Ans Jondral schreef :

Ans, met permissie, maar ik vind je eigenwijs. Je gaf zelf hier op het forum aan dat je het best moeilijk vond toen je Puzzle mee moest overbrengen naar een andere weide. Niet verkeersmak, kon zich amper gedragen etc. En jij vindt dat geen probleem? Jij vindt het dus echt geen probleem dat je een 2,5 jarige een praam op zijn neus doet bij de hoefsmid? Léér het hem dan. Léér hem vreemden leuk te vinden, zich te gedragen. Léér hem zijn voeten te geven, hij vaart er alleen maar wel bij. Voer belonen happerig? Dan ben JIJ degene die het hem niet goed aanleert want iedereeen weet inmiddels wel dat het eerst wat je een paard leert is dat hij niet aan je mag ziten of bedelen.

Denk jij echt dat wanneer ie 4 is dit ineens allemaal vanzelf over is? Ik zal je uit je droom helpen: het wordt alleen maar moeilijker op deze manier en dat creëer je zelf, kan Puzzle niks aan doen. Hij wordt alleen maar stoerder door zo weinig tegengas, sterker en zwaarder. En dan komt een los achterbeentje heel wat harder aan tegen jou.

Sorry dat ik het zeg, maar dit zijn de paarden die Eddy en ik aangeboden krijgen om ze manieren bij te brengen. Er zijn meer paarden zonder basis dan met een basis, en dit is weer zo'n voorbeeld daarvan: Wel een veulen, maar opvoeden ho maar.


Waarom schaf je je dan in godsnaam een blanco veulen aan dat alles nog moet leren als je weet dat je weinig structuur en tijd hebt?


Troost je. Als je NU het Parelli pakket aanschaft en ermee aan de slag gaat ben je vele malen goedkoper uit dan wanneer je Puzzle over 2 jaar naar een trainer moet brengen voor zijn (her)opvoeding omdat jij niet meer met hem kunt omgaan.

Harde woorden, I know, misschien dat ik je nu eindelijk eens wakker geschud krijg Je weet dat iedereen je wilt helpen, maak daar dan gebruik van!

Groet, Pien

Ik vind dat je wel heel fel reageert en heb het idee dat je alles nogal uit z'n verband trekt. Het maakte alleen een opsomming van dingen waar ik net wel aan werk met hem.
Dat zijn net de dingen die ik niet 'ok' vind. (Je reageert blijkbaar ook alleen maar op wat ik onder 'nee' schrijf.)
Waarom ik een veulen heb gekocht, is net omdat ik (naast de dagdagelijkse omgang) niet expliciet met hem bezig zou moeten zijn. Ik verwacht alleen dat hij braaf is in de omgang (bv. met voeren (in de groep), wat toen we hem net hadden echt een ramp was.) bij verzorging (Wat op dat hoefsmid-debacle na, allemaal goed gaat) en dat hij mee de weideverplaatsingen over de weg kan doen. Das al.
Voor de rest geloof ik nog steeds niet dat het essentieel zou zijn om vanalle andere dingen met hem te gaan trainen.

Dat happerige, vind ik zwaar irritant. En dat deed hij al toen we hem kochten. Beet zelfs toen. Dat is dus al verbeterd (Er zijn al periodes geweest dat het veel minder was) alleen durft hij weleens 'hervallen'.
Hoe ik hem dat kan afleren, weet ik inderdaad niet zo goed. Meestal negeer ik het gewoon. Maar hij doet het echt met alles en iedereen, ook met Charly en Tempête en elk voorwerp wat hij in z'n buurt krijgt, de godganse dag. En ook vooral als hij zenuwachtig is.

