Jul schreef op donderdag 24 januari 2008, 20:47:
>
> Het nut mijn lieve man is om aan te tonen dat niet ieder paard
> geschikt is om natuurlijk te bekappen. Ik houd mijn ponies op
> stal, train veel op straat, scheer ze en besla ze. Dit is een
> bewuste keuze die ik niet met je ga bediscuseren daar dit tot
> niets leidt (dat hebben we ondertussen wel gemerkt, niet waar?)
> Het merendeel van mijn klantenkring en die van mijn collegas
> hier in de regio houden de hun paarden, globaal, op dezelfde
> wijze.
> Nogmaals: ik bediscuseer niets meer, alleen evt na de wedstrijd.
Het sprookje van Campino.
- Campino de Held -
Ergens in Amerika - meer bepaald in Florida - leeft een opmerkelijk man.
Chester Weber is zijn naam, nauwelijks 33 jaar en al jaren aan de wereldtop in 4-span rijden. Zijn palmares is enorm.
Weber heeft een paard dat zo mogelijk nog véél opmerkelijker is dan Chester zélf, Campino.
Campino is verantwoordelijk voor het merendeel van Chester Weber's successen eind jaren '90 tot het begin van dit nieuwe milennium.
- Campino op rust -
In 2004, Pino's 17de levensjaar - Campino heeft dan de reputatie tot één van 's werelds beste menpaarden te behoren - mag Campino genieten van een welverdiende rust. Wedstrijden hoeven niet meer zo. Respect en dankbaarheid van het baasje jegens zijn paard.
Campino mag en zàl nooit verkocht worden. Maar hij mag ook niet zomaar ineens worden stilgezet...
- Ondertussen in een land, ver van Campino -
Ergens in Nederland woont een eenvoudige maar hardwerkende werfopzichter, Gerard Leyten. Zoals elke jonge kerel droomt Gerard ervan ooit zijn boterhammekes met beleg te kunnen verdienen met zijn passie: De mensport. Al zijn vrije uurtjes gaan hier dan ook in op. Aanvankelijk enkelspan, later dubbelspan.
Gerard is een goede menner. Dat blijkt al gauw uit zijn resultaten, waardoor hij in 1999 de overstap kan maken naar de Nederlandse nationale tweespan competitie. Zijn topprestaties gaan niet onopgemerkt voorbij, en dat resulteert in 2001 in WK-deelname met een zilveren team medaille als beloning.
2002, Chester en Gerard ontmoeten elkaar. Chester vraagt Gerard om zijn jonge paarden te gaan trainen.
In 2004 wordt Gerard's droom een levend sprookje. Door de samenwerking met Chester kan hij zijn eigen professionele trainingstal voor menpaarden openen in België tegen de Nederlandse grens.
- Campino als trainer -
Chester heeft nog een toemaatje voor Gerard. Campino wordt vanuit Florida naar België gevlogen om bij Gerard de rest van zijn leven in alle rust te mogen doorbrengen. Gratis en voor niks.
Campino wordt vanaf dat ogenblik nog dressuurmatig onder het zadel gereden. Campino is nog helemaal niet moe en zit nog vol energie. Hij blijkt ook nog eens een heel gunstige invloed te hebben op jonge onbeleerde paarden.
Campino mag vanaf dan terug in het span om jonge paarden mee op te leren. Hij heeft er duidelijk ook wel zin in. Zo moet hij niet de héle dag in zijn stalletje blijven.
Wedstrijden loopt hij niet meer, maar training geven, héél graag.
- Campino op reis -
Augustus 2007, Campino begint wat onregelmatig te lopen. De
DA wordt erbij gehaald, diagnoses gesteld, behandeling voorgeschreven met pijnstillers en ontstekingsremmers. Pino wordt terug op rust gezet in zijn luxestal. Het lijkt allemaal langzaam aan wat beter te gaan. Maar al gauw blijkt zijn toestand met ups en downs, met nadruk op down.
Campino wordt er ook niet vrolijker van.
Eind 2007 wordt er met Chester Weber overleg gepleegd.
De dag daarna, op 20 jarige leeftijd, hebben ze hem laten inslapen.
De moraal van dit droeve maar waar gebeurd sprookje:
Ja, Campino stond op stal,
Ja, Campino werd ook veel op straat getraind,
Ja, Campino werd geschoren
Ja, Campino was vierkant beslagen.
Ja hij ging dood aan de gevolgen van bewuste keuzes die topsporters voor hem maakte: een "perfecte huisvesting", "ideale verzorging" van hoeven en vacht, ...
Maar NEEN, men vindt het niet de moeite waard om tijd, energie én kosten te investeren om zo'n toppaard alsnog een kans te geven.
Conclusie, om het met de woorden van Jut te zeggen:
"De conditie van de hoeven, daar gaat het om. Als halverwege het ijzerpotenpaard, kreupel, mankend en strompelend zijn leven moet staken."
Ter staving van mijn verhaal, en dat er geen letter overdreven is over de wereldklasse van genoemde acteurs:
http://www.chesterweber.com/http://www.zadelkamer.nl/viewtopic.php?p=84845&sid=e67b2205a8f37857d32bb1771f680ce7http://www.blakheide.be/nlmennena.htmHerman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."