Els toch!

Myriam

Marlies Sanders schreef op dinsdag 7 januari 2014, 17:50:


Welke vraag? YHT?
Dat gebruikte ik al een poosje voor Guus, eens kijken of de harde manenkam en de semeklachten zouden verminderen. Daar zie ik geen effect van.
Ik dacht dat de jeuk/semeklachten zouden kunnen komen door de grote hoeveelheden pulp/luzerne/zemelen die ze krijgt omdat ze zo ontzettend vermagerde. Waarschijnlijk zit er melasse in en natuurlijk ook veel ijzer, ook weer niet goed..

Omdat ik geen effect op de semeklachten/jeuk zie, ben ik er nu mee gestopt (en de pulp/luzerne/zemelenprut is sterk verminderd) en ben nu ongeveer 2 weken bezig met magnesium van PN. Te kort om iets te zeggen over het effect.

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 januari 2014, 18:27:


Lastig he, Tineke, blijven zoeken hoor, je ziet maar dat ik na heel lang zoeken toch blijkbaar iets heb gevonden...
hier wel verbetering van huid (en hoeven dus)
en vandaag zomaar spontaan een fikse uitgestrekte draf....OK geen kilometers, maar je moet eens weten hoe goed dit voelde

Groetjes Marlies

EllyM schreef op dinsdag 7 januari 2014, 0:23:


Doils joint omega 3 olie op de dagen dat hij geen vis te eten krijgt (hij krijgt 1 a 2 keer per week vette vis als zalm, makreel, sardien of haring en daar zit genoeg omega 3 in).

Dagelijks phytonics joint comp, waar diverse dingen inzitten als glucosamine en dat andere waar ik de naam even kwijt van ben. Gondrio nogwattus.

Inmiddels hoeft hij dit voor zijn heup niet meer, de operatie is goed geslaagd en het gewricht mag nu als normaal beschouwd worden. Maar nu blijken zijn laatste tussenwervelschijven minder goed te zijn en krijgt hij het daarvoor op aanraden van de orthopeed.

Superleuk filmpje, en zo waar!
Je krijgt zoveel terug als luistert!
Groetjes Marlies

Bedankt voor de uitleg Nils. Shakira vind de gekruiste dus ook niet prettig. Toch wel jammer, gezien ik later, als ik groot ben, graag een tweespan zou hebben.

Ja, dat is het probleem. Heel leuk dat rolkur wordt verboden, maar de ruiters noemen het LDR en gaan er gewoon mee door. Denk dat daar meer helderheid in moet komen.

Het blijft een heikel punt met silja.
Ze heeft botwoekering aan haar knie, ten gevolge van een hele oude schade. Volgens de d.a. is ze ooit gevallen (mogelijk als jong paard) en heeft daarbij de spieren aan binnen en buitenkant van haar achterbeen gescheurd. Die spieren zijn daardoor stug geworden en trekken aan het gewricht, waardoor die woekering is ontstaan.
Volgens de kliniek niets aan te doen.
De foto's zijn nu alweer anderhalf jaar geleden genomen en in de kliniek gaven ze de keuze het paard daar te laten voor er een eind aan te maken of mee naar huis te nemen als grasmaaier. Trainen was geen optie.
Ze belast noodzakelijkerwijs de voorhand zwaar (dat is ook duidelijk aan de bespiering te zien) en het stimuleren van verandering is voor haar geen goed idee.

Ik heb eerder op een moeilijk punt met haar gestaan, omdat ze regelmatig trok met haar been en niet zo happy leek. Ze heeft daarop een tijdje op pijnstillers gestaan en daarna leek het beter te gaan (eerlijk is eerlijk... ik heb toen zelfs erover nagedacht om er een einde aan te maken)

Nu is daarmee een probleem. Ze verdraagt pijnstillers slecht, is koliekgevoelig en ik heb zelf sterk het idee dat ze vroeger een maagzweer had, die zo nu en dan de kop opsteekt. Ze lijkt regelmatig last te hebben van haar buik, ondanks 24/7 toegang tot grofvoer, buitenlopen, geen werk, etc etc.
Dat ze tegenwoordig wel erg stressgevoelig is, zal ook wel een rol spelen daarin.