Praam bij de hoefsmid, dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Zoals ik al schreef. Zelf kan ik z'n hoeven te pas en te onpas vastnemen terwijl hij gewoon los loopt en dat maakt hem niet uit. Maar het was het 'vastklemmen' van de hoef tussen de benen van de smid, waardoor hij begon te sjotten. Dat klemmen is iets wat ik zelf niet doe, daarom ook dat dit onverwacht was. (+ dat hij al gespannen was dat er een vreemde persoon aan zijn lijf zat.) Dus toen hebben we wel een praam opgezet, ja. Weet best, dat jullie er anders over denken, maar voor mij heeft de gezondheid van een andere persoon nog altijd voorrang. (En Puzzle moest toen echt heel nodig bekapt worden, anders had ik het wel uitgesteld.) Volgens de smid was dat iets typisch voor jonge paardjes en zou het de keer daarna al wel beter gaan. Wat inderdaad zo was. De keer erna hebben we het zonder praam afgewerkt.

Wat er met hem op de weg gebeurd was, heb je wel gelezen. En dat was inderdaad helemaal mijn schuld.
Overmoedigheid. We hadden hem nog maar enkele maanden en hadden hem in die tijd nog maar een paar keer over de weg verhuisd. Maar telkens over zeer rustige weggetjes. Dit was telkens zo goed gegaan dat we wat overmoedig werden en een grotere verplaatsing niet goed hadden verbereid. En dan liep het inderdaad fout op de brug, waar plots een hele hoop dingen bijeen kwamen.
Maar dat is zeker iets waar we binnenkort mee verder gaan. (Moet ook wel omdat hij weer verplaatsingen zal moeten doen.) De laatste keer ging trouwens wel weer redelijk goed, toen zijn we ook een heel stuk door het verkeer geweest en was hij heel braaf.

Denk je nou echt dat mijn pony een onopgevoed gevaarlijk beest is?
Want dat is hij heus niet hoor. Anders zou ik nog niet eens overwegen om er andere mensen bij te laten.
Maar daar lig ik dus niet van wakker. Bij gewone dingen is hij echt wel te vertrouwen. Daarstraks heb ik nog strijk gelegen om de buurman die per ongeluk onze paarden had laten lopen op zijn grond (en tussen zijn eigen paarden) Er was er maar eentje die hij kon vastkrijgen en aan z'n voorpluk verplaatsen. Je mag eens raden wie dat was
Alleen is Puzzle nog niet toe aan bepaalde dingen en moeten we hem niet te hard pushen. that's al. Komt heus wel in orde.
Hij is hier ook nog maar 1 jaar hé. Is hier ook niet geboren. En niet alles is altijd te trainen. (beleefdheid bij voeren is bijvoorbeeld maar iets dat we de laatste weken weer hebben kunnen oefenen. want in de zomer krijgen ze niks etc...)

(En t'is natuurlijk ook afhankelijk wie je referentie is. Als ik het over Puzzle heb, vergelijk ik hem altijd met Tempête. Ik heb nu eenmaal maar 2 paarden. En Pête die was op haar 2,5 vééél erger dan Puzzle. En is nu echt het braafste paard dat ik ken. Ook bruikbaar als klimrek of schoothondje )

Ans Jondral schreef op dinsdag 12 februari 2008, 22:51:


Wat ik mis Ans, is een plan. Een manier van aanpak hoe je de dingen wilt gaan oplossen.
Je mag best zeggen dat ik me er niet mee moet bemoeien maar ja..... dit is een forum he .
Ik wil je adviseren om goed na te denken hoe je bv het happen op wilt gaan lossen, dat het bekappen na een praam beter gaat is meer geluk dan wijsheid. Ik ken paarden die niet meer aan te vatten zijn na zo'n mishandeling. Paniek op straat had geweldig verkeerd kunnen aflopen.
Het lijkt erop alsof je nu iedere keer achter de feiten aanloopt.
Ik zou eens goed gaan zitten om na te denken wat je het paard als eerste aan of af wilt leren. Daarna een plan maken hoe en wanneer je dat aan gaat pakken en dan het doen zonder van de rode lijn, je plan, af te wijken.

