amar schreef op donderdag 28 februari 2008, 22:35:


Ik eet wel vis en geen vlees en geen melk producten.
Alle kalfjes worden te vroeg van de moeder weg gehaald (zodat zij de melk kan produceren voor ons) en de stierkalfjes worden snel vetgemest en opgegeten.
Over dier vriendelijk gesproken. Melk is tevens mens onvriendelijk zo blijkt.
Hieronder iets uit een (veel langer) artikel over de gevaren van melk producten:

http://www.zuiveloffline.nl/pcrm_mismetzuivel.html

http://www.animalfreedom.org/paginas/column/zuivelmythe.html

Melk is goed voor elk, we zijn er allemaal mee grootgebracht en drinken dan ook gemiddeld twee glazen melk per dag. Hiermee behoren we tot een van de grootste zuivelconsumenten van de wereld. In Nederland krijgen we bijna nooit iets te horen over de kanttekeningen die geplaatst worden bij het drinken van koemelk.

Kalk
De mens heeft calcium nodig om de botten te versterken om zo botontkalking ofwel osteoporose tegen te gaan. In Nederland wordt al vanaf de jaren '60 reclame gemaakt om veel melk te drinken voor sterkere botten

Prof. Walter Willett, voedselwetenschapper aan de Harvard University, onderzoekt al sinds1976 de relatie tussen zuivel en osteoporose. Hij zegt dat uit onderzoek blijkt dat er helemaal geen verband is tussen het drinken van veel melk en het voorkomen van botbreuken. Dat druist toch in tegen alles wat wij altijd gehoord hebben. En Willett staat hier niet alleen in. Prof. Colin Campbell, biochemicus Cornell University, deelt deze mening. Hij is zelfs van mening dat door de eiwitten in de melk, een zuur wordt aan gemaakt die juist voor een afbraak van het bot zorgt.

En dat blijkt ook wel uit het volgende: 12 op de 10.000 Nederlanders heeft een heupbreuk gehad. Ook in Zweden, waar veel zuivel wordt gedronken, breken veel mensen een heup. Namelijk wel 20 op de 10.000. In landen waar veel minder zuivel wordt geconsumeerd, zoals China en Japan, ligt het getal veel lager. In China namelijk 10 op de 10.000 en in Japan zelfs 9 op de 10.000.

Het staat vast dat het menselijk lichaam calcium nodig heeft voor zijn botten. Volgens Willet krijgen we al genoeg binnen via ons normale dieet. Het is in ieder geval belangrijk veel buiten te zijn om vitamine D binnen te krijgen. En veel groene groenten te eten. Een koe komt ook aan het calcium door het eten van groen gras.

Lactose intolerantie
Het overgrote deel van de wereld wordt trouwens ziek van het drinken van melk, ze zijn lactose-intolerant. Dit betekent dat zij de melksuikers, de lactose, niet goed kunnen verteren. Alhoewel moedermelk ook lactose bevat, kunnen baby's dat wel verteren. Dit stopt over het algemeen wanneer er gestopt wordt met borstvoeding. Behalve bij de Europeanen en Noord Amerikanen, zij zijn zo geëvolueerd dat ze melk kunnen blijven drinken. Maar was dat wel de bedoeling van Moeder Natuur?

Negentig procent van de Aziaten, zeventig procent van de Afrikanen en vijftig procent van de Zuid Amerikanen zijn lactose intolerant. Terwijl maar vijftien procent van de blanken niet tegen het drinken van melk kan. Maar liefst zeventig procent van de wereldbevolking kan helemaal niet tegen melk. En het is opvallend dat als je stopt met melk drinken, je lichaam vanzelf lactose-intolerant wordt.

Beide wetenschappers zijn ervan overtuigd dat het menselijk lichaam niet gebouwd is om koemelk te drinken.Volgens hen is koemelk bedoeld voor het kalf, net zoals moedermelk is bedoeld voor de baby.

Langdurige effecten
De samenstelling van koemelk is wezenlijk anders dan die van onze eigen moedermelk. Zo zit er veel meer groeihormonen in. En dat is ook niet raar, een kalf moet natuurlijk veel meer botdichtheid ontwikkelen dan de mens.
. . . . . .

In de Prehistorie werden na verloop van tijd dieren gedomesticeerd (aan huis gebonden). Dit om verschillende redenen: vlees, wol, botten voor wapens,..., maar niet voor melk want elke mens was toen lactose intolerant. De evolutie heeft ervoor gezorgd dat bepaalde mensen wel melk kunnen drinken, maar die evolutie is nog niet rond.
Groetjes

Coulash schreef op donderdag 28 februari 2008, 23:31:


Ik moet hier maar eens op reageren.
Ik ben opgegroeid als kleinzoon van een , wat we later keuterboertje noemden, maar wat in die tijd eigenlijk een normale bedrijfsgrootte was , als je geen Heereboer heette. Van 10 ha grond leefde toen een gezin. Wat melkkoetjes en jongvee, 2 paarden, kippen, 2 varkens, paar schaapjes, tig konijnen een zooitje schuurkatten tegen de muizen en ratten en een hond. Op feestdagen werd een jonge haan geslacht en mijn broer en ik vochten bijna om wie hem de kop af mocht slaan... Ikke Opa! Ikke!
Het kwam bij niemand op dat het misschien wat zielig was voor dat jonge dier, om op een maand of acht op een hakblok gelegd te worden en zijn hoofd gescheiden van zijn lichaam te vinden.
Bejjebelazerd! Het was feest en wij gingen lekker eten!
Veel later, in de jaren '80/'90 werd ik voorzitter van de kleindiervereniging. In die tijd waren de vooroorlogsen nog volop met hun hobby bezig, het fokken van konijnen of van kippen, zelfs duiven met brede borsten en alles wat een verkeerd kleurtje had in de vacht of een krom teentje of tandje teveel of te weinig in de kam kreeg als predikaat bij de jondierenkeuring 'pot' mee. Met andere woorden nutteloos voor het tentoonstellingsseizoen en dus slachten met die hap.
Ik heb het zelf vaak genoeg gedaan, wat moest ik met 30 hanen anders dan die waar wat aan mankeerde opeten?
Er bleven er per seizoen 2 of 3 over. En geloof me, een machtige Mechelse kalkoenkop haan van 8 maanden, of een fikse Sulmtaler smaken geweldig. Zo goed dat je eigenlijk nooit meer het lillende akelig witte vlees van een met zijn zwakke pootjes omhoogliggende AH kip wilt eten.
Maar sjezus, toen werden er opeens allerlei mensen lid die een konijntje in huis hadden, of misschien 2 op hun balkon, ipv 40 in hokken acher in de tuin. Die mensen zeiden waar zijn jullie mee bezig! Is dat dierenliefde? Ach nee, daar hadden we nog nooit over nagedacht eigenlijk. Moest dat dan?
Hoe ook mijn eigen mening was, ik zat met een clash van culturen binnen mijn vereniging. De niet slachters kregen steeds meer invloed omdat de tand des tijd verwoestend werkt.
De Mannuh gingen een voor een dood en als de vereniging nog eeen klein beetje reden van bestaan wilde hebben moest het omscholen.
Ik schoolde mee om.
Eerst begon ik te vinden dat ik hennetjes eigenlijk maar niet meer moest slachten, die hadden zo hun best gedaan door een aantal jaren eieren te leggen, dat het onbeschoft was om ze in de soep te laten eindigen. nog later werd het lastig om de overbodige hanen af te maken, ik heb toen nog een poosje een mannetje gehad , die ze van me mocht hebben als ik er 3 geslacht en klaargemaakt voor terug kreeg. en nu? ik ben geen voorzitter meer, nog wel ondersteunend lid omdat de vereniging goede dingewn doet door mensen voorlichting te geven , waarom ze hun konijntje beter geen stroomdraden door kunnen latren vreten enzo. Maar ik fok niet meer, doe niet meer mee aan tentoonstellingen en denk erom ik was goed!
En ik slacht niet meer.
Rundvlees is een uitzondering geworden, varken vinden we niet zo lekker meer en als we vlees eten is het kip, wat van geen kant op hoender lijkt en in blokjes of stukjes tot me komt. Vis eten we regelmatig, maar dat schijnt geen vlees te zijn en ondertussen wordt mijn roofdierschap als echte man steeds meer bij de poten van mijn stoel afgezaagd en komt misschien ooit de tijd dat ik geen vlees meer eet en het er nog mee eens ben ook! Mon Dieu!