Een ander probleem is het feit dat pijn bij haar heel moeilijk te herkennen is. Toen ze verleden jaar met een zeer ernstige uierontsteking rondliep met twee grote abcessen, zag je eigenlijk niets 'vreemds' aan haar. Behalve dan uiteraard enorme zwelling op de buik en uier.
De kliniek was daarover nogal verbijsterd.

Nu heeft ze ook alweer sinds lang een redelijk bitchy humeur, maar het weer zal haar ook parten spelen. Ze haat wind, regen en modder. Dat laatste heeft mogelijk met haar aandoening te maken. Ze wordt echt nijdig als ze door de modder moet. Nu doe ik er alles aan om het ongemak zoveel mogelijk te beperken, maar met de huidige watervallen uit de hemel, kan ik niet voorkomen dat ze soms toch een paar passen door de modder moet om bv bij het water of bij de schuilstal te komen. (gelukkig ook nog grote droge stukken in de wei en een goede ruime stal, die tegenwoordig veel werk vergt bij het schoonmaken omdat hij steeds in een varkensstal veranderd, gezien de paarden daar erg veel gebruik van maken)

Daarnaast zie ik haar toch weer zo nu en dan trekken met dat been (achterbeen hoog optrekken) en nogal eens wisselen van been als ze staat te eten (onrustig gedrag dus). Ze staat ook voor breed, wat ook duidt op het zoveel mogelijk ontlasten van de achterhand.

Desondanks is ze duidelijk de baas in het geheel. Ofwel THE bitch. Ze zondert zich niet af (integendeel, ze claimt andere paarden en gedraagt zich soms als een tiran) .
Wel zie ik sporadisch stresssymptomen zoals veelvuldig gapen.

Wat is wijsheid hierin? Toch voor pijnstillers gaan? Ik kan haar helaas niet ergens helemaal moddervrij zetten. Hoewel ze momenteel veel goede stukken in de wei heeft, kan ik nooit volledig voorkomen dat ze er toch regelmatig door moet; zij het slechts kleine stukjes.

Overigens krijgen de paarden binnenkort een seniorencheck en worden de tanden nagekeken (temeer omdat shakira onlangs koliek had) en zal ik het ook dan bespreken.
Maar de d.a. was eigenlijk al verbaasd dat de twee oudere dames nog rondliepen.

Overigens lijkt het met hälga best te gaan, hoewel zij dan wel weer vaker de afzondering opzoekt en nogal onderdanig lijkt. Ze is wel afgevallen, maar ze kan wel met minder kilo's toe en ze lijkt verder best fit.

Ik vind dit soort dingen altijd zooo moeilijk...Juist het hebben van een keuze, maakt het zo moeilijk, denk ik...
Wanneer is het ondragelijk, wanneer maak je er een einde aan...
Welke van de kwaden is de beste? pijnstilling(met risico's) of pijn...en hoe erg is die pijn dan...Hoeveel kan het dier aan en, ook niet onbelangrijk, hoeveel kan jij aan?
Op een gegeven moment kom je in een fase dat er misschien geen verbetering meer haalbaar is, wanneer is het dan slecht genoeg voor het einde?
Hoewel... misschien dat gapen? maagproblemen? omeprazol?
Wees eens eerlijk, toen je anderhalf jaar geleden je paard als grasmaaier mee naar huis nam? Wat waren je verwachtingen daarvan? Zijn die een beetje uitgekomen?
Hoe goed ken je jezelf? Zou je achteraf nog vragen hebben, dan zou ik wachten, denk ik.
proberen een pijnstiller te geven in combi met een maagbeschermer?
Maar moet je wachten tot het echt niet meer gaat? Het lijden ondragelijk wordt?
Als ik goed begrijp is het dan wachten op dat moment? Kan je daarmee omgaan? Ook slopend hoor!
Ik kan je dan ook niet echt helpen, alleen maar heel veel wijsheid en kracht toewensen...
Groetjes Marlies

Marlies, het is gewoon lastig.
Van de vier hier, hebben er drie gebreken.
Hälga en Trulsa hebben allebei artrose, Trulsa loopt soms wat stijf en is buiten adem als ze heeft gerend (chronisch bronchitis) en Hälga's longen werken ook niet helemaal naar behoren.