Piet
clicker timing is NOT forgiving. You get what you click, not what you
want

Piet schreef op dinsdag 12 februari 2008, 23:14:


Vraag jij toch wel net hetgene waar ik het slechtst vanal in ben, planning maken. Ik doe altijd maar wat. Als iets niet werkt, probeer ik iets anders.

Wat ik wel weet
Wat verkeer betreft ga ik gewoon verder doen als de laatste keer. Het probleem was vooral dat hij wanneer hij in de stress raakt, plots blind wordt voor wat ik van hem vraag. En hem dus ook met geen mogelijkheid kan kalmeren. Hij sluit zich dan af. Daarom dat hij toen ook gevallen is. Ik heb hem toen alleen op kracht bij mij kunnen houden, omgetrokken waardoor hij viel. (Het alternatief zou geweest zijn dat hij bovenop een groep wielrenners beland zou zijn.) Ik heb daarna wel met hem geoefend hier in't straat. (doodlopend) Hem opdachtjes geven. Voorwaarts-stoppen-halthouden-achterwaarts-weer voorwaarts etc. En dat deed hij heel goed. (Wist ik eigenlijk al) En dan ook geprobeerd in een straat waar af en toe een auto voorbij komt. Maar daar ging het dus telkens weer mis, zodra er een auto was. Wordt hij gespannen en van de ene op de andere moment weer oost-Indisch doof. Dus ik moest iets hebben waarmee ik zijn aandacht op zo'n momenten op mij kon vestigen ipv op die auto.
En daar gebruik ik dus worteltjes voor. Puzzle doet alles voor een worteltje.
Dus ben op stap gegaan met m'n zakken vol wortel en telkens als er een auto of fietser (of iets anders engs) voorbij kwam, stak ik een wortel voor zijn neus (met de hand waarmee ik hem leid) nog voor hij zich druk kon maken. Aandacht natuurlijk meteen bij de wortel, enge auto vergeten. Na een paar keer had hij het al door en zodra hij iets ziet afkomen raakte hij mij hand aan om zijn wortel op te eisen. Auto is dus nu voor hem gelijk aan wortel. Ik heb het daarna wel wat afgebouwd met de wortels. Maar ondertussen heeft hij er wel een gewoonte van gemaakt om telkens wanneer er iets is, hij mij aanraakt met z'n neus. En mij nogal onderzoekend aankijkt of ik nergens een wortel vandaan tover. Z'n aandacht houdt hij nu dus wel op mij. (Alleen dan om een andere reden.) En zo is hij heel braaf buiten.

Probleem is dan weer dat hij van die manier weer extra happerig wordt. Dus eigenlijk gebruik ik liever geen voedsel. (Want dat hij voedsel uit de hand krijgt is een hele grote oorzaak, geloof ik.) Maar heb nog niets anders gevonden om voedsel te vervangen.
Hoe ik dat gehap moet oplossen weet ik trouwens niet zo goed. Deze zomer was het veel beter. (Toen werd hij ook niet bijgevoerd.) Maar nu heeft hij het weer erg zitten. Charly moet het trouwens ook bekopen.
Hij weet wel dat ik dat niet wil. (Bij 'hé" of "nee" stopt hij ook even. maar je kan dat natuurlijk niet constant zeggen. Dus negeer ik het.) Vooral handen en dingen die los hangen of wapperen of bewegen (bv mijn schoudertas of de kap van m'n jas), vind hij reuze leuk om vast te nemen.
Meeste mensen zeggen ook dat je zoiets bijna niet kunt afleren. dat het zoiets als een stalondeugd is?
En ik heb er ook bijna geen controle op, wie hem dingen uit de hand voert.

