Geertje schreef op vrijdag 3 februari 2006, 12:11:
> Ik heb een gigantisch dominant paard, niet alleen tegenover
> andere paarden, maar ook tegenover mij. Zodra hij vindt dat ik
> te veel de baas probeer te zijn, dan doet hij gewoon niet meer
> mee. Dan wordt hij vervelend, gaat bokken of dat soort dingen.
Ik zou er gewoon eens mee gaan
Parelli-en. Je leert daarbij eenvoudige truukjes om zonder geweld hoger in rangorde te komen, meestal gewoon lichaamstaal.
Een van de dingen die zeer belangrijk zijn is: wie verplaatst zijn voeten wanneer? Zelf doe je al snel onbewust een stapje achteruit als het paard iets te dicht bij komt staan of je een klein duwtje geeft, maar voor paarden zijn dit ontzettend belangrijke signalen. Door bewust te worden van dit soort dingen kan de houding van je paard enorm veranderen.
Andere zaken zijn het via grondwerk laten uitvoeren van zijgangen. Paarden voeren nooit zijgangen uit, behalve door opzij te gaan voor een dominanter paard. Zijgangen zijn niet alleen goed als gymnastiek, maar veranderen ook de dominantieverhoudingen. Hetzelfde wordt overigens ook beweerd van achteruitlopen.
Wijken voor druk idem dito. Wie laat wie eigenlijk wijken? Duwt je paard vaak tegen je aan waardoor je (onbewust natuurlijk) een stapje achteruit of opzij moet doen?
Zet eens een statief met camera neer, om jezelf te filmen terwijl je bij je paard bent. Soms is het heel erg confronterend om naderhand te zien hoe gewoon in de dagelijkse omgang er dominantiespelletjes worden uitgevoerd, zonder dat je dat zelf in de gaten hebt.
Mijn Jack was ook "superdominant". Maar na twee maanden
Parelli kende niemand hem meer terug... In louter positieve zin dan natuurlijk!
> Ik probeer gewoon nooit hem te overheersen, dan werkt toch
> niet. Hij is mijn meerdere, en misschien is dat niet helemaal
> de bedoeling. Maar het werkt wel op die manier, hij luistert
> alleen maar als ik dat toegeef namelijk :).
Het kan dus wel degelijk anders, zonder daarbij je vriendschap met het paard te verstoren.
Groeten,
Frans