Hoi Bandida,

Een holistische dierenarts werkt met een lecherantenne. Hiermee kun je alle
weefsels meten. Alle weefsels hebben een machnetisch veld en dat kun je dus
meten. Op de lecherantenne is een schaalindeling met daarop alle frequenties
van alle weefsels. Stel je de lecherantenne hier op in dan kan je meten of
het weefsel gezond is of uit balans. Ik hoop dat het zo duidelijk is anders
hoor ik het wel.

Florien
www.stalrohan.nl

Tsja, leiding geven en toch luisteren is denk ik een van de moeilijkste
dingen in de omgang met een paard. Tenslotte wil ik (vrouw 44 jaar 52 kilo)
toch wel erg graag dat een paard goed luisterd als ik b.v. langs de weg loop
met vrachtwagens. Stel je voor dat mijn paard dan denkt: goh, die graspriet
aan de overkant ziet er wel erg lekker uit. Daar zouden we toch wel erg plat
van worden!!!
Het is moeilijk als je zelf zo met dit soort dingen bezig bent om te zien
hoe een ander die je "nodig" hebt met je paard om gaat. Bij mij komt een
Strasser hoefverzorger en ik ben zielsgelukkig met die man. Niet alleen
lopen mijn paarden super maar hij heeft werkelijk eindeloos geduld. Ik hoop
voor je dat je iemand tegen komt die bij je werkwijze past.

Florien
www.stalrohan.nl

e m kraak schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 15:22:


Huh? Weet ik veel ... ik dacht alleen ik zal even overtypen wat er in het boek staat wat ik heb, maar geloof dat ik dat eigenlijk beter niet had kunnen doen .

Ik heb er zelf geen fluit verstand van en zal aan mijn eigen pony nooit zulk soort kuren geven. Doe maar gewoon dan doen we al gek genoeg is mijn motto hahaha.

Maar zal nu even het boekje erbij pakken of er nog wat specifieke soorten instaan, want zoals geschreven, ik had niet alles overgetypt vanochtend.

Vindplaats:
Een 60-tal jeneverbessoorten komt overal in de gematigde streken van het noordelijk halfrond voor, zuidelijk tot in Indie en O-Afrika. In NL en B is 1 soort inheems: Gewone jeneverbes (J. communis L.), die hier en daar nog op zure, voedselarme, stuivende heidegronden voorkomt. Verschillende soorten werden hier ingevoerd, waaruit veel cultivars zijn gekweekt. Door hun trage groei zijn jeneverbessen weinig geschikt voor bosbouw, maar des te interessanter voor siertuinen. De meeste cultivars lijken nauwelijks op bomen en zijn geschikter als bodembedekkers. Van de inheemse gewone jeneverbes zijn slechts enkele cultivars in de handel bijv. Suecica, Hibernica en Compressa. Veruit de meeste handelsvarieteiten zijn afkomstig van cederhoutbomen of rode ceder (J. virginiana L.) en van de chinese jeneverbes (J. chinensis L.).
De zevenboom (J. sabina L. var. mas) heeft hangende donkerblauwe bessen die uit 6 kegelschubben zijn opgebouwd en zo groot zijn als een erwt. Oudere planten verliezen de meeste naalden en behouden vrijwel alleen schubvormige bladeren. De taktopjes hebben een afschuwelijk brandende smaak en rieken, na wrijven, zeer sterk en onaangenaam. De hoogte varieert per cultuurvarieteit: bij opgaande stammen tot 3 m, bij liggende 0,5 tot 1 meter.

Dat was het wel. En ik heb echt gewoon maar overgetypt wat er in mijn boekje staat. Weet niets van namen of zo, ben echt een leek op dit gebied, maar dacht gewoon wat informatie te hebben, meer niet.
Isabella staat tussen de coniferen, de dennen en andere naaldsoortige bomen die ik geeneens uit elkaar kan houden, en als we ze knippen vindt ze het leuk om met de takken aan de haal te gaan. Alleen de taxus ken ik en die staat ver genoeg van de wei af. Maar de goudenregen staat er weer veel te dicht op naar mijn idee.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:45:


Of op een broodje kaas
Over die distels heeft pas een stuk gestaan in de Vrijruiter, het blad van de NVVR. En warempel, net na dat stuk gelezen te hebben ga ik met Idunn op bezoek bij bevriende IJsco's. Met heeeeeeel veel distels in de wei en behalve dat het 'op visite gaan' wel gezellig was dacht Idunn ook in een paardenrestaurant terecht te zijn gekomen. Letterlijk met lange tanden (want auw auw prik voorzichtig ) werden de distels naar binnen gesmikkeld.