Hoefsmid komt ook wel in orde. Ging vorige keer ook al redelijk goed.
Ik heb trouwens niet zo heel erg veel tegen een praam. Sommige handelingen 'moet' je nu eenmaal doen. (DA bijvoorbeeld) Natuurlijk probeer ik dan spanning te vermijden. Maar eens ze vies beginnen doen, is het hek van de dam.
Bij Pête bijvoorbeeld ook. Bij een inenting ofzo. Dan kan de DA 8 keer steken omdat telkens 't beest over de rooie gaat zodra ze iets voelt en je niet meer in haar buurt kunt komen.Naald valt eruit en kan je weer overnieuw. Kan je ermee blijven vechten. Dan heb ik liever dat hij even een praam gebruikt en dat het meteen gedaan is.
Bij een smid zou zoiets niet hoeven, heb je gelijk in.
Maar daar was ik echt verrast door, net omdat Puzzle zo gemakkelijk doet over z'n voeten. Ik had er zelf nog aan zitten vijlen en had me echt niet aan moeilijkheden verwacht. Als hij dan de smid half bij elkaar slaagt, moet je toch iets doen?

Tja, ik schrijf dat niet om veel zwarte kriebeltjes op papier te zetten, dat proef ik met de smaak van hete peper uit alles wat je over dit onderwerp schrijft..... Daar zit het probleem.
Vandaar mijn suggestie om het structureler aan te paken.
Think- Plan- Do, zo ongeveer DE basiswoorden van ons hele leven, wanneer we tot een resultaat willen komen.


Je overvraagt, je stappen zijn veel te groot. Als hij al gespannen wordt van een auto mag je niet verder gaan, maar eerst dat oplossen.
Hoe? Door hem te wennen aan verkeer.
Door bv haaks op een heel drukke weg elk stapje dat hij dichter bij de weg komt te markeren en te belonen en daarna omdraaien en weer naderen en hem een stapje verder vragen, zonder opbouwende stress of zelfs paniek waardoor hij zich afsluit. Door geduld te hebben en dit desnoods 20 keer te oefenen zonder aan iets anders te denken of te beginnen. Ben je 10 meter gevorderd? KLAAR, terug naar huis! Dus denk eerst waar en hoe je het wilt doen, dan hoe ver je tot die weg wilt komen, hoeveel keer je wilt oefenen en doe het dan ook zo . Niet meer, niet minder. Lukt het niet zover te komen, dan lukt het de volgende sessie.


Je bent ook hier met iets begonnen zonder je te realiseren dat van een voerbeloning ELK paard opdringerig, brutaal en schooierig en/of happerig wordt.
Je hebt de elementaire beginselen van het clickeren overgeslagen.
Je hebt hem niet geleerd waarom hij die beloning krijgt. Je hebt hem niet geleerd dat wanneer je een klik hoort , dat het geuid is wat zegt "Dit is het gedrag wat ik wil zien, hier krijg je een beloning voor. Zolang je dat geluid niet gehoord hebt, krijg je NOOIT een (voer) beloning. Het is niet bij me te halen, NOOIT"


Zie boven, het is gewoon je eigen schuld. Tig stappen overgeslagen en zomaar wat gedaan.
Dat kan nog leuk worden als je klaar bent met je studie


Iedereen voor z.n bakkes meppen of een praam opzetten die nog ooit ook maar 1 keer je paard met de hand voert. Mensen kun je namelijk vertellen wat ze wel of niet moeten doen met jouw paard. Als ze niet luisteren mag je van mij ongelooflijk agggggggressssssief worden
Mensen die zeggen dat je zoiets niet af kunt leren hebben er ook geen seconde verstand van.
Zodra je paard iets doet wat je niet wilt, vraag je ander gedrag, je duwt bv het hoofd een stukje weg en markeert wanneer het weg is en beloont dat. Gaat dat in 1 keer? nee, want hij snapt het niet in het begin. Gaat dat in 10 keer? Ja best mogelijk dat het kwartje dan al gevallen is. "Ah ik moet niet dat , maar dat doen want dat levert me iets op". Voor je het weet is dat ingesleten, als jij consequent bent.


