Solita schreef op vrijdag, 27 augustus 2004, 23:41:


Dank je wel, Solita. Ik denk dat dit een goed antwood is, het stelt me in ieder geval gerust. Shiny is het eerste paard wat ik zelf opvoed en het voelt hetzelfde als met mijn eerste kind. Maar dat is ook goed gekomen, dus waarom met hem niet. Maar twijfel alom natuurlijk. eeeh diervriendelijk...... nee hier ga ik toch voor natuurlijk :)
Piet

naar aanleiding daarvan een vraag gesteld. Het was maar een klein
verhaaltje en ik kan me voorstellen dat het in de stroom van
discussies aan de aandacht ontsnapt is. De vraag is eigenlijk nogal
wezenlijk voor me. Daarom, lees het nog eens en als iemand een
antwoord weet, graag!

Hoi Piet,
Dat bericht ging toch over het wel en niet door de plassen lopen? Ja, heeft
me aan 't denken gezet, maar ben er nog niet uit. Ben benieuwd of anderen
hier al op gereageerd hebben...
gr, Peet

Piet, ik ben verdorie weer vergeten te antwoorden terwijl ik het toch heb
gelezen.
Geen excuus maar de grote stroom van berichten maakt het soms wat
onoverzichtelijk voor me.

Het antwoord moge duidelijk zijn: jij hebt zeker invloed in deze zaak
aangezien het ge emmer begint zodra je hem gaat leiden. En je begrijpt
natuurlijk wel dat dit niet een schop onder je kont is maar een begrijpend
aaitje over je bol.

Om dat te testen: zoek eens iemand die totaal onbevangen heel zeker weet dat
je paard door de plas gaat en laat die persoon je paard leiden.
Film het gebeuren zodat je kunt uitsluiten dat je zelf fysiek aanwezig moet
zijn want de kans is groot dat je paard jou toch nog 'leest' op afstand.
Maak ook eens een filmpje van jezelf in dezelfde situatie en kijk dan goed
door de ogen van je paard... Zou jij jezelf durven toevertrouwen aan degene
die leid op dat moment? (en dan wil ik niet heel de discussie aangaan over
"leiderschap en rangorde" en zo).
Kan het niet zo zijn dat juist jouw pogingen om met voer en 'braaf' te
werken in deze situatie toevallig net het idee bekrachtigen dat het toch wel
een verdraaid enge situatie is?

Even een zijsprong: Henry Blake verteld over telepathie in een verhaal over
een jong, niet goed getraind en slecht bestuurbaar paard dat hij telepatisch
naar de volgende hindernissen 'denkt' in een wedstrijd.
Maar zou het niet zo zijn dat in dat geval het paard feilloos de subtiele
veranderingen in zijn lichaamshouding oppikt en daarop reageert?
In 'mijn' tijd hoorde ik vaak de gevleugelde uitspraak: 'gooi je hart over
de hindernis en je paard volgt vanzelf'.

Enne... als ook die ander je paard niet door de plas krijgt is er denk ik:
- sprake van generalisatie, je paard vertrouwd gewoon niemand om mee door
het water te banjeren
- de persoon die je laat leiden laat wat steekjes vallen in z'n
doortastendheid maar ook dan is het video filmpje van belang om het eens
goed te kunnen observeren.

Als je er echt niet uitkomt met het door de plassen gaan, mail me maar. Dan
zal ik er m'n hoofd eens over breken. Let wel: gedragsbegleiders voor honden
werken met 'huisbezoeken', simpelweg om goed te kunnen observeren en
registreren. Ik kan niet op huisbezoek komen -tenzij je een ticket voor me
wilt kopen- en ben bovendien (nog) niet gespecialiseerd in paarden...

En net voordat ik deze mail wil versturen gaat een lampje aan. Jouw paard
kan ook alleen niet helemaal gerust door de plassen gaan aangezien heel z'n
houding opwinding aangeeft vlgs jou en die is afwezig bij rustig,
zelfverzekerd gedrag.

Be my guest..

@nita

http://www.geocities.com/gangenpaarden/voorwoord.html

www.paardnatuurlijk.nl

Frans, ik wacht met smart doch geduldig op de 'digest' versie van deze
berichten.

Piet schreef op vrijdag, 27 augustus 2004, 17:11:


Ik ken het probleem Piet alleen dan iets anders. Ik heb een merrie van een manege gekocht, en toen ik haar nog niet zo lang had ging ze als ik haar alleen in de bak zetten proefjes lopen, helemaal ingebogen achterhand er lekker onder. Ze deed dan zelfs een mooie uitgestrekte draf of een galopwisseltje. Ze deed het ook wel is onder de man (of vrouw dan in mijn geval) ze pakte het bit vast en ging zelf wat verzinnen. Terwijl ze voor mij nouwelijks wilde werken als ik die dingen van haar vroeg kreeg ik alleen maar een hoop verzet.
Inmiddels doet ze dat niet meer en loopt ze ook met mij op dr rug een mooi M proefje (zadel-, bit-, ijzerloos en voor al zonder sporen!) Ik denk toch dat het vooral aan het vertrouwen ligt want Harmke (engels volbloed geen Fries, kan d'r ook niks aan doen) had erg weinig vertrouwen in mensen.
ik hoop dat ik je nu niet heel droevig heb gemaakt.

