Anita Cats schreef op zaterdag 2 februari 2008, 16:12:


Bedankt voor je berichtje. Fijn zo een reactie.
De clinic is 29 februari. Ik ga daar nog wel heen . Maar dan zonder mijn paard.

Anita Cats schreef op zaterdag 2 februari 2008, 16:12:


Ik had vandaag mijn fototoestel mee om voor vicky mijn sidepull op de foto te zetten. Maar daar is niets van gekomen. Wel heb ik foto's gemaakt van de verwondingen na het incident. Ik heb ze bij het fotoalbum geplaatst. Dan weten jullie waar ik over praat.

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 2 februari 2008, 17:39:


Het hoeft voor je paard geen trauma te zijn hoor! Ik heb het vaak genoeg meegemaakt dat paaarden weer vrolijk de kar in stappen nadat ze er iets verschrikkelijks in hebben meegemaakt. Geef je paard het voordeel van de twijfel en probeer het gewoon nog een keer, onbevooroordeeld, niet terughoudend. Het kan nl goed dat alleen JIJ nu niet meer trailermak bent...!

Ik vind het best mee vallen op de foto's. Gelukkig op de zijkant van het been en geen pezen geraakt. Ik denk dat het heel mooi kan genezen en ik denk niet dat er letsels over blijven. Piablo's been was veel erger gewond, die heeft wel littekens maar loopt terug helemaal rad.

En stom, ach ja...
Ik doe altijd eerst de achterstang dicht voor ik Piablo aanbind (ik laad alleen en hij moet voor me uit), en toch is het ook eens fout gegaan. Steigeren in de trailer voor ik aangebonden had, kont onder stang, was even heel eng. Gelukkig kalmeerde hij toen ik eenmaal vooraan was (ik kreeg de stang niet terug los) en kon ik hem een raar stapje vooruit vragen. Nadien wel osteopaat nodig gehad, had toch iets geforceerd.

Komt vast helemaal goed met je paardje! Sterkte!

Christel Provaas schreef op zaterdag 2 februari 2008, 19:23:


Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben inderdaad het vertrouwen even kwijt. Hopelijk komt dit snel terug.

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 2 februari 2008, 19:35:


@Patricia, haiiii,
Veel sterkte toegewenst door mij en ik hoop dat het meevalt en dat de wonden snel gaan genezen, doe rustig aan.
Groetjes van M uguet en de paardnatuurlijke paarden.

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 2 februari 2008, 15:59:

Nou, het leed is al geleden. Achterom kijken heeft weinig zin he?
Je leert alleen van de fouten die jij of anderen maakt.... Dit gebeurd jou dus nooit meer, da's het positieve van het verhaal.
Ja, ook ik heb weleens de neiging om door te gaan, vooral als het super gaat!
En precies dat is nu fout. En ook ik maak die fout weleens hoor )

Komop, er komen nog zoveel leuke dagen voor jouw en je paard!
En dat worden superdagen hoor, en dan kun je hopelijk lachen om dit.....

Ik was gisteren in het zonnetje lekker aan het bekappen..... En Chaser blijft, ook los, gewoon staan totdat je klaar bent. Maar nu die andere 'draak'!
Links kijken, rechts kijken, achterom..... stapje vooruit, stapje achteruit.
Je wordt al moe van het iedere keer weer op z'n plaats zetten en HO zeggen.
Paar raspjes gegeven..... dat lukte. En toen was ie braaf.
Op zo'n dag wil ie gewoon niet luisteren. En dan kun je op je kop gaan staan, het gebeurd gewoon niet. Kan ik beter genoegen nemen met 5 raspjes.... en dan stoppen.
Ik zie het al aan zijn ogen. Dan kijkt ie een soort lodderig.... zo van: dikke vinger!
Ik noem dat zijn koppige muilezelblik.

Vandaag dus weer gepakt, en in de inloopstal gezet. Met z'n hoofd naar voren.
Minder afleiding. Goh, een compleet ander paard.
Braaf z'n voeten optillen, kon zonder al te veel problemen beide voorvoeten keurig raspen.
Oh, hij probeert het wel hoor... Lichtelijk gaan hangen, of been terug willen trekken...
Gewoon nee zeggen, heel erg consequent blijven, en weer proberen.
Totdat de voet klaar is... en dan prijs ik hem de hemel in!
Poetsbeurt met een keiharde borstel, en een pavo weidekoek toe...
Nu is hij helemaal gelukkig, (wat hij is zo ongeveer de hemel inge MOOID) wij ook.

Morgen of overmorgen de achtervoeten.