Je moet voorkomen dat hij 'vies' gaat doen door hem te trainen.
Ik had onmiddelijk op de rem getrapt zodra ik zag dat het "voetklemmen" problemen ging geven.
Hij had de voet ook anders kunnen beetpakken en een jong paard nooit het idee geven dat hij zijn voet niet meer terug krijgt. HEEL stom van die bekapper. Hij is na een half uur weer weg en je hebt geluk als jij niet naderhand met de ellende zit.


Ook een injectie geven kun je trainen, wel zover dat ze zelf met haar body naar de spuit toekomt.


Dit is het argument wat vergelijkbaar is met het goedpraten van het gebruik van een scherper bit, een zweep, sporen, stal enz. Oftewel de gemakkelijkste oplossing voor de mens, zonder aan het dier te denken.

Ja, je moet zeker iets doen, wat je had kunnen doen was, die smid van je land afjagen en hem inruilen voor iemand die weet hoe een jong dier kan reageren of het gewoon lekker zelf doen.

Piet
clicker timing is NOT forgiving. You get what you click, not what you

Ans Jondral schreef op woensdag 13 februari 2008, 0:55:


Ken je het boek van Inge Teblick 'Grondwerk met paarden'. Staan hele goede tips in waarvan ik bijna wel zeker weet dat je er iets aan hebt. Zo te lezen wat je hier schrijft heb je een "fout" gemaakt (bij voorbaat een wortel voor z'n neus houden lijkt me niet verstandig)

Het is zo prachtig om met een voerbeloning te werken maar ook ik liep op tegen het probleem van de beloning willen opeisen. Door dat boek en tips alhier op het forum is dat opgelost.

Winsor weet wanneer hij iets krijgt, na de 'yes' en niet anders (hij werd in het begin ook opdringerig) Ook Nancy weet dat inmiddels alhoewel ze daar nog steeds moeite mee heeft (de vreetkanis ) Ben haar nu aan het leren te reageren op 'nee' en het voedsel te weigeren, wanneer ze wegdraait met haar hoofd is het 'yes'... en krijgt dan pas de beloning die ik notabene ook nog eens uit m'n andere zak haal.

Nu weet ik niet of het belangrijk is of je wel of geen controle hebt over wat anderen hem met de hand voeren, denk wel dat het belangrijk is dat hij weet wat 'jij' wel of niet wilt. Maar goed.. ik moet ook nog veel leren en sta aan het begin hiervan.

Aafke schreef op woensdag 13 februari 2008, 8:06:


Oh ja, link naar het desbetreffende topic alhier.

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/forumreader.cgi?selnaam=&selsub=Grondwerk+met+paarden&open=1&aantal=20&skip=0&forum=pn

Misschien heb je d'r wat aan.

Ans Jondral schreef :


Wie wordt gespannen? Jij of hij? That's the question.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat auto's NIET akelig zijn; als je ze niet akelig maakt zijn ze dat ook niet, net zo min als honden, flapperend plastic langs de weg etc. Als jij al je adem gaat lopen inhouden omdat er een auto nadert merkt je paard dat : "Hee, mijn leider is bang, dan zal er wel iets Ergs gaan gebeuren". Het gaat haast ongemerkt, soms heb je dat zelf amper in de gaten, maar paarden zijn zeer subtiel in het oppikken van dit soort signalen.


Leer hem door wat ik bovenstaand schreef dat de volgende stap is dat hij nu niet meer op jou of op de wortel gaat vertrouwen maar op zichzelf, daar heb je meer aan en dan hoef je niet zo op hem te lopen letten. Vraag zijn hoofd bij je zodat hij, als hij de neiging krijgt te gaan stuiteren, alleen maar met zijn kont van jou af kan draaien, wat kan er dan gebeuren? En elk moment van rust (uitademing) belonen; één woord, krabbel in de hals, weet ik wat jij gebruikt. Geen ellenlange verhalen om jezelf gerust te stellen, gewoon cut and dry, alsof jij dit elke dag zo doet, "goed zo", braaf, whatever, als je maar consequent altijd hetzelfde woord gebruikt voor beloning. Dan ben je niet zo afhankelijk van wortels of de moods waarin je paard nu weer is.
Oefen dit regelmatig (2 keer per week 10 minuten tijd heb je daar toch wel voor!?) vraag een kennis om met de auto, fiets, brommer langs te rijden. Maar vooral, JIJ bent de leider en jij moet het waard zijn om leider te blijven, dus jij bent evenwichtig, kalm etc (ook al klopt je hart in je keel, hoeft Puzzle niet te weten) enne, doe ademhalingsoefeningen op zulke momenten, tel tot 10, ach, tips genoeg.