Toch is het silja, waar ik mij de meeste zorgen om maak. Ik kan er niet de vinger op leggen. Goed... ik zie symptomen van ongemak (trekken been, gewicht steeds verplaatsen) en soms stress signalen, maar bij de andere twee zie ik ook wel eens wat ongemak.
Misschien heeft het ermee te maken dat silja niet erg gelukkig oogt?
Maar in hoeverre speelt mijn eigen beleving daarin een rol?

Ik heb er geen spijt van dat ik haar destijds mee naar huis heb genomen en ik had geen verwachtingen. Ik weet immers dat ze niet beter wordt, alleen slechter. Dat is duidelijk gezegd en dat is ook logisch.
Wat mijn verwachtingen nu zijn? Geen idee.
Ik wil gewoon dat ze goed in d'r vel zit; zich prettig voelt.
Maar daar lijkt het dus niet op.

Tuurlijk kan ik de beslissing nemen haar dood te maken. Maar vragen daarna hou ik toch wel... Hoe goed ik ook de beslissing bij de voorgaande paarden was onderbouwd en hoe logisch het ook bij die paarden was, ik bleef en blijf mij altijd afvragen: heb ik wel alles geprobeerd? Was dat echt de enige optie?

Pijnstillers hebben eerder geholpen bij silja, waardoor ze weer even vooruit kon, maar het komt altijd met een prijs. Voor haar betekent het dus een toename in maagklachten.
Het is dus een afweging die ik moet maken: wel /niet.

Ik denk zelf dat het nu meer opvalt omdat het weer haar parten speelt. Ze heeft al jaren een gruwelijke hekel aan wind en nog erger aan modder. Ik vermoed zo dat het pijnlijk voor haar is, om door die modder te lopen. Dat betekent dat het in de zomer wellicht weer beter gaat. Afgelopen zomer leek ze ook best ok.
Maar ik kan geen modder, sneeuw en ijs laten verdwijnen. Helaas.

Kan de botwoekering niet verwijderd worden?

Sandra heb je wel eens een natuurlijke pijnstiller geprobeerd? Er is een homeopatisch product PUUR Plus, bevat alleen kruiden. Heeft een verzachtende invloed, geeft verlichting, om vrijer te bewegen en het is goed voor maag, lever, darmen. Het zal niet zó pijnstillend werken als die van de da, maar het is dan ook minder belastend voor het lichaam en kun je dan langer gebruiken, zonder de maag of koliekproblemen.
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar wel altijd goede ervaringen met homeopathie, zowel bij mezelf, als bij mijn dieren.
Misschien een idee om het eens te proberen

Ik denk dat dit probleem pas oplost, als de ruiters zelf gaan beseffen dat het zielig is. Je kunt het verbieden, maar dan doen ze het gewoon uit het zicht. Pas als die ruiter beseft dat het paard er onder lijd, en het daardoor niet meer gaat doen, dan verdwijnt het pas echt.
Je kunt het op wedstrijden verbieden, maar dan doen ze het thuis nog steeds.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 8 januari 2014, 12:02:


die speelt een rol, je kan jezelf moeilijk uitgummen


op het moment dat je het besluit neemt is het het beste besluit en dat kan daarna niet meer veranderen. Het blijft het beste besluit. Het was niet het enige mogelijke besluit maar het elk ander besluit kwam minder in aanmerking. Bij inslapen van zieke dieren kan je onmogelijk een precies goed tijdstip bepalen en erover tobben achteraf maakt het alleen maar moeilijker.


ik zou in dit geval zeker paracetamol proberen, het werkt goed bij paarden en je hebt geen maagklachten. Misschien kan je zo dit paard nog een fijne tijd geven.


en er is alle hoop dat ze volgende zomer ook weer redelijk goed is. Misschien kan je de winter nog overbruggen met paracetamol.


die verdwijnen straks vanzelf weer de tijd gaat zo snel, het is alweer bijna 1/2 januari

Karin schreef op dinsdag 7 januari 2014, 18:56:


Karin waar haal je die vis? Voer je de hond wel kweekzalm? Of heb je een adres waar je wilde zalm kunt kopen?
Ik wil ook graag vis voeren, maar kweekzalm is genetisch gemodificeerd en dat eten wij niet, zowel de dieren als ik.