Wat ik bedoel met dit verhaal, is dat jij het ook in stapjes weer op moet bouwen.
Je moet proberen een angst- of paniekreactie voor te zijn.
Dus stoppen op het moment dat het goed is. Belonen!!
En wegzetten.

Ach ja... stel je voor dat we nu allemaal volmaakt zouden zijn he??
Saaie wereld )

Groetjes,
Wil.

Wil schreef op zaterdag 2 februari 2008, 21:11:


Goed te lezen dat het toch wel menselijk is om door te gaan ondanks dat het goed gaat. Ben ik toch niet de enige.)
Ik heb hier veel van geleerd en probeer niet meer in de val te lopen om toch nog een keertje door te gaan.
Ik ga stap voor stap met haar aan het werk. Goed voor haar en mijn zelfvertrouwen en ik kijk er naar uit dat het ons weer lukt. Maar eerst even haar beentje laten genezen.

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 2 februari 2008, 21:28:


Ja hoor Patricia, en als je het echt de eerste keer niet aandurft om het weer te proberen kan ik je Conrad van harte aanbevelen. Als je eenmaal gezien hebt hoe hij een paard op de trailer krijgt, perfect gewoon. Stapje voor stapje, geen druk. En pas erin mogen blijven staan als ze volledig ontspannen zijn. Ze willen er dan niet eens meer uit!
Heel apart. Wat ik geleerd heb van hem is vooral ook op de spanning in de staart te letten. Hangt die staart niet ontspannen naar beneden, niet doorgaan.
Laat een paard windjes, ruik je een mestgeur, dan zijn ze gespannen.
Klinkt misschien raar, maar toch: als je erop gaat letten, gaan ze wel degelijk winden bij spanning.

Vandaag een mooi voorbeeld. Catcher staat in de inloopstal, aan drie zijden dicht.
Wij zijn aan het bekappen. Althans: ik. Jules houdt hem gewoon vast aan een staltouwtje.
Chaser staat daarnaast in het zelfbedieningsrestaurant lekker hooi te vreten.
Opeens schrikt Chaser zich het apezuur! Komt ineens de buurman aanwandelen...
Tsja.... dat doe ie anders nooooooooit!
Enfin, omdat Chaser schrikt, moet Catcher natuurlijk ook schrikken. Dus die schiet vooruit en staat pardoes ook weer stil. Tilt z'n staart op en laat een lekkere mestgeur los. Dat is echt het eerste wat ze doen!
(Nee, ik stond er niet onder. Zo slim was ik wel.)

Zie ie dat Chaser rustig staat te kijken wordt hij ook weer rustiger. Het kuddedier he?

Als je echt stapje voor stapje de trailerdraad weer oppakt.... en voor je eigen gevoel niet te ver ineens gaat, komt het wel goed.

Groetjes en succes!

Wil.

Wil schreef op zaterdag 2 februari 2008, 21:45:


stond de stroom weeral niet op ?!
tsk tsk !

Peter Donck schreef op zaterdag 2 februari 2008, 21:58:


Hihi... we hebben ons vanmiddag rot gelachen! Buurman heeft grote koppels schapen.
1 groep zijn er zeker zo'n 150.
Buurman wilde ze vanmiddag opsluiten in een grote paddock bij huis.
Maar.... de afrastering is al maanden kapot. Wij hebben daar al 2 x een op z'n kop hangend schaap losgeknipt met een draadtang. Ligt onderaan de heuvel, dus buurman kan het niet zien.
Vandaag was het kennelijk hekken repareerdag ;-0)
Maar voordat het zooitje schaapdicht was gemaakt.... zagen we 1 over het oude hek springen. Soepeltjes hoor... en waar 1 schaap over de dam is ))
Blijft een leuk gezicht... zelfs de laatste lammetjes sprongen er ruim overheen.

Tsja..... heeft ze toch een paar uur extra vreten opgeleverd. Dus uitbreken loont wel degelijk...
Jammer voor hun, de hekken zijn nu wel gerepareerd. Oh, maar schapen zijn vindingrijk. Kunnen ook op hun knieen liggend ONDER afrasteringen doorkruipen...

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 2 februari 2008, 15:59:


Ja nouja, bale, stom niks meer aan te doen. kan gebeuren
Misschien wel een idee om volgende keer transportbeschermers aan te doen, dat doe ik toch wel altijd bij mijn paard.
Tja succes , zal wel weer goed komen, altijd positief blijven,
zal misschien wel weer wat langer oefenen worden, maar het zal je wel lukken

Wil schreef op zaterdag 2 februari 2008, 22:12:


heb er zelf jarenlang gehouden
weet wel waarom niet meer !