Je geeft te weinig grenzen aan, Ans, je laat hém bepalen, dat moet je niet doen. Leer hem, om te beginnen een stap achteruit te zetten, en zijn hoofd van jou af te draaien.

Wat ze in de weide doen lossen ze het maar onderling op. Toevallig is Spirit nu ook in een enorm opdringerige fase naar Ophir (zijn vriendje) toe, hij wordt nu regelmatig op z'n nummer gezet door Ophir. Spirit blíjft dan steeds als een boomerang terugkomen en Ophir bijten, nou prima, als O er genoeg van heeft krijgt S een enórme ram van hem, daar heeft ie dan de komende 3 minuten niet van terug. Ik zeg niet dat jij moet gaan rammen, maar in feite doet Puzzle dat wel bij jou (happen) en dat mag wél omdat-ie nog zo klein en kwetsbaar is?


Niet negeren maar met hem bezig blijven. Het geven van een andere opdracht werkt nu niet zo goed want hij is in de klooimodus en ziet in alles spel en uitdaging om te etterbakken. Als je hem geleerd hebt snel achteruit te gaan kun je dat hier handig gebruiken: Vanaf nu mag hij nergens nevernooitniet meer in bijten, maar dan ook nooit he, dus ook niet op van die vertederende momenten dat hij zo leuk vasthoudt aan je capuchon en er zo koddig bij kijkt. Doet hij dat toch, maak jij gelijk op dezelfde seconde pas op de plaats (hij heeft inmiddels geleerd te stoppen) en zet jij hem een meter naar achteren op en snelle en wat overrompelende manier zodat hij geen tijd krijgt om te denken en te bijten. Beloon het zodra ie stil staat (jij bepaalt hoever achteruit, maar ik raad je aan het niet te lang te maken). Adem uit (hij ook), laat hem 3 seconden stil staan, beloon het stilstaan en vraag hem weer mee te komen en dat beloon je weer. Begint zijn gedrag dan wéér, herhaal je deze actie. En als het echt niet anders kan is er altijd nog te touwzwiepmethode waarbij jij hem niet zwiept maar hem tegen het touw laat aanlopen (ander uitgangspunt).

Bij alles wat je doet om het op te lossen moet je zéér consequent timen en lang genoeg volhouden, anders werkt het niet en wordt je paard steeds ongevoeliger voor je signalen.


Welnee, het is gewoon een jong paard dat zijn grenzen loopt uit te proberen, reden te meer om daar een einde aan te maken.


Dat is zeer irritant ja, bord ophangen aan de weide?



Ook niet bij een DA, ja creëert er alleen een grotere aversie tegen hoefsmeden en DA's mee, verder schieten jij en je paarden er helemaal niks mee op! Voorkóm dit soort situaties dan door het zelf te oefenen, laat het niet afhengen van de hoefsmid of ene DA, dat zijn nooit de juiste momenten om zoiets te oefenen; er is druk, tijdsdruk, vreemd persoon etc. En ik zou de hoefsmid zeggen dat jij niet wilt dat zijn been wordt ingeklemd. Vind ik zowiezo raar, wij klemmen nooit een paard tussen onze knieën, we houden gewoon die voet vast.

