Michiel schreef op woensdag 21 oktober 2009, 19:47:


Je was me net voor MAAR daar heeft deze juffrouw weinig aan hé

Anne-Marie Vanaudenhoven schreef op woensdag 21 oktober 2009, 19:29:


Zijn hele leven !! IK heb geen einddoel met hem , met geen van mijn paarden of trainingspaarden trouwens ik zorg dat ik "naar het best van mijn vermogens" de beste resultaten verkrijg .Die zijn voor elk paard anders !Ik weet nu al dat Aram ongelofelijk intelligent is ,Lucero zéér leergierig met weinig fysieke beperkingen (zo lenig als een cobra) ZO werk je met elke hengst op een totaal ander niveau .Ik ken jouw paard niet MAAR laat hem mij zien zoals hij werkelijk is ,samen met jou zoals je werkelijk bent en ik kom op de proppen met een oplossing .En ...................'s nachts zo rond een uur of drie vier hé ,hoor ik ze samen beraadslagen tussen pot water en bak hooi

Anne-Marie Vanaudenhoven schreef op woensdag 21 oktober 2009, 19:29:


Welk einddoel bedoel je?
trudy

Dat is eigenlijk een goede vraag want het doel is inderdaad de weg zelf. Het doel is het welzijn van het paard te bevorderen door de verzameling van het paard (de weg); de systematiek van de daling van de achterhand (als gevolg hiervan komt het hoofd van het paard op de loodlijn).

DOEL is WELZIJN via de WEG van VERZAMELING.

Het paard wordt overtuigd om doorheen allerlei oefeningen (renvers, travers, schouderbinnenwaarts, piaffe, korte wendingen, snelle tempowisselingen, etc.) het gewicht te herleiden naar de achterhand, door buiging van schenkel en opspanning van buikspieren. Het knappe aan het hele gebeuren is dat de snelheid van verzameling ligt aan lichaam en geest van zowel ruiter als paard. Het is een nieuwe wereld waar perfectie, gevoeligheid en evenwicht een groot aandeel hebben, kijk maar naar de foto's van Ilias en Eddy.

In mijn vraag aan Eddy vroeg ik mij af of hij daar een aantal jaren op kon plakken en/ of hoelang hij daar ongeveer zou over doen? Een raming is altijd interessant, dit laat de recreatieve ruiter even nadenken over de belangrijkheid over de lichtheid, snelheid en kracht van paard en ruiter. Wedden dat een Spaanse hengst zich makkelijker kan verzamelen dan een haflinger merrie? De keuze van paard en ruiter is altijd een belangrijk aspect geweest in de rijkunst, zie de Spaanse Hofrijschool in Wenen, de Portugese Rijschool der Rijkunst, etc. Een 5-tal jaar zal dus niet misstaan.

Het is volkomen normaal dat een paard met langere hals en de neus naar voren wordt gereden. Zie rijmeesters als 'De La Guérinière', 'De Pluvinel', 'Cavendish', 'Steinbrecht', 'Oliveira', etc. Haha ... Petrus Bosman alias HC! Aan de teugel (oprichting met buiging van het hoofd), is een houding die het paard vanzelf aanneemt als hij daar aan toe is. Wanneer het paard vrijlijk vanuit zijn achterhand complexe oefeningen volbrengt en daarbij de hals steeds meer en meer kromt en het hoofd steeds meer en meer buigt, dan is het paard verzamelt. Na velen uren, kilometers, krachtinspanningen, etc. wordt dan de buiging van het hoofd bereikt en dit wordt later door velen aanschouwt als: waw! En dit is het ook ... want kijk eens naar wat er allemaal aan vooraf ging!

Vele ruiters echter vergeten deze weg af te leggen en zien het gevolg (buiging hoofd) als doel! Menig ruiter kijkt niet meer naar het welzijn van het paard en zijn fysiologische tekortkomingen (vergelijk de compacte, kleine paarden van vroeger eens met de lange, grote slungels van nu) en trekt het paard letterlijk in deze houding. Vraag deze mensen waarom ze dit paard afdwingen zijn hoofd te buigen en ze antwoorden 'Dat is mooi, vindt je ook niet?'.

Verzameling moet een automatisch, door het paard vrij gekozen houding zijn! Dat is het bewijs dat het paard zijn achterhand actief gebruikt. Dat is zo mooi aan wat Eddy nu laat zien, Eddy laat één van deze vele wegen zien, zijn weg.