Saskia

Nick Altena schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:42:


Het klopt Nick. Dat melksap is inderdaad "enigzins giftig" - voor mensen! (Daar is die lijst geloof ik ook voor bedoeld). Dat melksap komt met name voor in de wortel en bloemsteel. DIE moet je dus niet gebruiken. Het gaat om de bladeren (molsla) of de bloemhoofdjes. Maar nogmaals: er was geen "recept" bedoeling bij.


Ik wel, maar dus niet de bloemstelen. Dan blijven de bloemen staan (handig voor het voortbestaan van paardebloem als windbloeier).


Dit bedoelde ik eigenlijk omgekeerd. Als het nu zo is dat je je pony iets aan het opdringen bent waarvan je DENKT maar niet ECHT ZEKER bent dat het goed is... en je pony vindt het maar niks... DAN vind ik het geen bijster veilig idee om dat spulletje in iets lekkers te verstoppen.

Groeten, Egon

Piet schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:45:


Klopt helemaal Piet - daar spreekt de kweker !
Toch ga ik niet overal bloempotjes in de berm zetten

En als jij Nick e.a. nou es het verschil tussen botanische soorten en varianten/kweekcultivers uitlegt... ook in naamgeving.

Groetjes, Egon

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:51:

Laten we dan maar hopen dat Isa voldoende gezond verstand heeft om overal af te blijven. Wat mensen mooi vinden om in de tuin te zetten staat nu eenmaal meestal haaks op de veiligheid van ja pony.

Groeten, Egon

Voor de gastheer en gastvrouw van dit forum, Frans en Ilona.....
........
en alle schrijvers, Egon, Esther, Nick, Piet, Pien, Marina, Peter, Florien, Malenka, Jo, Els, Petra, Sanny, Moniek, Bandida, Inge, Jacqueline, Collane, Frouk, Isabel, Trudy, Hans....en allen die ik vergeet te noemen:

mijn beste wensen voor een prachtig, paardachtig nieuwjaar ... dat jullie dromen en wensen vorm zullen krijgen wens ik jullie toe, en hoop dat wij elkaar nog vaak aan de stamtafel van dit forum zullen treffen om wijze lessen te leren, kennis te delen en het voor onze paarden beter te maken!

Hartelijke groet, Marianne ( en haar Pauli)

Marianne schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 18:16:


Marianne,
en alle PN leden, ik wens jullie een gezond en gelukkig 2005.
Hoe is het met Pauli??
groeten,
Marina

e m kraak schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 17:19:

Iets wat ik oa ook al schreef in bericht #19501,

Laat je paard dus nooit dingen eten die ze in principe niet lusten of van nature niet zouden eten ... ze geven dat volgens mij niet voor niets aan.

Ben het dus met je eens.

Overigens schijnt paardenbloem in het najaar bitter te gaan smaken. Hoe doel Isabella er op is in het voorjaar (kan haar niet genoeg zijn), zo vreselijk vind ze ze in het najaar (laat ze allemaal staan dan).

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 17:46:


Ja hihi dat hoop ik dus ook. Stond net voor het eerst toch wat bezorgd naar al die coniferen te kijken die altijd zo leuk schaduw geven, maar die de hele uitloop bezaaien met die "bessen". Maar aangezien die dingen ca. 10 meter hoog zijn, neem ik aan dat het geen jeneverbessen zijn .
Vertrouw inderdaad op het gezonde verstand van Isabella (en de zaden van de goudenregen knippen we nu uit de boom voordat ze gaan vallen).
Aangezien het niet mijn tuin is waar ze staat, kan ik slechts alle niet gewenste bomen gaan omzagen haha.

Groeten,
Ingrid

Florien de Graaf schreef op Sat, 1 Jan 2005 16:53:12:


Wat je hierboven schrijft begrijp ik helaas niet helemaal. Wat bedoel je met "leiding geven en toch luisteren"?
Ik heb niet geschreven dat mijn paard niet luistert.(als dat is wat je bedoelt) Juist het tegenovergestelde is waar, hij luistert perfect. Misschien heb ik het niet goed uitgelegd.
Ik zei dat hij gereserveerder tegenover anderen wordt.
Het is ook geen kwestie dat de hoefbekapper het niet goed doet. Ik heb geschreven dat ik hem een vakman vind.
Maar hij dacht dat mijn paard door zijn rustige manier van optreden vertrouwen in hem kreeg.
Hij benoemde dat ook zo.
Ik zag iets heel anders. Ik zag dat Shiny stil bleef staan door de dominantie van de man, omdat hij geintimideerd was.
Toen vroeg ik me af, zou hij het verschil wel kennen.
Is dominant zijn een ander woord voor "de ander intimideren".
Kun je een paard in een paar minuten wel zover krijgen dat hij je vertrouwt?
Inmiddels is de tekst wel iets anders dan in mijn oorspronkelijke vraag, maar komt ver op hetzelfde neer.

