Spirithorses schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:23:


Och Marianne , wat erg!
Veel sterkte met dit verlies , en veel sterkte de aankomende tijd....en verder weet ik het ook niet zo goed....

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:55:


Oh,nee ...
hoe snel dat het kan gaan als het echt mis is...
te snel om te kunnen verwerken wat er gebeurt gewoon.
Verschrikkelijk.
Veel sterkte...

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:18:


Van metamorfose tot afscheid ...
Heeft Apache het misschien voelen aankomen ...?

12 is geen leeftijd.
Het is eigenlijk nooit een leeftijd om te gaan.
Begrijpen is niet mogelijk, aanvaarden wel.
Maar dat vraagt tijd, véél tijd.

Verdriet en dankbaarheid zijn nauw met elkaar verbonden.
Dankbaar dat jij zijn baasje mocht zijn.

Sterkte, ...

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Herman schreef op dinsdag 26 februari 2008, 9:14:


Mooier als Herman zou ik het niet kunnen verwoorden! Maar in deze tijd helpen woorden maar weinig en brengt alleen tijd genezing!

Doch sterkte met het verlies van deze trouwe vriend!

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:18:


Hûh!!!??????
Owgossie!
Je had net zo'n mooi verhaal geschreven over zijn verandering!

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 26 februari 2008, 9:35:


PenS had wel een beetje gelijk, hij was niet lekker
heb je hem erg veel schinele's gegeven? Ik ben er altijd erg voorzichtig met inwendige klei, juist vanwege verstopping......zou hij dan te dik zijn geweest door zand/andere ophoping?
ooh, wat erg zeg allemaal! Laten we er van leren.
Heel veel sterkte Marianne!
groetjes Clarissa

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:18:


Ongelofelijk hoe snel zoiets kan gaan... Ik wens jullie héél veel sterkte de komende tijd bij het verwerken van dit verlies!

Sieta schreef op dinsdag 26 februari 2008, 9:48:


Wat vreselijk..... Veel sterkte gewenst.
Monique

Sieta schreef op dinsdag 26 februari 2008, 9:48:

Ook namens mij veel sterkte de komende tijd. Het is altijd weer erg om een dier te verliezen. Het is toch een lid van de familie.

heidy smid schreef op dinsdag 26 februari 2008, 10:07:


Oh k*t wat erg......
Sterkte!
Bianca

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:18:


Jeeje Marianne wat erg, van de week nog zulke mooie berichten over Apache en hem ten voeten uit beschreven. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte. Je kunt die dingen helaas niet voorkomen het is vreselijke pech.

Esther

Esther schreef op dinsdag 26 februari 2008, 10:10:


Inderdaad, sluit me bij alle reacties hieraan. 't Is allemaal zo verdrietig, gisteravond om half 10 hier een klein hamstertje overleden (was bijna 2 jaar) Verdriet bij m'n dochtertje, nog naar de dierenarts geweest. Antibiotica en vocht toegediend gekregen maar het mocht niet baten. Ik weet... een paard is niet vergelijkbaar met een hamster. Het verdriet van m'n dochter (Ivonne) hierover wel.

Sterkte met het verwerken hiervan. Het leven gaat door, en komt na de regen weer zonneschijn (alhoewel je dat op sommige momenten niet wil zien)
En daarbij.. verdrietig zijn mag! Huilen ook... (alhoewel het soms lijkt alsof dat tegenwoordig niet meer mag)

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:18:


waaaaaaaaat???!!!

Getver, waarom altijd!!!

Ik kan niets doen natuurlijk dan je alleen sterkte wensen!!

Elke dag als ik smorgen en savonds op de wei kom en ik zie alle drie paarden recht staan grazen, ben ik zoooo blijk dat alles (wellicht) ok is.
Mag er nie aan denken ....

Ontzettend erg voor je marianne!