Groeten!

Ik ken jouw paard niet

Misschien wel ja! Ik laat tegen dan nog wel iets weten, haha!

Anne-Marie Vanaudenhoven schreef op woensdag 21 oktober 2009, 21:19:


IK hzeb nog zo'n 2 compacte kleinerikken staan hoor , begin er stillekes mee deze winter .Anne marie ik hoop dat je onder je eigen naam schrijft !

Is dat een uitnodiging? Dan kom ik af joh!

Mijn hengst (P.R.E. - Cartugano) is helaas nog wat te klein daarvoor ...

JA en Neen eigenlijk, Anne-Marie is échte naam - achternaam niet.

Anne-Marie Vanaudenhoven schreef op woensdag 21 oktober 2009, 21:41:


OK, val niet in de val van pseudoniemen en hekjes om je achter te verstoppen

Anne-Marie Vanaudenhoven schreef op woensdag 21 oktober 2009, 21:19:
> Wanneer het

Welnee, de 'kromming van de hals en de buiging van het hoofd die na vele uren, kilometers' etc wordt bereikt is helemaal geen teken van verzameling. Het kan een gevolg zijn, het hoeft niet eens.
Verzameling staat los van hals- of hoofdhouding! Verzameling is een zwaartepuntverplaatsing in het lichaam, het zegt iets over de power, draagkracht en elasticiteit van de achterhand.
Goede verzameling is herkenbaar aan goed achterhandgebruik.
Goed achterhandgebruik is herkenbaar aan bespiering ervan.
Krommen en krullen hebben daar niets mee te maken.

Aan een losse teugel, waarbij het paard deze gebogen hoofdhouding opzoekt om zichzelf in evenwicht te houden, is dit 'verzameling'. (Maar je hebt wel een punt, het hoeft inderdaad niet een gevolg te zijn van de daling van de achterhand, vele ruiters dwingen dit inderdaad ook af.)


De houding van het hoofd is een direct gevolg van de mate van verzameling (achterhand). Ik had dit meer moeten beklemtonen als een gevolg, excuses daarvoor .

Voorbeeld: Een goed uitgevoerde levade (of poging tot: pesade haha ) is een zware oefening in verzameling die een paard enkel kan uitvoeren door zijn hoofd in een gebogen positie te brengen. Het hoofd van het paard heeft een belangrijke evenwichtspositie voor het paard (hoe meer de achterhand zakt, hoe meer het hoofd evolueert naar een buiging). Een paard kan onmogelijk een perfecte verzamelde levade doen met zijn neus in de lucht!

Buiging van het hoofd is een belangrijke houding die het paard enkel en alleen zelf in vrijheid mag aannemen. (De minste dwang op het hoofd verheft het evenwicht naar voren.) <=> Achterhand is inderdaad het belangrijkste aspect.

Anne-Marie Vanaudenhoven schreef op dinsdag 20 oktober 2009, 22:50:


Wat is er in godsnaam zo 'speciaal' aan met een 'hengst' door het bos te rijden?
Dit is ook gewoon een paard weet je.
Bij mijn kudde van 14 zijn er ook 3 hengsten,tussen 3 en 7 jaar oud.
Ik behandel ze net hetzelfde als de merries en de ruinen zonder enig noemenswaardig 'probleem'.
Ik bekap ze zelfs alle drie gewoon los in de weide zonder halster of touw met in de buurt o.a. ook merries van de buurman.
So...

Koen

N.B. Christel, ik bedoelt met buiging, gewoon een licht gebogen hals, met veel speling voor de loodlijn hé, geen krul hoor.

Een lichte buiging, .

O ja?!

Hoeveel mensen ken jij die met hengsten door een bos rijden V.S. hoeveel mensen met een merrie/ ruin?

Het zal snel duidelijk zijn. Maar inderdaad, hengst is ook een paard, I know. Dat mag eigenlijk niet meespelen maar toch (!) speelt het mee.

Anne-Marie Vanaudenhoven schreef op woensdag 21 oktober 2009, 22:31:


Een 'hengstige' merrie die gereden word door een onzekere ruiter in de buurt van een hengst gaat volgens mij even veel (of weinig) problemen veroorzaken dan die voorgenoemde 'gevaarlijke' hengst.
Het zijn toch allemaal 'pérdjes'!
En ik ben qua ruiter 'skills' niet meer dan een goeie boscrosser maar op dit vlak heb ik nog nooit één probleem gehad.

Koen