Dag natuurlijke paardenhouders,
Heeft iemand van jullie een idee voor een schatting van de realistische kostprijs van het "natuurlijk houden" van een paard/pony gedurende één jaar? Dwz met volop weidegang en hooi, maar zonder extra's. Ikzelf schat het op de prijs van het huurgeld van 1 hectare weide per paard (hier is dat iets van een 150 euro) plus het geconsumeerde hooi. Misschien volstaat het zelfs om voor een pony maar een half hectare aan te rekenen. Heeft er iemand juist zijn boekhouding van het eindejaar bij de hand? Bedankt! Florus

Piet schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 18:53:


Het zijn dan ook vaak vreemde 2beners , ik zou dat in het geheel niet erg vinden eigenlijk...


Tja, het is maar hoe je vertrouwen defineerd natuurlijk...in zijn ogen waarschijnlijk alles wat zonder geweld bereikt is.
Ik denk trouwens dat de meeste zo denken, zonder bijvoorbeeld te denken aan de lcihaamstaal die ze op dat moment uitstralen...



Nou stond jij waarschijnlijk ook op een andere plaats dan dat deze man stond...als het goed is zag hij niet eens de uitstraling van het paard.
Alleen om het feit dat het paard rustig staat heet het dan vertrouwen in zijn ogen....iets wat voor hem natuurlijk wel goed uitkomt..


Ik denk van niet dus.
Niet zozeer uit onwil overigens , maar misschien omdat hij niet zo met de paarden bezig is als wij (bijv. klickeren?)


Vind ik wel dus...ook met lichaams taal kun je een ander intimideren..niet alleen een paard maar denk dat dat voor alle dieren geld...ook mensen dus.


Ik vind een paar min. wel erg kort.
Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ikzelf iets verschrikkelijk verkeerd doe...
Ik heb nml. bij mijn eigen paardje wel 3/4 jaar nodig gehad om haar vertrouwen te krijgen...en nog is dat soms niet aanwezig, denk ik.

Gr. Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Piet schreef :

Hoi Piet. Ik weet wel zeker dat je een paard dat gezond is in het hoofd, best binnen een paar minuten zover kunt krijgen dat ie je vertrouwt.
Het kost alleen wat tijd om je met hem te verbinden en een contact met hem aan te gaan.
Jammergenoeg nemen de meest mensen daarvoor de tijd niet en komen ze meteen "terzake".

Mooi voorbeeld van afgelopen vrijdag : Ik heb de dierenarts laten komen vanwege Izzy en Holly's hoest (gelukkig niks ernstigs). Deze kwam voor het eerst bij mij, hij kende mijn paarden niet en zij hem ook niet.
Hij ging gelijk naar de achterkant van Izzy toe en greep haar staart, tilde hem hoog op om de thermometer in te brengen. Daar was Izzy natuurlijk niet van gediend en ze liet het dan ook niet toe.
Vervolgens 'greep' hij naar haar flanken en ik zag hoe zij verstrakte.
UIteindelijk liet ze dat wel toe en wilde ze zelfs snuffelcontact maken, hetgaan de DA niet op prijs stelde want hij duwde haar hoofd een beetje onbeholpen weg. Ik denk dat hij haar een beetje eng vond.

Vervolgens liep hij naar Holly's zijkant toe en zonder kennis te maken tilde hij haar deken op om de ademhaling te controleren hetgeen hem een zeer nijdige blik van Holly opleverde. Bij Holly moet je niet zomaar iets doen zonder je voor te stellen, daar is ze niet van gediend. En logisch!

Ter verduidelijking : Holly is het liefste paard van de hele wereld en Izzy is ons therapiepaard, waarmee ik een ADHD kind zo op weg stuur !
Al onze paarden worden dagelijks door onze lessers bereden, maar het eerste wat de mensen bij ons leren is hoe je een paard benaderd....

Tja, en wat is intimideren, wat is dominant? Ik weet wel zeker dat ik dominant ben over de paarden als het erop aankomt of nodig is.
Maar daarvoor hoef ik ze niet te intimideren.
Wel kom ik op voor mezelf in de groep, ik zal wel moeten als ik met mijn voeremmertjes aankom, haha. En ja, eh, daar moet ik mij wel zelfverzekerd en krachtig voor opstellen.

Overigens denk ik heus dat paarden onderling wel intimideren, het recht van de sterkste enzo. Maar ze stoppen gelijk zodra hun doel bereikt is.
Veel tweebeners zien dat verschil niet en gaan daarna nog door en dan krijg je een in mijn ogen heel scheefgegroeide verhouding met de (on) nodige agressie, en ik denk dat veel daarvan voortkomt vanuit de angst dat het paard de mens gaat domineren.

Ik zal toch maar effe op zoek gaan naar een andere dierenarts....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....en de beste wensen voor jullie allemaal!