Frans Veldman schreef op dinsdag, 31 augustus 2004, 12:42:
> Piet schreef op dinsdag, 31 augustus 2004, 9:58:
>
>>> De methode die ik gebruik (
Parelli) leidt ertoe dat je paard
> altijd wel wat onverwachte "hindernissen" tegenkomen, een
> verdacht stuk landbouwplastic, you name it, en dan ben je blij
> als hier een soort "standaardprotocol" voor is dat je paard al
> kent.
Ik heb het gezien, en was niet onder de indruk. Wil jullie graag helpen zo goed ik kan met Khani als jullie willen dat die net als mijnes wordt (sorry, ben net Xenophon en vind dat merries bestaan voor seks en in de wei horen kinderen te krijgen. Rijden doe je met hengsten, niet ruinen dus. Seksistisch he?
)
>
>>> Ik zou me zo kunnen voorstellen dat bij een slim paard clickeren
>>> verkeerd uitpakt. Weigerachtig gedoe heeft namelijk tot gevolg
>>> dat de clicker te voorschijn wordt gehaald, en de clicker
kom nou toch, ik héb niet eens zo'n ding. Nooit gehad.
>
> Niet voor het weigeren, maar toch wel als hij het daarna goed
> doet? Dus netto scoort hij toch meer snoep als hij eerst weigert
> dan wanneer hij het altijd goed doet?
Heb je me snoepjes zien uitdelen?
Toch doe ik dat -
in het leerprocesWat er op al die "clicker"-websites staat is nauwelijks meer dan een oneindig overschrijven en in herhaling vallen van wat ik als het allereerste begin beschouw.
Wat we al weten is klaar; je kunt toch niet aan de gang blijven? Vergelijk het nu es met kinderen op school... toen ik op lagere school zat werd er geparafeerd als we een opdracht goed gedaan hadden en af en toe kregen we een mooi plaatje om in ons schrift te plakken ... of vergelijk het met in de reklame gangbare methoden... operante conditionering pur sang!
Van extinctie heb ik weinig last. Misschien komt dat wel omdat ik me niet gebonden voel door target en brigde, en even zo vrolijk óók de elementen gebruik die de firma
Parelli "geclaimd" heeft.
>
> Clickeren heeft zeker zijn plaats, maar voor gebruik tijdens het
> rijden ben ik er zeer sceptisch over. Als het al werkt dan lijkt
> me dat nooit leiden naar het ultieme paardrijgenot.
Hoe kan dat nou? We hebben zojuist dit weekend samen een leuke rit gemaakt, en je hebt mijn hengst kunnen meemaken. Je hebt me af en toe wat tegen hem horen zeggen (het communicatief eindprodukt van de weg: cue-->categorisering-->benoeming), je hebt kunnen zien dat hij ook doorloopt als ik me omdraai om met jullie te kunnen praten, etc. Ik heb zelfs nog gezegd dat ik helemaal geen "goede ruiter" meer wíl zijn - omdat ik liever met mijn beste vriendje dan als ruiter op mijn paard op stap ga.
Ik "doe" geen
Parelli, ik "klikker" niet, verdom het me onder te laten brengen in een "methode"-label, ik geef juist zoveel mogelijk vrijheid in combinatie met wat ik aan
leer en
communicatie mogelijkheden weet. Daarom ben ik ook zo mordicus tegen het substantieel gebruik van bitten (behalve dus als een evt.
zeer tijdelijk ondersteunend leermiddel) geworden. Dat brengt me bij: waarom zijn jullie wel 100% tegen hoefijzers maar niet 100% tegen bitten, beide attributen uit een tijdperk dat we achter ons kunnen laten nmm?
>
> Hoop dat ik zo mijn gevoel een beetje duidelijk heb kunnen
> maken.
Ja hoor, ook jij hebt recht op gevoel
Maar als we het niet over gevoel hebben doch over wetenschap komen we wat sneller verder en leren we van elkaar.
>
> Groeten,
> Frans
Groetjes ook weer, Egon
Warboel
