarden niet voor hebben. Kinderen horen op pony's te rijden in een ongedwongen sfeer waar alles kan en mag en dat is bij ons beslist niet zo (hoewel ik zelf wel zo opgegroeid ben).
Ik houd er ook niet van als ouders hun kind op zaterdag om 9.00 uur komen droppen, de kinderen de hele dag rond de paarden hangen waarna zij worden opgehaald als de boodschappen binnen zijn, de auto gewassen en pa en ma een lekker rustig dagje gehad hebben. Zo wil ik dat niet, ik ben daar geen type voor (ondanks het feit dat ikzelf 4 kinderen heb).

Ik vind dat je het op beide fronten moet aanpakken; zowel bij de kinderen want deze hebben de toekomst, maar ook de ouders hierin 'opvoeden' en bewust maken.

Ik zou ervoor pleiten als er ergens in NL of B een volledig NH kindermanege in onze filosofie zou ontstaan. Jack en ik willen dat niet zelf opzetten, maar we willen er wel onze steun aan geven om 'iets' in het land te gaan ontwikkelen. Maar dan moet dat wel puur zijn en niet weer vanuit winstbejag.

Groet, Pien

Mooi verhaal Herman,

Het ging mij eigenlijk net zo.
Ik kreeg Zalitha vorig jaar Juli onder mijn "hoede".
Jong paard dat erg gespannen was, na 3 jaar op land te hebben gestaan, binnen 2 mnd, zadelmak is gemaakt, vrijspringen longeren etc.
Spanning alom!
De volgende keer (denk ik) zou ik het zelf een paard zadelmak kunnen maken.
Je werkt ernaar toe, en juist het subtiel werkt zo goed.

Ik heb de laatste tijd zoveel geleerd (dank Conrad).
Maar omdat Zalitha zo ontzettend gespannen was, wilde ik het op een rustige manier vol vertrouwen oplossen.
Ik ben om me heen gaan kijken en kwam op deze site terecht.
(dus mensen die open staan voor anders,zullen deze site vinden!
Ook geen toeval denk ik, het heeft helemaal zo moeten zijn.
En ik hoop op mijn manier weer een bijdragen te kunnen doen.
Ieder om mij heen krijgt te horen hoe ik het doe en waarom!!!!!!!
Ook nog even een compliment voor Conrad die het voor vele mogelijk maakt om in aanraking te komen met deze manier van trainen, juist omdat hij bij je thuis komt.

Het Belgen Doen en Nederlander praat vind ik wel erg ver gaan, je kan niet
iedereen over 1 kam scheren!
En ik voel me aangesproken!

De mensen die niet mee willen doen 20-4, staan daar niet open voor!
Zijn veels te gelukkig met wat ze bereikt hebben.
Daarom heb ik een hard hoofd in verandering alom.
Hopende op de olievlek waar Muriel het overhad, er zijn toch steeds meer mensen op deze manier bezig.
Wat denk ik heel goed zou zijn, is een vereniging opstarten en via wedstrijden, door heel het land andere laten zien wat kan.
Demonstratie's zijn erg mooi, maar gebeurd te weinig.
Hoe meer mensen ermee geconfronteerd worden hoe beter, en in wedstrijdverband is misschien niet de ideaalste oplossing maar wel een steeds terugkerend iets.

P.S. Ik hoop dat Eddy ook nog eens deze kant opkomt, hint hint!
Laat je vaardigheden zien, ook hier

Spirithorses schreef op maandag 31 maart 2008, 9:30:



Ik weet dat Zutphen hier idd ook last van had, die had toen een samenwerkingsverband gevonden met een kinderdagverblijf



die maneges zijn er!
twee op mijn witlijst, Zutphen en Holten...voor de kleintjes
Er moeten er meer zijn, maar wáár!Ze zijn er echt, die ouders die dat voor hun kinderen zoeken, maar dan moet er ook aanbod zijn..die mensen willen echt kunnen kijken op de witlijst of er zoiets bij hun in de buurt is

Zelf iets heel bijzonders meegemaakt, zaterdag

Op een heel andere plek iemand ontmoet die zag wat ik doe. Wilde komen kijken.
Ik dacht, die gaat het niet redden met de fiets, 15 km met de metro, en dan nog 5 km fietsen, met 2 kids.
Nou, wat denk je, 1 uur te laat want stevig verdwaald, kwamen ze het 3,5 km lange fietspad afgelópen, vanwege de harde wind.
Dát had ze ervoor over! Tis wat!
Ik hoop dat ze het volhoud
Ze vonden het heel erg leuk om de paarden zo in de ruimte te zien staan.

groetjes weer

Anita Cats schreef op maandag 31 maart 2008, 9:52:

Veldre was totaal respectloos omdat ze op 4-jarige leeftijd werd zadelmak gemaakt in ... amper 3dagen (!!!)
Veldre heeft i vrijheid heel mooie ganen, dus moest ze gelijk ook maar "aan de teugel" gesleurd worden.
2 maanden later wordt Veldre uit die manège weggekocht door de mensen waar ik ze uiteindelijk Van gekocht heb.
Zij hebben Veldre een mooi leven gegeven. Alleen maar bosritje, niks dressuurpronkerij, Veldre woest niet meer werken.
Ze had een lui-luxe-leventje. Had madame Veldre geen zin in een bosritje, dan ging het zadel ergelijk weer af.
Veldre heeft uiteindelijk nooit moeten luisteren. Ze is dan ook nog eens gezegend met een niet al te makkelijk karakter. Wel lief en bij momenten aanhankelijk, maar koppig !, supersterk en bereslim.

We zijn nu ongeveer 7 maanden bezig, en het lukt alleen maar omdat erzo strak consequent mee omgesprongen wordt.


En wat die praat- en doe-cultuur betreft, ik bedoel daar niks negatiefs mee.
Beiden zijn een andere invalshoek om met zaken om te gaan.
Van praten wordt je wijzer. Je deelt kennis die je inzichten verruimen.
Door te doen krijg je een rijke ervaring.
Het valt me gewoon op dat Nederlanders over het algemeen véél meer praten, om daarna pas beslissingen te nemen. Terwijl Belgen vlugger iets zullen ondernemen, om uit die ervaringen verdere richtingen te bepalen.

Al doende leert men, maar al pratend ook.

'k Zal den Eddy ne keer aan z'n vet zitten om hem richting Hoge Noorden te pushen.
_______
Herman