Weet je waarom hij rustig wordt van de praam? Hij heeft pijn aan zijn lip van het getwist van de praam en als reaktie op die pijn gaat het lichaam endorfine aanmaken. Bijvooirbeeld ene vrouw die ligt te bevallen maakt ook endorfine aan, maar dat betekent niet dat zij geen pijn ervaart, het wortdt er alleen draaglijker door.

Dus wordt er weer beweerd dat de praam endorfine teweeg brengt, ja, zo kan ik het ook, ze slaan het pijngedeelte voor het gemak maar over.
Dus jij vindt het geen probleem dat jouw paard pijn heeft als zijn hoeven bekapt worden, de DA komt, hij/zij een injectie krijgt etc?


De smid vriendelijk verzoeken te stoppen met warmee hij bezig is, het zelf zo goed en zo kwaad als het kan afmaken (of niks meer doen als je paard over de rooie is) en de volgende dag beginnen met oefenen. Als jij het belangrijk vindt dat Puzzle wel zijn voet moet laten inklemmen kun je dat dus maar beter zelf oefenen.

Groet, Pien

Ik wandel ook nog wel eens met Zalitha.
Erg leuk, Djibo ook mee en met z'n 3en op stap.
Nou hebben wij een leuk stukje in de buurt, parkachtig, met speeltuintjes onder je en de snelweg boven je.
Spannend!
Ook op en afdalingen.
Zalitha best groot en jong, ietswat gespannen, maar zo braaf.
Puur door al het oefenen.
Het simpele halt ga en terug.
Wat is dat belangrijk!
DAT zijn de gehoorzaamheidsoefeningen.
Ik hoef dat niemand te vertellen, het is gewoon genieten als je je paard zo onder controle heb, ik vind dat kikken!
Ook de afdalingen naar beneden kan ik pas voor pas regelen, Prachtig.
Ik vertel dit omdat je zo kan genieten van een getraind paard.
Ikzelf vind dat zo belangrijk, ook met Djibo (ridgeback), of ik op Zalitha zit of ernaast loop door het dorp Djibo loopt altijd los bij ons.
Stoepranden, rechts alles wat ik lopend of naast de fiets consequent met hem geoefend heb, heb ik nu ook profijt van.
Laats weer met z'n 3en op pas, zeg ik op het laatste moment Wachten tegen Zalitha..
Wachten?...dat woord kent ze niet eens, ik verwarde Zalitha met Djibo
Gelukkig niet overreden

Hey Ans !

Ik ben geen schrijver op dit forum ... wel een fanatieke lezer. Ik heb ook een veulen, een arabische volbloed hengst. Nu 1,9 j. Ik beschouw mezelf helemaal niet als een "deskundige" in het opvoeden van paarden. Ik probeer gewoon héél véél te lezen, goed te luisteren en te kijken.

ELKE dag "oefen" ik "iets" met onze kerel. Soms hele kleine dingen die, zoals Piet zegt, een voorbereiding zijn voor de "grote" oefeningen. En "oefenen" is eigenlijk vaak in het "samenzijn" duidelijk de grenzen aangeven : "Nee, bijten kan niet !", "Nee, opdringerig zijn, kan niet !" ... Ons veulen kent door het dagelijks "samenzijn" het woord "Nee" hééééél goed (zelfs vanop ettelijke meters afstand) en dus hoeft er niets fysiek aan te pas te komen (slaan, zwepen, pramen, ...).

Je hebt het moeilijk om te plannen ... wel, naar mijn bescheiden mening is het toch belangrijk dat je grondig nadenkt en vooral plant en structureert ! "Mijn paard heeft problemen met fieters ?" OK, nadenken ... en het probleem in hele kleine stukjes breken : eerst een fiets tegen het hek van de weide zetten. Geen probleem voor het veulen ? OK, dan op afstand naast de fiets doorwandelen. Dan alsmaar dichter. Dan fiets laten besnuffelen. Dan fiets opnemen en eens aan de wielen draaien. Dan ... dan ... dan ... En dit kan misschien in enkele dagen, misschien ook in enkele weken. So what ? Je bent met je veulen aan het communiceren. Echt plezant want je relatie met hem groeit !

