Daisy schreef op vrijdag 6 november 2009, 10:57:


Ik heb angelique gisteren even aan de lijn gehad, ze dacht er serieus over om naar de kliniek te vertrekken. Ik veronderstel dat zij ons wel op de hoogte zal houden als ze even de tijd daarvoor vindt.

Cindy Helms schreef op vrijdag 6 november 2009, 13:05:


Beste allemaal,

Allereerst bedankt voor het meelezen en -denken.

Alcohol (in welke vorm dan ook) lijkt mij niet zo'n goed idee. Weliswaar wordt alcohol starks ook gebruikt voor de stal-ontsmetting en zou ik mij dus kunnen voorstellen dat het inwendig ook effect zal hebben, toch vrees ik daarvan dan ook schade aan organen. Bovendien kan ik mij ook voorstellen dat het "opruimen" van de alcohol juist ook een extra belasting voor haar zou kunnen zijn. Iemand riep iets over laatste strohalm oid en daar "parkeer" ik deze optie dan ook.

Voorlopig heeft Zandora waarschijnlijk een salmonella-infectie, iets wat vaak gepaard blijkt te gaan met een worminfectie en stress. Precies deze factoren zijn bij haar aan de orde geweest en ook de symptomen (koorts, diarree, vermageren, gebrek aan eetlust) duiden daar op.
Zekerheid over deze diagnose is er vooralsnog niet, want de uitslag van de mestkweek is nog niet binnen. Bovendien wordt deze besmetting niet altijd in de eerste kweek aangetroffen. Maar er is inmiddels, behalve met onze eigen DA en Cindy (nog bedankt!!), ook overleg geweest met de kliniek en alle deskundigen komen voorlopig op deze diagnose. En of deze uiteindelijk ook zal kloppen of niet, Zandora moet in eerste instantie "gestabiliseerd" worden ("herstel" is de volgende stap) en daarvoor moet de koorts naar beneden (vandaag nog steeds 39) en de (waterdunne) diarree bestreden worden.

Omdat Zandora nog niet aan het uitdrogen is (vaststelling DA), is het aan een infuus leggen nog niet aan de orde, iets waarvoor ze dan bovendien gesedeerd zou moet worden (dus nog een extra belasting). Om die reden is een kliniek-opname dus ook niet strikt noodzakelijk nu.
Verder is (in overleg met de kliniek) wel een behandeling ingezet zoals die ook in de kliniek toegepast zouden worden. De DA komt dagelijks (en zo nodige meerdere keren per dag) injecties in de bloedbaan geven (sterkste antibioticum en corticosteroiden) en de kleine meid "volgen". Aan haar drinkwater voegen we elektolieten toe en 2x daags krijgt ze (in pasta-vorm) iets tegen de diarree.

Ik denk dat dit voor nu een goed besluit is, want extra stess (een van de oorzaken!) is volgens mij het laatste wat we Zandora nu moeten aandoen. In een ziekenhuis kom je als mens ook niet echt tot rust (is mijn ervaring) en als je je beroerd voelt heb je toch het liefst rust aan je kop. En hoe lief de verpleging ook is, ik zou dan toch liever m'n eigen, vertrouwde mensen en omgeving om me heen hebben (sorry Esther). Nu kan ze haar koppie in m'n armen leggen als ze dat wil (en ik merk dat ze dan ontspant), maar ook aangeven als ze liever met rust gelaten wordt. De omgeving is niet onnodig onrustig (geen andere patienten) en de geluiden zijn vertrouwd.
Ik volg tot op de kruimel hoeveel en wat + wanneer ze eet en drinkt, hou de box zo schoon als kan (diarree zo snel mogelijk eruit), etc.
Ik hoop dat we haar er zo doorheen kunnen slepen; de komende dagen zijn erg spannend. Ik hou jullie op de hoogte als er ontwikkelingen zijn.

angelique hage schreef op vrijdag 6 november 2009, 15:14:


Dit lijkt mij een superaanpak Angelique! Nu duimen dat ze gewoon z.s.m. herstelt!

angelique hage schreef op vrijdag 6 november 2009, 15:14:


Ik wens je succes met die kleine, Angelique ... enne ... als ik iets voor je kan doen, laten weten hé?

angelique hage schreef op vrijdag 6 november 2009, 15:14:


Sterkte ermee hoor...
Groet Marlies

Aan het einde van de middag zakte Zandora door haar benen, haar ogenleden zakten steeds verder en uiteindelijk legde ze haar hoofd in het vlas/hooi (met haar neus recht naar beneden!) en sloot haar ogen helemaal. Ik ben naast haar gaan zitten en heb haar zachtjes geaaid, ze reageerde nauwelijks. Ik dacht echt dat het helemaal mis ging en heb daar zittend in tranen de DA gebeld.
Omdat ze vandaag wederom redelijk gedronken had en de diarree fractioneel minder dun was, zag hij het helemaal niet als een slecht teken, maar mogelijk dat ze nu eindelijk minder pijn had en de vermoeidheid kon toestaan. Hij vroeg mij haar te temperaturen en wat bleek: 37,5!! Ik kon m'n ogen niet geloven dus heb haar nogmaals getemperatuurd met hetzelfde resultaat.
Ze heeft een stevig dutje gedaan en vervolgens in een paar uur tijd een flinke berg kuil en een volle emmer water naar binnen gewerkt. En intussen heb ik geen diarree meer gezien.
Het lijkt er dus op dat ze erdoor is, maar ik durf pas te juichen als deze lijn morgen en de komende dagen doorzet.

angelique hage schreef op zaterdag 7 november 2009, 0:07:


Sjesus , Angelique , ik hoop met je mee!
Wat zul jij geschrokken zijn!
En wat ben ik blij dat het beter gaat!!!!!
Arme Zandora , geef haar maar een dikke knuf van mij oke?!

Ene , thuis is 10.000 maal beter dan waar dan ook , zelfs een zuster in hart en nieren weet dat !
Als het zo goed gaat , houd die kleine dan maar lekker thuis!

Ook een knuf voor jou , en slaap lekker!

Gr Esther

angelique hage schreef op zaterdag 7 november 2009, 0:07:


Jeetje... was even schrikken bij je eerste regels... ik dacht.. nee he???
Maar gelukkig is de rest van je bericht veel positiever!
Oh, wat zul jij geschrokken zijn zeg!

Maar ze eet!!! En dat is een heel goed teken!

Hou ons op de hoogte s.v.p.

Groet,

Wil.

van lennep schreef op zaterdag 7 november 2009, 0:54:


Dank je, ik slaap vanacht vast al veel beter dan de afgelopen nachten (elke nacht toch wakker geworden en niet meer kunnen slapen totdat ik even bij haar was geweest).
En die knuffel? Geef haar die maar zelf binnenkort, want ik hoop toch spoedig een nieuwe date met jullie te prikken (meeste brandschade is nu aan kant, nu weer dozen uitpakken...zucht).
Truste!

angelique hage schreef op zaterdag 7 november 2009, 1:00:


Daar hou ik je aan he!!!!

Gr Esther

Wil schreef op zaterdag 7 november 2009, 0:56:


Ja, dat kun je wel zeggen Wil, ik schrok me dood, eens te meer omdat het vrij plotseling kwam. Ik ben een groot deel van de dag in haar buurt geweest en had haar niet eerder zien wiebelen oid. Dus toen ze ineens echt door haar benen zakte en er zo bij ging liggen met haar neusgaten in het vlas/hooi en haar hoofd in een vreemde knik terwijl haar ogen dichtzakten, toen dacht ik echt dat ze had opgegeven.
Maar goed, ik realiseer me dat ze erg zwak is en ben benieuwd hoe ze morgenvroeg is wat de DA dan van haar zegt.
Ik hou jullie op de hoogte!

angelique hage schreef op zaterdag 7 november 2009, 1:07:


Hoe gaat het nu? We leven met je mee....

angelique hage schreef op zaterdag 7 november 2009, 0:07:


Dat klinkt wel goed, ja!
Fingers crossed!
Groet Marlies
Ps. Ik zou er ook van schrikken , hoor!

Vanochtend was haar temperatuur 38. Vanacht heeft ze weer een volle emmer water (met electrolieten erin) gedronken en redelijk wat hooi en kuil gegeten. Haar ontlasting is inmiddels "dunne kledder" en spuit niet meer horizontaal naar achteren, maar valt gewoon naar beneden (sorry voor deze smakelijke omschrijving). En voor het eerst probeert ze de stal uit te lopen als de deur open staat. Volgens mij dus goede ontwikkelingen, dat vond de DA ook toen hij haar vanmorgen bezocht (wel nog antibiticum en corticosteroiden in het bloed gespoten; als ze zo door gaat morgen alleen nog antibioticum). Ik ben dus erg hoopvol dat ze het gaat redden.

angelique hage schreef op zaterdag 7 november 2009, 10:44: