Caatje schreef op dinsdag 8 januari 2008, 15:53:


Ze krijgen twee keer per dag wat geweekt voer. Eigenlijk om Lolita, zij is te mager en moet nog een veulen melk geven, zij krijgt bietenpulp+grasbrok+lijnzaadbrok (= Equifyt Zupa) en een poeder van rijstkapseltjes ofzo, 'stabilized rice bran' wat zogezegd weinig zetmeel en suikers bevat en veel (goeie) vetzuren, dus veel energie en hopelijk niet te zware glycemische belasting.
Cesar en Huppel krijgen om hun bezig te houden (en bij Cesar tot voor kort ook nog om medicatie erin te kunnen geven) geweekte grasbrok (Equifyt Herbs). Jaja, Huppel heeft een eigen emmer nu!

Als alles helemaal goed gaat mag hij na twee weken naar huis.

Groetjes,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 8 januari 2008, 10:39:


En nu gewoon hopen dat deze voorspoed zich doorzet en hij er gewoon weer bovenop komt!

Succes Nathalie!

muriel schreef op dinsdag 8 januari 2008, 10:49:


) hardstikke strafbaar!

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 8 januari 2008, 12:14:


Poeh, wat een verhaal! En wat heb je snel gehandeld zeg! En wat goed dat hij het zelf zo duidelijk aangaf!!
Erg he, als ze zo snel ademhalen van de pijn... Je hebt het nooit meegemaakt maar je WEET gewoon dat het pijn is!
Och, moet ik meteen weer aan arme Chaser denken... die stond ook pijn te lijden en flink te zweten toen ie nét zo radicaal van z'n ijzers af was gehaald....
Ik wist ook gewoon dat ik er ditmaal pijnstillers in moest stoppen....

Bah.... wat een schrik he?? Nou, hopen dat hij zo goed door blijft gaat!

Wil.

Beste Nathalie,
Bedankt om te antwoorden! Hoe gaat het nu met Cesar? Ik duim heel hard mee dat hij spoedig herstelt!

Ivm je antwoord, bij mij hadden ze niet over lactaatwaarden in het buikvocht gesproken, ze was wel uitgedroogd, als je haar vel vastpakte bleef het langer staan . Thuis lag ze helemaal plat , dus het was onmogelijk om ze nog even een deken op te doen, ze was ook volledig onder de modder van het rollen en heel koud ook..
toen we daar aankwamen vroegen er eerst een assistent (de chirurg was nog bezig) of ik een operatie zou zitten..Ik zei dat ik erover moest denken want dat ze al 20 was etc en dat ik natuurlijk een behandeling zonder operatie prefereerde als dat mogelijk was (stom van nog te denken dat dat mogelijk was, de veearts thuis (koeienveerarts, grrrrr!!) had gezegd dat dat nog mogelijk was..

de chirurg uiteindelijk legde toch ook de nadruk op de hoge kostprijs in vergelijking met de slaagkansen. Die kostprijs had ik er graag voor over gehad , het onnodig lijden niet.
En ik denk dat we daar misschien niet op de zelfde golflengte zaten, ik had zo het gevoel achteraf dat hij op geen enkel moment emotie toonde over het paard (misschien is dat ook wel te veel gevraagd?), hij was heel "sec" en sprak ook over lange termijn overleving 6 maanden tot 1 jaar..

Achteraf had ik toch liever naar merelbeke gegaan, maar ze was zo slecht dat ik dacht dat ze de rit niet ging overleven en Ternat was dichter.
Ook omdat ze in Merelbeke altijd een autopsie doen en dat ze hebben ze dus nu niet gedaan dus ik zal nooit weten hoe het er vanbinnen uitzag..

Sorry voor de lange uitleg en nog eens bedankt om te antwoorden he!!
marie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 8 januari 2008, 20:45:

Marie schreef op woensdag 9 januari 2008, 9:40:

Stap eroverheen, Marie. Je hebt gedaan wat jij het beste achtte voor je paard. Klaar. Het valt je niet te verwijten, je hebt je paard sowieso veel lijden bespaard.
Er nu over doormalen betekent wroeging toestaan en dat is een eenrichtingsemotie. Ik ken het. Niet doen hoor!