Ans, ik weet niet of je er iets aan hebt, want, zoals gezegd, ik heb helemaal niet de ervaring van de "Pieten", "Pienen", "Eddy's", ... van dit forum en ben vaak blij om hun reacties te lezen en er weer van te leren.
Eén ding wil ik je wel meegeven : ons veulen heeft ONS geleerd dat het rijden van een paard bijzaak is en dat het communiceren, opvoeden, grondwerk of hoe je het ook mag noemen de essentie en het plezier is van omgaan met paarden !

Groetjes en nog veel succes met je paardjes !

Ans Jondral schreef op woensdag 13 februari 2008, 0:55:


Ans toch ? Je hebt ni zo héél véél tegen de praam .Inderdaad sommige handelingen moeten worden gedaan maar zéér zeker niet op die manier hoor .'K stel voor dat je je een gedegen trainingsmethode eigen maakt !Ook dat worteltjes geven bij auto's bvb . Je zou is moeten kijken hoe we oo Veldre haar benen aan het trainen zijn ?Komt geen praam aan te pas hoor ! En geloof me dat is een straffe madam in deze zaken !

Piet schreef op woensdag 13 februari 2008, 7:52:


Dat is dus exact wat ik gedaan heb.
Hij stond toen op een wei hier in't straat. (=Doodlopend weggetje, die op drukkere straat uitkomt.) Zoals ik schreef, die leidoefeningetjes en dan als maar dichter naar de weg toe en dan weer terug het weggetje in etc.
En toen reageerde hij dus ook zo op auto's. Zodra er een auto kwam, hals strak en gaat hij overal doorheen. (Sterke pony ) Dat hebben we zo blijven doen. Maar toen stonden ze hier een paar weken en moesten ze weer verhuizen omdat ze geen eten meer hadden. Dus moest hij wel weer over de weg. En toen zijn we dan toch maar met de wortels begonnen om die verplaatsing te doen.


Happerig was hij al. Al van de eerste dag dat hij hier rondloopt. Dat is niet iets wat hij is beginnen doen omdat ik hem worteltjes gegeven heb op de weg. (Alhoewel ik ook wel weet, dat dat nou ook niet dé manier is om het af te leren.)


Ik claim ook helemaal niet dat ik clicker.
We moesten gewoon een manier verzinnen om hem van de ene wei naar de andere te krijgen zonder ongelukken. En dat lijkt zo wel te lukken.
Ik moest iets hebben waardoor hij z'n hoofd naar mij toe zou buigen (zonder dat ik eraan moet hangen en trekken.) zodat hij zelf kiest om in mijn buurt te blijven. Meer was het niet.


Ga ik je niet in tegenspreken. Mijn schuld, helemaal verkeerd ingeschat.
Ik heb gewoon niet beseft dat het een probleem zou kunnen zijn. (Hij was net bekapt toen we hem kochten, dus het was zeker niet de eerste keer dat hij een smid zag. Doet heel makkelijk over zijn voeten en had een week daarvoor nog zelf aan z'n hoeven gevijld. )
En ik had de smid zelfs niet verteld dat hij nog zo jong was. Het was pas achteraf dat we beseften dat hij zo reageerde op het fixeren van z'n voet. Maar toen was hij al helemaal in de stress natuurlijk. (En dan blijft hij ook sjotten.)


Hebben we het al eens over gehad, dacht ik. Maar eerlijk, ik geloof daar niet zo in. Zodra de DA z'n auto voor de wei parkeert, weet ze al hoe laat het is. Dat heeft met die spuit op zich waarschijnlijk niet eens zoveel te maken.
Waarom ze dit is beginnen doen, weet ik niet. Ik heb haar zo terug gekregen na een verblijf in de kliniek. Daarvoor was ze ook gewoon braaf bij de DA.