groetjes helena

helena schreef op zaterdag, 28 augustus 2004, 14:17:


Nee :) dank je voor je bezorgdheid, maar ik ben niet droevig. Allereerst wil ik alle mensen bedanken die voor me hebben nagedacht hebben. Ik denk dat het rennen met een waas voor zijn ogen aardig in de buurt komt, terwijl de -doet ie et wel of doet ie et niet vraag- die op mijn rug geschreven kan zijn, ook niet uit te sluiten is. En ja, Helena, wat ik zelf al dacht dat het een kwestie van vertrouwen is, zou inderdaad ook kunnen.
In ieder geval heb ik weer iets om over na te denken.
Maar...... nu m'n verhaaltje van vandaag. wat aangeeft dat het met het vertrouwen geloof ik wel mee valt.
Vandaag een dikke 2 uur met hem gewandeld nadat we eerst de normale oefeningen gedaan hadden. Ik vind wel dat ik kan zeggen dat Shiny verkeersmak is. We lopen om ergens te komen altijd over een weg over zo'n rood stukkie fietspad, daarnaast loopt de rijweg. Hij loopt dan met een slap touwtje een anderhalve meter achter me aan. Auto's, motoren, het boeit hem allemaal niet. Nu kwam er echter een grote rode vrachtwagen op een meter langs, toen ging ie toch wel even dribbelen en kwam dichterbij me lopen. Maar de baas bleef ijzerenheinig doorlopen, dus zakte Shiny ook weer af naar z'n anderhalve meter. Daarna linksaf en weer rechtsaf een polderdijk op en kwamen we bij een plas over de hele breedte van de weg. Ik denk nou, we merken wel wat er gebeurt, plets, plets, plets, hoor ik achter me. Hoppa, zonder z'n hoofd op te tillen recht door de plas. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Gekke wezens he.... paarden :)
Piet

Piet schreef op zaterdag, 28 augustus 2004, 17:18:

Nee hoor, nu kon hij de bodem zien van die plas. Dan is deze niet eng, want hij weet dat zijn voeten veilig zijn dan.

Groeten,
ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 28 augustus 2004, 18:40:

Nee hoor, was een echte slikplas, niks bodem. Een en al bagger water.
Piet

Peet schreef op Fri, 27 Aug 2004 21:51:59:


Het wel en niet door plassen lopen is bij mijn paarden afhankelijk of ze het pad kennen waar de plas licht en dus weten dat de ondergrond hard is of dat ze er door de grond kunnen zien. Is dit niet het geval dan voelen ze even met hun hoef of neus of het mogelijk is. Aandraven in een plas die ze niet kennen doen ze dus ook niet.

Piet schreef op zaterdag, 28 augustus 2004, 17:18:

Nu kwam er echter

Super.

Weet nog zo al je vragen vlak voor je Shiny ging aanschaffen. Had jij gedacht dat het zo zou gaan?

Mijn verhaal. Mocht wegens grastekort in mij wei voor een paar weken de pony's in de wei van de buren zetten. Dochter van 7 met onze oude shet (voor het eerst samen het erf af) en ik met de Tinkerhaflinger jaarling (te koop) naar die wei toe. Het stuk over straat ging goed. Op het erf van de buren een groot stuk landbouwplastic en ik denk al: oei gaat dat goed met die meid van me. Zij ziet geen moeilijkheden en banjert zo met pony en al over het zeil. Ik zo bezig met dochter en shet dat ik met Bonny al over het zeil heenben voor ik er aan kan denken. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Terwijl met de oefeningen ze beiden moeilijk doen over het zeiltje van 2 bij 2 die ik dan gebruik. Zal wel op mijn rug te lezen zijn.

auf wiederschnitzel
Elsbeth

Piet schreef op zaterdag, 28 augustus 2004, 17:18:


Gelukkig......zeer herkenbaar Piet. Hoe was het trouwens in Duffel ? Groet, Pien

elsbeth flipsen schreef op zondag, 29 augustus 2004, 16:11:

Nee echt niet, ik had geen idee, denk ik nu achteraf. En dat heb ik nu eigenlijk nog wel es niet. Ik val elke dag van de ene verbazing in de andere. Ik had geen idee dat een paard zoveel, zo snel, kon leren. Ook geen idee dat zo'n jong dier zo'n gevoelig schepsel kan zijn. Dat je er zo mee kan lachen en soms zo veel geduld mee moet hebben.
Ik heb altijd mijn jonge honden zelf opgevoed en dat is ook prachtig, maar op de een of andere manier is dit heel bijzonder........

Dat bedoel ik :)
Piet