Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:


Jeetje! Wat nou ineens... ik kan er geloof ik ook even niks zinnigs over zeggen. Behalve dan dat ik me voor kan stellen hoe je je voelt nu. Dat het jammer is dat Vera's leven nu al zo moest eindigen, want ze had een fantastisch mens.
Maar helaas moet het soms om een of andere bizarre en onduidelijke reden niet zijn.
Sterkte!

Heel veel sterkte en kracht toegewenst, Trudy.

Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:


Heel veel sterkte met het verlies van Vera.

Jennet

Christel Provaas schreef op zaterdag 26 december 2009, 8:42:


Tja Christel, je verwoordt hier wel heel kernachtig waar het om gaat. Iets dat een ieder met een paard of pony met vergelijkbare problemen herkent. De keuzes, de beweegredenen, de gevolgen, direct of indirect. Iets dat ook het - voordat ik jouw berichtje las - onduidbaar gevoel van onbehagen veroorzaakte bij het lezen van Trudy's bericht.

Maar het ís een verscheurende spagaat. En de beweegredenen absoluut oprecht. Een keuze vanuit liefde. Met een waardeloze uitkomst.

Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:


Jeetje Trudy, heel veel sterkte...

Trudy, ik leef met je mee en wens je heel veel sterkte!
En, voor wat het waard is, ik had precies de zelfde beslissingen genomen, zelfs al had ik de uitkomst op voorhand geweten. Met heel veel liefde, net als jij.
Helaas mocht het niet langer zijn, ze wilde niet meer en met liefde heb je haar los gelaten. Nu resten jou enkel bitterzoete herinneringen, maar Vera is nu vrij...

Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:

Wat vreselijk Trudy...
Ik ben er stil en verdrietig van.
Ik wens je heel veel kracht de komende tijd!

Als ik iets voor je kan doen, je weet me te vinden.

Ook mij ken je niet,maar ook ik las altijd je verhalen over Vera.
Je bericht van vanochtend trof mij als een mokerslag.
Hoewel dit einde bijna onafwendbaar leek door de beslissing haar terug te zetten in de weide, hoopte ik dat het zover niet zou komen.
Ik begrijp het vreselijke dilemma waar je voor hebt gestaan, hier bij mij thuis heb ik een soortgelijk probleem moeten tackelen.
Lieve Trudy, leven is loslaten en dat heb je gedaan.

Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:


Tjonge Trudy, Hier wordt ik echt even verdrietig van.....
Heel veel sterkte ermee !

Trudy, ik leef met je mee... sterkte!
Böske

Christel Provaas schreef op zaterdag 26 december 2009, 8:42:


Hoi Trudy,

Ik heb je verhalen over Vera altijd meegelezen en moet zeggen dat ik hier van geschrokken ben. Respect voor je moedige keuze en sterkte voor jou!

Raymonde

Ook ik heb je verhalen altijd meegelezen... Vind het echt een moedige keuze. Heel veel sterkte!!

Zoë

Merel Stoffers schreef op zaterdag 26 december 2009, 11:00:


Als mijn toetsenbord nog een papiertje was en de toetsen een pen, zagen jullie hier een dikke druppel... Juist omdat jij zo verschrikkelijk intens kunt schrijven over je paardje en over loslaten......
Dapper noemden we je keuze: hoop dat het je er nu doorheen sleept!
Dikke knuffel van mij (raar om dat te zeggen tegen een vreemde, maar je berichtjesa hebben denk ik bij veel mensen hier iets losgemaakt!)
Bianca

Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:


Dit moeten vreselijke dagen voor je zijn!
Een groot verlies
Herinner ze zoals ze was en neem haar mee in je hart
Hele veel sterkte!
Eva Saegerman

Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:


Goh Trudy, ik leef met je mee!
Je hebt zo'n groot hart voor Vera gehad waarvoor ik je bewonder. Haar moeten laten gaan zal ongetwijfeld veel pijn doen.
Veel sterkte!!